Prezes Izby Handlowo-Przemysłowej w Lyonie |
---|
Narodziny |
31 października 1802 Saint-Cyr-au-Mont-d'Or |
---|---|
Śmierć |
19 stycznia 1886(w wieku 83 lat) Lyon |
Narodowość | Francuski |
Czynność | Biznesowy człowiek |
Rodzina | Rodzina Frerejean |
Tata | Georges Frerejean ( d ) |
Właściciel | Zamek Montrottier |
---|---|
Nagrody |
Order Świętego Grzegorza Wielkiego Konnego Orderu Grobu Świętego Jerozolimy Kawaler Legii Honorowej |
Victor-Aimé Frerejean (ur31 października 1802w Saint-Cyr-au-Mont-d'Or i zmarł dnia19 stycznia 1886w Lyonie ) to francuski mistrz kuźni , członek rodziny Frerejean .
W 1847 roku Victor-Aimé Frerejean był najbardziej opodatkowanym Lyonnaisem (6301 F ) i tym z najwyższym patentem (22 214 F ). Był wówczas jedynym przedstawicielem trzeciego pokolenia hutników, spadkobiercą ojca i dziadka.
Antoine Frerejean ( 1737-1789 ), kupiec i importer miedzi, założył firmę kupując w 1774 roku niedaleko Wiednia odlewnię tego metalu. Następują po nim dwaj synowie: Georges (ur6 października 1760) i Louis (urodzony dnia8 sierpnia 1762) poślubił dwie siostry, Jeanne i Aimée Grangé.
Louis Frerejean, kupujący teren Terrenoire ( Saint-Jean-Bonnefonds , niedaleko Saint-Étienne ) w 1819 r., Jest prawdziwym założycielem pierwszej firmy Lyonnaise (w 1821 r.): SA odlewni i kuźni Loary oraz „ Isère z kapitałem 1,2 miliona, którego wielkość ostatecznie sprawiła, że straciła kontrolę i zarządzanie firmą. Obecnie poświęca się swojej sabaudzkiej firmie (kopalnie i wielkie piece Cran), przejętej po jego śmierci w 1832 r. Przez jego synów Ludwika (ur.5 kwietnia 1792) i Benoît (ur. 3 Brumaire XI), którzy sprzedają połowę Tardy frères w Wrzesień 1848.
Ze swojej strony Georges Frerejean zachowuje własność i zarządzanie fabryką miedzi Pont-Evêque . Ma czworo dzieci, w tym dwie córki: Aimée-Louise (1788-1827) żonaty z Julesem Boissatem, Françoise (1796-1853), żonę André Lorrina (1779-1847), sędzię, radnego generalnego i zastępcę Aina (zm. Juliénas inPaździernik 1847). Wydaje się, że sukcesję przemysłową zapewnia najstarszy syn, Georges-Louis, politechnik, który zginął przypadkowo podczas eksperymentu w 1822 roku.Kwiecień 1829, data, w której dołączył do swojego młodszego syna Victora-Aimé, który odziedziczył go po jego śmierci (przybył do Wiednia w dniu 9 stycznia 1831). Na majątku netto 1.243.047 F , ten ostatni odzyskuje zestaw dóbr (zakłady Pont-Évêque, domy Lyonu i Saint-Cyr w Mont-d'Or wraz z wyposażeniem) o wartości 849 201 F , przez płacąc swojej siostrze Françoise saldo w wysokości 373 677 F - jedynej córki Madame Boissat, która zmarła przed śmiercią, otrzymując za swoją część z holograficznego testamentu Georgesa wiejską posiadłość w Ain i 16 000 F płatne w gotówce rok po śmierć. Jego sukcesja obejmuje w szczególności zakłady przemysłowe Pont-Évêque i Estrablin, szacowane na 500 000 F , rachunek bieżący na 601 671 F i dom wiejski w Saint Cyr au Mont-d'Or (180 000 F ). W swoim domu na Place Le Viste, niedaleko Place Bellecour, w Lyonie, ma kolekcję obrazów i rysunków (szacowaną na 8623 F ), aw domu Vienne szafkę mineralogiczną (1180 F ).
Dziedzic ważnej firmy, Victor-Aimé znajduje również w rodzinie żonę, w osobie swojej pierwszej kuzynki Louise Madeleine Roux, wnuczki Louisa Frerejeana (posag: niepodzielna część budynku w Limonest , odziedziczona po babce ze strony ojca, dom w Lyonie odziedziczony po dziadku ze strony matki, 22 552 F w gotówce i wyprawa za 6000 F ). Odbywa się ślub12 września 1836, w Saint-Didier-au-Mont-d'Or , gdzie teściowie są właścicielami wiejskiego domu.
Victor-Aimé Frerejean zapewnia rekonwersję i rozwój fabryki Pont-Évêque: postrzega techniczną sukcesję miedzi przez żelazo, wyrażoną fiskalnie, w Lipiec 1836, obniżając (do 50 F za tonę) cła na miedź. Od 1840 r. Kierunek żelazno-stalowy Pont-Évêque stał się jaśniejszy: w następnych latach przemysłowiec uzyskał szereg koncesji na małe kopalnie żelaza, które zapewniały tylko dość słabą rudę (25 do 30%), dzięki czemu może postaw dwa wielkie piece i dostarcz je. Spadkobierca solidnej tradycji metalurgicznej, wprowadził kilka interesujących innowacji, takich jak przyspieszenie produkcji żelaza przez wlewanie gorącego żeliwa bezpośrednio do pieca do pudłowania , który sam jest ogrzewany przez odzysk gazów z wielkiego pieca. W połowie stulecia całkowicie zaniechano prac związanych z miedzią. W konsekwencji sytuacji ekonomicznej lat pięćdziesiątych XIX wieku i zgodnie z ewolucją wielu firm, Victor-Aimé poszerzył dostępność kapitału firmy, przekształcając ją w spółkę komandytową z udziałami o kapitale 3500000 F , otrzymując 4000 udziałów o wartości 500 sztuk. F w ramach rekompensaty za jego wkład z odlewni i kuźni Pont-Évêque, wielkich pieców, warsztatów, ujęcia wody i „procesów, których jest wynalazcą w zakresie ujęć gazu” (17 maja 1853). Dodatkowy kapitał, tj. 3 000 akcji, zapewnia grupa bankierów z Lyonu: Morin-Pons , Galline, Côte, Balaÿ. Pod nazwą Compagnie des Fonderies et Forges de Pont-Évêque firma jest obecnie zarządzana przez etatowego dyrektora, Henri La Selve, byłego mistrza kuźni w Saint-Etienne, a następnie z1 st styczeń 1857przez Odona Harela, wcześniej mistrza kuźni w Izieux (Loara). Znacząca zmiana, która odzwierciedla usunięcie spadkobiercy, Victora-Aimé, który obecnie zasiada w radzie nadzorczej jako właściciel dożywotni.
Jego rola jako godna uwagi jest skromniejsza: niemniej jednak możemy wskazać jego działalność jako przewodniczącego izby handlowej w Lyonie, a także jego czas w radzie miejskiej Lyonu od 1835 do 1848 r. Oraz jego obecność w radzie dyrektorów Szkoły. technika La Martinière . Victor-Aimé został również mianowany kawalerem Legii Honorowej w 1838 roku.
Po śmierci żony w 1875 r. Opuścił Lyon, kupił Château de Montrottier w Lovagny koło Annecy (około 74 ha ziemi) i teraz tam mieszka, nie rezygnując z corocznych pielgrzymek do Rzymu rozpoczętych przed 1870 r.; jest posiadaczem Orderu Saint-Grégoire-le-Grand i Rycerzem Grobu Świętego , jego syn Jules-Louis-Georges zaciągnął się do papieskich zouaves , jego siostrzeniec Francisque jest przedstawicielem „ Comte de Chambord ”. Savoy.
Niemniej jednak Victor-Aimé zmarł w swoim domu w Lyonie na Place Le Viste 19 stycznia 1886pozostawiając wciąż pokaźną fortunę w wysokości 1 104 878 F : 500 985 F w papierach wartościowych, z czego 293 173 F na rachunku bieżącym w Lyonnaise de Dépôts i 35 985 F za 1 489 akcji Forges i odlewni Pont-Évêque i Givors; wartość nieruchomości budynku przy Place Le Viste w Lyonie szacuje się na 497.226 F , a Lovagny i Chavanoz w Haute-Savoie na 206.687 F ). Jest to częściowo efekt spadku po jej siostrze, która zaginęła bez spadkobiercy28 sierpnia 1853i pozwala swojemu synowi Georgesowi, który nie interesuje się przemysłem, prowadzić światowe życie.
Powstanie Pont-Évêque przetrwało go przez krótki czas. Po zamknięciu wielkich pieców i próbie specjalizacji w przetwórstwie metalurgicznym, stopniowo podupadał, aż do likwidacji,22 października 1888.