USAM Nimes Gard
USAM Nimes| Pełne imię i nazwisko | Union Sportive des Anciens du Mont Duplan Nîmes Gard |
|---|---|
| Fundacja | 1960 |
| Zabarwienie | Zielony i biały |
| Pokój |
Parnas (4191 miejsc) |
| Siedzenie |
827 Chemin du Mas de Vignolles 30900 Nîmes |
| Aktualne mistrzostwa | Dywizja 1 |
| Prezydent | Dawid Tebib |
| Trener | Franck Maurice |
| Najbardziej ograniczony gracz | Drzwi Alaina (216) |
| Najlepszy napastnik | Guillaume Saurina (1041) |
| Stronie internetowej | www.usam-nimesgard.fr |
| Krajowy |
Mistrzostwa Francji (4) Mistrzostwa Francji D2 (2) Puchar Francji (3) |
|---|
Koszulki
|
|
Aktualności
Na bieżący sezon patrz: Lidl Starligue 2020-2021
0
Union Sportive du Mont des Anciens Duplan Nîmes Gard , powszechnie skrótem Usam Nîmes lub Usam , jest francuski handball klub położony w Nimes w Gard działu w regionie Occitanie . Założona w 1960 roku , powstała z inicjatywy byłych uczniów szkoły Mont Duplan.
Klub kierowany przez Davida Tebiba, zarządzany przez Jérome'a Chauvet i trenowany przez Francka Maurice'a i Yanna Balmossière'a, gra w 1. lidze od sezonu 2013-2014.
Historia
1960-1982: początki USAM
Union Sportive du Mont des Anciens Duplan Nîmes Gard został stworzony w 1960 roku pod impetem byłych uczniów szkoły Mont Duplan (wśród których już obecny, Alain Jourdan i Robert Durand). Ten ostatni ćwiczył tam piłkę ręczną od 1957 roku . Bardzo szybko Champion of Gard, a następnie Langwedocja, USAM wyjdzie poza ramy regionalne, aby uzyskać dostęp do Mistrzostw Francji Excellence (obecna dywizja II), zanim w tym samym roku zostanie Mistrzem Francji. Wicemistrz Francji National II w 1971 i 1976, USAM dwukrotnie awansował w elicie; ale brak środków nie mógł tego utrzymać.
1982-1994: złoty wiek klubu
W 1982 roku trzeci raz miał być właściwy, ósmy francuski klub w 1983 roku USAM wygrał Challenge de France. W następnym roku, po zakwalifikowaniu się do „puli asów”, USAM plasuje się na trzecim miejscu we Francji i zdobywa swój pierwszy „paszport” do Europy. Właśnie narodziła się wspaniała przygoda (trener Alain Jourdan i Robert Durand).
W 1985 roku USAM zajął drugie miejsce w mistrzostwach , za USM Gagnym i wygrał pierwsze Coupe de France kosztem Gagny'ego po rozegraniu czterech meczów Pucharu Europy z Luksemburczykami z Berchem i Austriakami z Wiednia. W 1986 roku kolejne wicemistrzostwo w lidze , dwa mecze pucharowe przeciwko obrońcy tytułu z Rumunii Baia Mare i drugi puchar Francji , tym razem kosztem amerykańskiego Ivry . W 1987 ponownie miejsce na podium, ale wciąż w cieniu Gagny z europejskim kursem w Coupe des Coupes, który zakończy się z przyszłymi finalistami imprezy, Amicitia Zürich .
W 1988 roku do klubu przybył trener francuskiej drużyny kobiet Jean-Paul Martinet . Po europejskim rajdzie w Pucharze IHF, który zmiecie „zielonych” we Włoszech (Imola), Jugosławii ( Bitola ), a następnie na Litwie ( Granitas Kaunas ), poprzedzony historycznym zwycięstwem nad Bitolą i pamiętnym remisem z panującymi mistrzami Europy ( Puchar IHF ) w Kownie, USAM jest u bram półfinału. Jednocześnie USAM ma bardzo dobrą passę w lidze . Lider od początku do końca, Nîmes zdobył tytuł mistrza kraju od USM Gagny , jego najpoważniejszego rywala. Tytuł zatem zmienia ramiona. Strona jest przewrócona. USAM wreszcie dokonuje całkowitej konsekracji, za którą goni od… 28 lat!.
W 1989 roku USAM Nîmes jest w tym roku wicemistrzem US Créteil w mistrzostwach , klub Mile Isaković, który w tym samym roku awansuje do finału Pucharu ! Europa w Pucharze Klubów Mistrzów zatrzymała się w 1/8 finału z Niemcami z Magdeburga po wyeliminowaniu Portugalczyków z ABC Braga .
W 1990 roku, pod koniec trudnego sezonu, USAM Nîmes zdobył tytuł Mistrza Francji w przedostatnim meczu w Metz. Przybycie Créteil podczas ostatniego dnia będzie świadkiem przekazania władzy przed publicznością "Pabla". W Pucharze Zdobywców Pucharów USAM odpadł już po jednej rundzie z potężnymi Niemcami z TV Großwallstadt . Drużyna kadetów zostaje mistrzem Francji.
W 1991 roku, trzecia Champion tytuł w ciągu 4 lat, po trudnym początku sezonu z powodu kontuzji - 4 punkty straty Vénissieux po pierwszym meczu. W przedostatnim dniu w Dunkierce USAM zostaje koronowany na Championa Francji. Europejski kurs w Pucharze Mistrzów Klubowych zakończy się przeciwko przyszłym zwycięzcom FC Barcelona . Wydarzenie było fantastyczną uroczystością z okazji przybycia tego zespołu i Lizbony na ósme miejsce, gdzie po raz pierwszy hale w Nîmes powitały 9 000 widzów.
W 1992 roku kurs Pucharu Mistrzów Klubowych zakończył się ponownie w ćwierćfinale, gdzie N wheremes zmierzyło się z Duńczykami z Kolding . Wcześniej wyeliminowali Rumunów z Timisoary i Holendrów z Emmen. W lidze pod koniec pierwszego meczu USAM zajmuje trzecie miejsce (remisuje na drugim miejscu z OM Vitrolles ), 3 punkty za Vénissieux . Ten sezon jest niestety po raz kolejny naznaczony poważnymi kontuzjami Volle , Stoecklin , Teoule, niedostępnymi dla dużej części mistrzostw. Czwarty pod koniec klasyfikacji końcowej USAM po raz pierwszy od 8 lat nie jest Europejczykiem (trener Boro Golić ).
W 1993 roku , pod koniec pierwszych meczów, USAM, po triumfach w OM Vitrolles i Vénissieux , został koronowany na Fall Championa. W drodze powrotnej wyraźna runda – również wtedy, gdy OM wszedł w przytłaczającym Pablo Neruda (20/19 zwycięstwo w ostatniej sekundzie) – pozwala Nîmes grać o tytuł z dwudziestego dnia: jak na ironię, Ivry, jedyny zespół, który pokonali Nîmes w tym sezonie. Netto i bezbłędny wynik: 36/26 za ostatni mecz w fetyszowym pokoju Pabla Nerudy, znowu pełny! USAM zdobył swój czwarty tytuł w ciągu sześciu lat i otrzymał Challenge de Champion de France ostatniego dnia rozgrywanego w nowej hali Parnassus przeciwko Vénissieux – broniącemu tytułu – przed 3300 kibicami. (trener Jean-Paul Martinet).
W sezonie 1993- 1994 , SGV zakwestionować pierwszą edycję Ligi Mistrzów , po Słowaków z Tatran Prešov i białoruskim od SKA Mińsk (zwycięzca w 1987, 1989 i 1990), ostateczna pula Lidze Mistrzów składa się z Chorwaci z Badel 1862 Zagrzeb , dwukrotny zdobywca tytułu 92 i 93 (remis w Zagrzebiu i zwycięstwo w Parnassus), Portugalczyk z ABC Braga (dwukrotny remis) i Norwegowie z Sandefjordu (zwycięstwo u siebie i porażka w Norwegii). USAM traci jeden punkt do pierwszego miejsca i Braga przechodzi do finału. W skali kraju, przyznał remis u siebie z OM Vitrolles w ostatnim dniu francuskiego Mistrzostw opuszcza tytuł do ich wieczornego przeciwnika. Klub zakończył jednak sezon w najpiękniejszy sposób, wygrywając swoje trzecie Coupe de France i kwalifikując się do Pucharu Zdobywców Pucharów Europy 1994/95 . Drużyna kadetów zostaje mistrzem Francji.
Jednak klub został zmuszony do ogłoszenia upadłości i został zdegradowany do niższej ligi przez Francuską Federację Piłki Ręcznej . Usiane jakiś 11 mln F długu, klub jest jeszcze postawiona w stan likwidacji przymusowej: po dwudziestu czterech pór frekwencji na poziomie krajowym, czterech tytułów ligowych i trzech francuskich miseczek od 1982 roku, nie wspominając o dziewięć kampanii Europejskie, Usam abdykuje duch. „Dorośliśmy za szybko” – analizuje Philippe Courbier, który miał wtedy 23 sezony pod barwami Nîmes. „Poćwiczyliśmy w jednej osobie, aby za wszelką cenę zbudować konkurencyjny zespół. Po brązowym medalu Francuzów na Igrzyskach Olimpijskich w Barcelonie inflacja zwyciężyła w środku pola. Niektórzy zrzucili kolosalne sumy w porównaniu z publicznością, która tak naprawdę nie zrobiła postępów. Nie byliśmy jedynymi w kuchni. Przynajmniej my mieliśmy odwagę ogłosić upadłość. Nie mogliśmy już oszukiwać. ” .
1994-2001: Przejście do dywizji 2
od 2001 r.: trudny powrót do ligi 1
Nagrody
Konkursy krajowe
- Mistrzostwa Francji (4) : 1988 , 1990 , 1991 i 1993 1991
- Mistrzostwa francuskiej dywizji 2 (2) : 2001, 2013
- Puchar Francji (3) : 1985 , 1986 , 1994
Puchary Europy
- 46 meczów w 10 meczach
- 3 rd w Champions League 1993-1994
Młody
- 1990: kadeci mistrzowie Francji (poniżej 18 lat)
- 1994: kadeci mistrzowie Francji
- 1997: kadeci mistrzowie Francji
- 2006: Mistrz Francji do lat 18
- 2009: Mistrz Francji do lat 18
- 2007: Rezerwat N3 kończy 1 st w ich basen i do N2
Przegląd sezon po sezonie
-
C1 = Puchar Mistrzów, następnie Liga Mistrzów , C2 = Puchar Zdobywców Pucharów ,
C3 = Puchar IHF / EHF , a następnie Liga Europejska , NQ = bez kwalifikacji
Obecna siła robocza
Kadra 2020-2021
Transfery
Transfery 2020
 Przyloty
|
  Rozszerzenia
|
 Odloty
|
Przyloty
|
Rozszerzenia
|
Odloty
|
Osobowości związane z klubem
Kultowi gracze wczoraj i dziś
Do 1994- Alain Jourdan
- Christian Raux
- Pierre Gelly
- Michel Escalier
- Robert Durand
- Philippe Médard (1989-1992), 1 tytuł mistrza Francji
- Philippe Gardent (1990-1992), 1 tytuł mistrza Francji
- Christian Gaudin (1987-1994), 3 tytuły mistrzowskie Francji
- Denis Lathoud (1992-1994), 2 tytuły mistrzowskie Francji
- Frédéric Volle (1980-1992), 3 tytuły mistrza Francji French
- Alain Portes (1982-1994), 4 tytuły mistrzowskie Francji
- Stéphane Stoecklin (1990-1994), 2 tytuły mistrzowskie Francji
- Zlatko Saračević (1991-1994), 2 tytuły ligi francuskiej
- Guéric Kervadec (1993-1994), 1 tytuł mistrza Francji
- Philippe Courbier, 4 tytuły mistrza Francji
- Gilles Derot (1983-1994), 2 tytuły mistrza Francji French
- Jean-Louis Derot , 1 tytuł mistrza Francji
- Christophe Chagnard , 4 tytuły mistrza Francji
- Lionel Bourgey, 1 tytuł championa Francji
- Patrick Avesque (bramkarz), 4 tytuły w lidze francuskiej
- Pascal Sanchez (prawy napastnik), 4 tytuły ligi francuskiej
- Nikola Grahovac, 2 tytuły mistrza Francji
- Yann Balmossiere (1997-2007)
- Benoît Chevalier (1991-1996 i 2000-2009)
- Bruno Basneville (2001-2007)
- Grégoire Detrez (2001-2008)
- Jean-Philippe Haon (1999-2017)
- Bruno Martini (2005-2007)
- Heykel Meganem (2005-2007)
- Julien Rebichon (od 2005)
- Guillaume Saurina (2006-2010 i 2011-2016)
- Damien Scaccianoce (2006-2015)
- Sorin Toacsen (1995-1996 i 2000-2003)
- Yassine Idrissi (2006-2008 i 2011-2016)
- Benjamin Gallego (od 2010)
- Quentin Dupuy (od 2011)
- Remi Desbonnet (od 2013)
- Abdelkader Rahim (2013-2015)
- Luc Tobie (od 2016)
- Elohim Prandi (2017-2020)
- Mohammad Sanad (od 2017)
- O'Brian Nyateu (od 2017)
- Michaël Guigou (od 2019)
Trenerzy
- Alain Jourdan i Robert Durand (1980): Puchar Francji 1985 , Francja 1984 challenge
- Jan Paweł Martinet (od 1987 do 1991 i od 1992 do 1994 roku): 4 tytułów mistrzowskich we Francji ( 1988 , 1990 , 1991 i 1993 ), szklanka Francji ( 1994 ) i 3 th miejsce w Lidze Mistrzów
- Boro Golić (1991-1992 następnie 1998-2000)
- Gilles Baron (1996-1998 następnie 2000-2003), zastępca: Michel Escalier w latach 1997/98
- Christophe Mazel (2003-2006), asystent: Jérôme Chauvet
- Alain Portes (2006-2009)
- Laurent Puigségur (2009-2011), zastępca: Yann Balmossière
- Jerome Chauvet ( 2011 -28 listopada 2014), asystent: Yann Balmossière
- Franck Maurice (od28 listopada 2014), asystent: Yann Balmossière
Pokoje
USAM Nîmes Gard wyewoluował od jego powstania w gimnazjum Pablo Neruda, nazywanym Pablo . Ten ostatni popadł w ruinę , klub przeniósł się do Parnasu w połowie lat 90-tych . Zlokalizowana w pobliżu stadionu Costières i na południe od miasta Gard, ta nowa obudowa z 4191 miejscami i zbudowana pod kierownictwem Jeana Bousqueta , została otwarta w 1993 roku .
W 1991 roku w Arènes de Nîmes odbyły się dwa mecze Pucharu Europy dla klubów mistrzowskich , w których klub Gard zmierzył się z Benficą Lizbona, a następnie FC Barcelona . Następnie mają pojemność około 9000 miejsc, wszystkie objęte.
Linki zewnętrzne
Uwagi i referencje
- Tutaj pokazane są tylko główne tytuły w oficjalnych konkursach.
- " Tygodnik piłki ręcznej nr 63 " , w bibliotece cyfrowej Gallica , Francuska Federacja Piłki Ręcznej ,11 maja 1994(dostęp 26 sierpnia 2019 )
- " USAM Nîmes: wielkość i bankructwo " , L'Humanité ,10 października 1994(dostęp 26 sierpnia 2019 )
- " Quentin Minel dołącza do USAM Nîmes " , na handnews.fr ,3 marca 2020 r.(dostęp 3 marca 2020 r. )
- " Jakobsen i Salou przybywają do Nîmes " , na handnews.fr ,7 stycznia 2021(dostęp 8 stycznia 2021 )