Unia Prawicy jest spotkanie w jednej partii z legitymista i Orleanizm monarchistów , jak również te bonapartystów wrogich idei Rzeczypospolitej w ciągu pierwszych dwóch dekadach Trzeciej Rzeczypospolitej . Ta Unia Prawicy stanowiła ultrakonserwatywną większość; ze względu na brak możliwości wyrażenia zgody na przywrócenie monarchii wybiera marszałka Mac-Mahona na prezydenta Republiki i głosuje nad ustawami konstytucyjnymi z 1875 r. oraz utrzymuje większość do wyborów parlamentarnych w 1876 r., które są zwycięstwem z oportunistycznych Republikanów Senat przepuszczenie opuścił w 1879 roku w Rajdzie części konserwatystów w Rzeczypospolitej w 1893 roku doprowadziło do ostatecznego końca prostej Unii.
Nowe zgromadzenie posłów rojalistów odbyło się w latach 1910-1919 w ramach ugrupowania prawicowego .