Fundacja | 1953 |
---|---|
Rozpuszczenie | 1962 |
Akronim | UDCA |
---|---|
Rodzaj | Związek zawodowy |
Kraj | Francja |
Założyciel | Pierre Poujade |
---|---|
Prezydent | Pierre Poujade (1953-1962) |
Unia Obrony handlowców i rzemieślników (UDCA) to francuski profesjonalny związek z firmowej inspiracji założony przez Pierre Poujade w 1953 roku w Saint-Céré ( Lot ), którego symbolem jest kogut galijski .
UDCA staje na czele buntu drobnych handlarzy przeciwko organom podatkowym i ich agentom, oskarżonym o tworzenie „ fiskalnego gestapo ” , sprzeciwiając się podwyższeniu podatków dotykających drobnych przedsiębiorców, intensyfikacji kontroli skarbowych, o której zdecydował Pierre Mendès France, a zwłaszcza ustawie uchwalonej przez parlament z inicjatywy rządu, który zezwalał na uwięzienie każdego obywatela sprzeciwiającego się kontroli . UDCA rozprzestrzenia się bardzo szybko na pustynnych terenach wiejskich Francji, które pozostają z dala od wzrostu w tzw. „ Trente Glorieuses ”.
Największy sukces UDCA odniósł trzy i pół roku przed końcem IV RP . Zorganizował dużą demonstrację w Parc des Expositions w dniu 24 stycznia 1955 r., W której wzięło udział około stu tysięcy drobnych kupców i rzemieślników z prowincji, a następnie w lutym spotkanie w Vélodrome d'Hiver, aby zażądać podstawowej redukcji o 360 000. franków, reforma podatkowa i uchylenie „ poprawki Doreya ”, nazwanej na cześć zastępcy MRP Henri Doreya , obecnie art. 5 ustawy finansowej z 14 sierpnia 1954 r., która pozwala na uwięzienie tych, którzy sprzeciwiają się kontroli, i zwiększa ich skuteczność poprzez uchwalenie kary za kontrole podatkowe, reforma, która szybko staje się centralnym punktem protestu Poujadistów.
UDCA będzie miało do 450 000 współpracowników w latach 1955 - 1956 i blisko 5000 przedstawicieli konsularnych i społecznych .
Jej powstanie miało miejsce na tle napięć w Partii Radykalnej, podważanych przez podziały wokół dekolonizacji . Podczas wyborów kantonalnychKwiecień 1955w ostatnim głosowaniu przed rozłamem radykałów i na kilka dni przed nadzwyczajnym kongresem zwołanym w celu uregulowania tych podziałów radykalny Edgar Faure , nowy przewodniczący Rady, zostaje zakwestionowany w swoim okręgu wyborczym przez populistę Pierre'a Poujade'a . Jeden z krewnych Edgara Faure'a w jego gabinecie, Valéry Giscard d'Estaing, udaje się na Jurę, aby go bronić. Uczestnicząc w kampanii, odkrywa, że pomieszczenie, w którym odbędzie się spotkanie Pierre'a Poujade, jest zasilane prądem z ratusza okupowanego przez Edgara Faure'a i dwukrotnie odcina prąd.
5 stycznia 1956 r., W wersji wyborczej Union et fraternité française (UFF), UDCA osiągnął zdumiewający przełom wyborczy w wyborach parlamentarnych we Francji w 1956 r., W których uzyskał 2,4 mln głosów (11,6%) i 52 posłów (z których 11 zostało unieważnionych) w Zgromadzeniu Narodowym . Przedstawione Pierre'owi Poujade przez prezesa Anciens d'Indochine Rogera Delpeya i komisarza Jeana Didesa , następnie mianowany delegatem krajowym UDCA i przywódcą jego młodzieżowej gałęzi, Związku Obrony Młodzieży Francuskiej. pobiegł w pierwszym okręgu wyborczym Sekwany, w którym uzyskał 8,1% oddanych głosów i został wybrany dzięki proporcjonalnemu systemowi departamentalnemu, ale został wykluczony w maju 1957 r. z UDCA trzy miesiące po powrocie do Francji kontynentalnej wStyczeń 1957.
Ruch zyskuje na popularności wśród zwolenników francuskiej Algierii i tym samym wykracza poza prosty etap walki z podatkami. Dyskurs poujadystów ulega radykalizacji i nienawiści do „metiki”, a Żydzi są tam coraz częściej spotykani.
W marcu 1956 r. Rozporządzenie Ministerstwa Finansów stanowiło: „Należy stosować prawo podatkowe. Nie możemy rozważać środka łagodzenia sankcji tak długo, jak długo trwają ruchy opozycji podatkowej ”, podczas gdy urzędnicy spodziewają się wzrostu liczby incydentów podczas kontroli podatkowych; mali handlarze polujący na wszechstronnych. Jednak przekształcając swój ruch protestacyjny w partię polityczną, Pierre Poujade będzie stopniowo odcinał się od swojej popularnej bazy, nie zdobywając rangi narodowej, a poujadyzm będzie ostatecznie postrzegany przez opinię publiczną jako naskórkowa reakcja drobnych handlarzy walczących z podatkiem władze.
Związek został rozwiązany w 1962 roku.