Toumo lub Tummo ( „ciepło, wewnętrzna ogień” w tybetańskie ; Wylie : gtum-Mo , sanskryt : caṇḍālī ) jest tantryczna praktyce prowadzone przez joginie Naropa co pozwala przesunąć granice odporność na zimno. To joga wewnętrznego ciepła.
Toumo wykorzystuje techniki jogi tybetańskiej polegające na oddychaniu, wizualizacji sylab i recytacji mantry . Jeśli zostanie to wykonane nieprawidłowo, może to prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych.
Erik Sable podsumowuje uczy Takpo Tashi Namgyala (koniec XVI p c.)
„Praktyka Toumo , polegająca na wytwarzaniu i rozwijaniu wewnętrznego ciepła w ciele, jest najbardziej znaną techniką Sześciu Jog Naropy … Praktyka, która składa się z pięciu następujących po sobie etapów, rozpoczyna się modlitwą do swojego guru. Konieczne jest przyjęcie postawy w siedmiu punktach Buddy Vairocany, to znaczy z nogami skrzyżowanymi w pozycji lotosu, dwie ręce ułożone jedna na drugiej pod pępkiem, kręgosłup prosty jak strzała, podbródek oparty na klatce piersiowej, język przyciśnięty do podniebienia, oczy skierowane przed siebie. Następnie jogin musi wyobrazić sobie, że jego ciało stało się jego jidamem , to znaczy jego ulubionym bóstwem ... Kiedy już opanujesz to ćwiczenie i ciało jidama stanie się czystą świetlistą pustką, ćwiczenia jogina nadadzą mu inny rozmiary, małe jak groszek lub duże jak wszechświat, ale zawsze puste w środku ... Kiedy trzy kanały energii zostaną dostrzeżone z jasnością i precyzją, jogin zwizualizuje cztery czakry , głowy, gardła, serca i brzucha ... Teraz chodzi o zamknięcie lewego nozdrza i wdmuchnięcie powietrza przez długi czas przez prawe nozdrze. Następnie, po wykonaniu wdechu, szybko odrzuć powietrze ... Kiedy już opanujesz oddech, jogin wyobrazi sobie, pośrodku znajdującej się między brwiami, małą białą, świecącą kulę wielkości groszku, zwaną ti .glé ... Wielkie błogosławieństwo jest owocem tego zjednoczenia energii góry i dołu, męskiej i żeńskiej, symbolizowanej przez biało-czerwone ti.glé ... Praktyka toumo jest podstawą tantryzmu i jest jego ogień, który spala ignorancję i pożądanie. "
Alexandra David-Néel rozsławiła te praktyki, które opisuje w następujący sposób:
„W zimową noc, kiedy księżyc świeci, ci, którzy uważają się za zdolnych do pomyślnego przejścia próby, idą ze swoim panem na skraj niezamarzniętego strumienia (…) Kandydaci do tytułu de Repa, zupełnie nadzy, siedzą na podłodze ze skrzyżowanymi nogami. Arkusze zanurzone są w lodowatej wodzie, zamarzają i sztywnieją. Każdy z uczniów owija jednego wokół siebie i musi go rozmrozić i wysuszyć na swoim ciele. Gdy tylko pranie wyschnie, wkłada się je z powrotem do wody, a kandydat ponownie zawija. Operacja trwa do świtu. Wtedy ten, kto wysuszył największą liczbę prześcieradeł, zostaje ogłoszony pierwszym w konkursie ”.
Francuski Maurice Daubard znany jest z tego, że publicznie ćwiczy toumo.
Doktor Raphaël Bastiani zeznaje w swojej książce Des prodiges et des hommes (1989):
„Spotkałem na wysokości około 3000 metrów w Himalajach mnicha buddyjskiego, który praktykuje toumo. Wziął moją chusteczkę namoczoną w wodzie, wykręcił ją i położył na szyi. Po piętnastu minutach chusteczka była prawie sucha. Jednak, gdy temperatura zewnętrzna była 5 ° C . Ku mojemu zdziwieniu ciało podczas eksperymentu utrzymywało temperaturę oscylującą w okolicach 37 °. Mnich wchodzi w medytację i koncentruje całą swoją energię na punkcie wokół pępka [ maṇipura cakra ]. Ta praktyka toumo pozwala mu zimą nigdy nie zmarznąć. "
Przeprowadzono kilka badań, które wykazały wzrost temperatury ciała poprzez ćwiczenie tummo :