| Narodziny |
7 stycznia 1903 Moskwa , Imperium Rosyjskie |
|---|---|
| Śmierć |
20 maja 1976 r. Genewa , Szwajcaria |
| Podstawowa działalność | pisarz , poeta |
| Język pisania | Rosyjski |
|---|
Vadim Leonidovich Andreiev (po rosyjsku : Вади́м Леони́дович Андре́ев ), ur.7 stycznia 1903w Moskwie i zmarł w Genewie dnia20 maja 1976 r.jest rosyjskim poetą i pisarzem .
Najstarszy syn pisarza Leonida Andrejewa , brat Daniela Andriejewa , Wadima Andriejewa urodził się w Moskwie. Po śmierci matki w 1906 roku wychowywała go babcia ze strony matki Efrossinia Wieligorska (Szewczenko), wnuczka poety , malarza i humanisty Ukraińca Tarasa Szewczenki . Mieszka w Finlandii, gdzie jego ojciec jest właścicielem willi w Vammelsuu . W 1913 rozpoczął naukę w gimnazjum Karola Johanna Maya w Sankt Petersburgu , został ulokowany u prof. Michaiła Reisnera. Na początku I wojny światowej przeniósł się do Moskwy, gdzie kontynuował naukę w gimnazjum Lwa Poliwanowa. Później wrócił do Petersburga i studiował w szkole Lentovskaya.
W Październik 1917jedzie z ojcem do Finlandii. Latem 1921 mieszkał w Konstantynopolu , następnie w Sofii , skąd po uzyskaniu stypendium Komitetu Witmore przeniósł się do Berlina. Tam wraz z Anną Prismanovą i Georgi Wenus stawiał pierwsze kroki na polu literackim, publikując zbiór poetycki Maison dans le vent .
W 1924 przeniósł się do Paryża, gdzie wkrótce poślubił przybraną córkę Wiktora Czernowa , Olgę (1903-1978). Razem będą mieli dwoje dzieci.
W 1932, sponsorowany przez pisarza i dziennikarza Michaiła Ossorguine'a , został przyjęty do loży masońskiej Etoile du Nord. Jednocześnie wyróżnił się jako jeden z założycieli loży Frères du Nord, skupionej wokół Michaiła Ossorguine'a.
W 1948 r. przyjął obywatelstwo sowieckie, ale nadal przebywał we Francji, często podróżując do ZSRR. Potajemnie przekazuje mikrofilmy rękopisów Aleksandra Sołżenicyna na zachód bez wiedzy agentów KGB , którzy stale monitorują pisarza-dysydenta. Następnie dojdzie do konfliktu przeciwko córce Aleksandra Sołżenicyna i Andrejewa, Oldze Carliste i jej mężowi, o tłumaczenie i prawa autorskie Archipelagu Gułag , Vadim Andreev również odmówi zwrotu posiadanych przez siebie fotokopii emisariuszowi Sołżenicyna w Genewie .
Autor zbioru poezji Le Mal être ( 1928 ), Le Second souffle ( 1950 ), w ostatnich latach życia pracował w ONZ w Stanach Zjednoczonych.
Został pochowany na rosyjskim cmentarzu Sainte-Geneviève-des-Bois .