Deputowany rosyjskiego Zgromadzenia Ustawodawczego od 1918 r. |
---|
Narodziny |
25 czerwca 1852 r. Kazań ( Kazan ouïezd ( d ) , rząd Kazania , Imperium Rosyjskie ) |
---|---|
Śmierć |
15 czerwca 1942(w wieku 89 lat) Moskwa |
Pogrzeb | Cmentarz Nowodziewiczy |
Narodowość | radziecki |
Trening |
Uniwersytet w Zurychu Q4207781 |
Zajęcia | Działacz polityczny, memorialista , biograf , pisarz , polityk |
Rodzeństwo |
Nikolaj Nikolaevič Figner Yevgeniya Figner ( d ) Piotr Figner ( d ) Lidija Figner ( en ) Olga Nikolaevna Figner ( d ) |
Partie polityczne |
Narodnaja Wola Rewolucyjna Partia Socjalistyczna (1907-1909) |
---|---|
Członkiem | Towarzystwo Byłych Więźniów Politycznych i Osadników Wygnanych ( w ) |
Wiera Nikołajewna Figner (w języku rosyjskim : Вера Николаевна Фигнер ), urodzony w rządzie Kazaniu na 24 czerwca 1852 roku (6 lipca 1852 rw kalendarzu gregoriańskim ) i zmarł w Moskwie dnia15 czerwca 1942Jest działaczem socjalistycznym rosyjski , członek grupy terrorystycznej Narodnaja Wola , który zamordował rosyjskiego cesarza Aleksandra II na 1 st marca 1881 (13 marca 1881 r.w kalendarzu gregoriańskim ) w Petersburgu .
Véra Figner urodziła się dnia 6 lipca 1852 rw rządzie kazańskim w zamożnej rodzinie. Jego matka, Jekaterina Christoforowna, jest córką niejakiego Kuprianowa, sędziego okręgu Tetiusz, który zgromadził wygodny majątek, w tym ponad 70 000 akrów ziemi. Ale po śmierci zostawia taki bałagan w swoich sprawach i wiele długów, że jego spadkobiercy wyrzekają się spadku. Ojciec Very, Nikołaj Aleksandrowicz Figner, ma wykształcenie i zawód leśnika . Po zniesieniu pańszczyzny w 1861 r. przeszedł na emeryturę i został sędzią pokoju .
Vera jest najstarszą z rodzeństwa ośmiorga dzieci (dwóch chłopców zmarło w dzieciństwie): Lydia, Piotr (inżynier górniczy), Nikołaj ( tenor ), Evgenia i Olga. Wszystkie cztery siostry Figner były mniej lub bardziej zaangażowane w działalność rewolucyjną i spotkał podobny los.
Od 1872 do 1875 była studentką na Wydziale Medycyny Uniwersytetu w Zurychu . Dołączyła do grupy bojowników rewolucyjnych Cercle Fristche . W 1875 r. większość z nich wróciła do Rosji, a później utworzyła przyszłą Rosyjską Rewolucyjną Partię Socjalistyczną . Vera Figner wolała pozostać w Szwajcarii, ale wkrótce bojownik Mark Natanson namówił ją, by wróciła do Rosji i przyłączyła się do ruchu rewolucyjnego. W swoim kraju Vera Figner dołączyła do ruchu Ziemi i Wolności .
Od 1877 do 1879 pracowała jako asystent lekarza, ona również przeprowadzić rewolucyjne działania propagandowe w wioskach wokół Samarze i Saratowie . W 1879 r. Véra Figner wzięła udział w Woroneżu w zjeździe Zemlia i Wolia ( Ziemia i Wolność ). Po rozpadzie Zemlia i Volia w 1879 roku została członkiem Komitetu Wykonawczego Narodnaïa Volia („Wola Ludu”). Brała udział w propagandzie rewolucyjnej wśród intelektualistów, studentów i wojska w Petersburgu , Kronsztadzie i południowej Rosji. Véra Figner uczestniczyła w tworzeniu paramilitarnego skrzydła Narodnaïa Volia. Uczestniczyła w planowaniu ataku na Aleksandra II w 1880 roku w Odessie . Po zamachu na cara1 st marca 1881Vera Figner kontynuowała działalność rewolucyjną w Odessie.
10 lutego 1883 r., została aresztowana w Charkowie i rok później skazana na karę śmierci, ale jej wyrok zamieniono na dożywocie. Spędziła pierwsze 20 miesięcy przed procesem w odosobnieniu w twierdzy Piotra i Pawła, a następnie została uwięziona na 20 lat w Schlusselbourg . W 1904 r. Vera Figner została deportowana na terytorium rządu Archangielska , następnie do Kazania i wreszcie do Niżnego Nowogrodu . Została zwolniona po rewolucji 1905 roku . Od 1906 przemierzała Europę, aby potępić warunki uwięzienia w Imperium Rosyjskim .
Po rewolucji październikowej w 1917 roku , Wiera Figner opublikował książkę pod tytułem Les Mémoires d'une Rewolucyjna . Brała czynny udział w czasopiśmie Katorga i wygnanie ( Каторга и ссылка ). Jest wreszcie autorką szeregu biografii narodników oraz artykułów dotyczących historii rosyjskiego ruchu rewolucyjnego lat 70. i 80. XIX wieku.
Zmarła w Moskwie dnia15 czerwca 1942.
: dokument używany jako źródło tego artykułu.