Produkcja | Jacques Deray |
---|---|
Scenariusz |
Alain Delon Jacques Deray Christopher Frank |
Muzyka | Claude Bolling |
Główni aktorzy | |
Firmy produkcyjne |
Antena Adel Productions 2 |
Ojczyźnie | Francja |
Uprzejmy | Policjant |
Trwanie | 97 minut |
Wyjście | 1980 |
Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja
Trois Hommes à Abattre to francuski film wyreżyserowany przez Jacquesa Deraya i wydany w 1980 roku . Jest to bardzo swobodna adaptacja powieści Le Petit Bleu z Zachodniego Wybrzeża autorstwa Jean-Patrick Manchette .
Zawodowy pokerzysta Michel Gerfaut ( Alain Delon ) odkrywa w środku nocy ranną osobę w samochodzie osadzonym w drzewach na wiejskiej drodze. Zabiera ją do szpitala i czekając zbyt długo, w końcu wychodzi bez oświadczenia.
Spędzając weekend ze swoją kochanką, Béą ( Dalila Di Lazzaro ), w Trouville , Gerfaut doświadcza szeregu incydentów, które przekonują go o jednym: ktoś jest po jego życiu, nie rozumiejąc dlaczego. Jednocześnie dowiaduje się z prasy, że zamordowano trzech wyższych dyrektorów potężnej firmy zbrojeniowej, grupy Emmerich. Przede wszystkim rozpoznaje na zdjęciu twarz mężczyzny, którego przywiózł do szpitala.
Gerfaut wraca do Paryża, by spieszyć się do swojego przyjaciela Liétharda ( Christian Barbier ), inspektora Wywiadu Generalnego . Ten ostatni nie kryje zaniepokojenia i mówi mu, że „postawił stopę tam, gdzie nie powinno”. Następnie obaj mężczyźni udają się do domu Gerfauta. Liethard zostaje tam zastrzelony na jego oczach. Gerfaut poluje na zabójców. Pod koniec szalonego pościgu konfrontuje się z nimi i zabija jednego z nich. Ale jest ranny. Udaje mu się jednak dotrzeć do mieszkania Bei.
W szpitalu z powodu obrażeń Gerfaut dowiaduje się, że policja podejrzewa go teraz o zabójstwo jego przyjaciela Lietharda. Jednocześnie zabójcy nie dają mu wytchnienia. Musi uciec ze szpitala, eliminując innego z nich i wysyłając Beę, by ukryła się na wsi.
Badając przyczyny tego, co się z nim dzieje, Gerfaut kontaktuje się z Emmerichem ( Pierre Dux ) i idzie się z nim spotkać. Rzeczywiście, jest przekonany, że Gerfaut jest potężnym „profesjonalistą” i postanowił go „kupić”. Gerfaut nadal twierdzi, że nic nie wie o sprawach, o których mowa. Podczas wywiadu Emmerich zmarł na atak serca. Jego zastępca, Leprince ( Michel Auclair ), który natychmiast przejmuje obowiązki, prosi go, by dla niego pracował. W obliczu odmowy pozwala mu odejść, dając do zrozumienia, że nie ma wyboru i że inaczej będzie „gdziekolwiek, ktokolwiek”. Wierząc, że sprawa jest zamknięta, Gerfault odzyskuje Beę i wraca z nią do Paryża, ale nie powstrzyma Leprince'a przed zamordowaniem go na ulicy przez dwóch zabójców, gdy szedł z Beą.
W 1980 roku Alain Delon rozpoczął tę dekadę po zwielokrotnieniu różnych projektów filmowych, na przemian komercyjnych lub ryzykownych projektów, w latach 70. z nie mniej niż dwudziestoma ośmioma filmami w latach 1970-1979, z których ponad połowa była przez niego wyprodukowana. z których nie odniosły oczekiwanego sukcesu publicznego. Po sukcesie Mort d'un pourri (1977) przeżył poważny komercyjny niepowodzenie z Uwaga, zegarek dla dzieci (1978), a jego najnowszy film, dramat antycypacyjny Le Toubib (1979), osiągnął przyzwoity wynik. biuro, ale wystarczająco sprawiedliwe dla jego budżetu. Postanawia zainspirować się metodą swojego przyjaciela Jean-Paula Belmondo, która polega na kręceniu jednego filmu rocznie, a następnie imponującej kampanii marketingowej zorganizowanej co do milimetra, która kończy się dużym sukcesem. W tym celu zakupił prawa do powieści Le Petit Bleu de la côte ouest autorstwa Jean-Patrick Manchette , która opowiada historię antybohatera, dyrektora handlowego i spokojnego ojca, który przypadkowo zostaje uwikłany w mroczną historię morderstwo.
Delon korzysta z usług reżysera Jacquesa Deraya , który wielokrotnie z nim współpracował. Duet napisał także scenariusz z Christopherem Frankiem , innym współpracownikiem aktora-producenta. W scenariuszu główny bohater staje się samotnym pokerzystą, pozbawionym więzi społecznych i ludzkich poza sentymentalną relacją. W rozmowie z prasą Delon powie: „Ludzie nie chcą mnie inaczej, niż mnie sobie wyobrażają, mój nowy film to powrót do tej postaci, nieco samotnego bohatera, na marginesie wszystkiego, mężczyzn i kobiet. społeczeństwa, rodzaj wilka pogrążonego we wrogiej dżungli” .
Filmowanie filmu odbyło się od 15 czerwca do15 sierpnia 1980, głównie w regionie Île-de-France . Sceny samochodu pościgu zostali zastrzeleni w 16 th i 18 th dzielnicy Paryża . Inne sceny do filmu kręcono w Trouville , w Calvados .
Trois Hommes à demattre ukazał się pod koniec października 1980 roku we francuskich kinach. W swojej recenzji dla Le Monde , Jean de Baroncelli zauważa, że „obecność Alain Delon, doświadczenie Jacques Deray scenariusz starannie zaprogramowane, aby utrzymać nas: Trzech mężczyzn zostać zabity - należy do bardzo specyficznego gatunku, mniej eksploatowane dziś niż to było nie tak dawno, francuski thriller ” .
Zajmuje pierwsze miejsce w kasie z 527 903 wejściami w tygodniu od premiery, w tym 199 852 wejściami w Paryżu . W następnym tygodniu film pozostał w czołówce i stracił kilka wejść z 478 985 wejściami, co daje łącznie 1 006 888 biletów. W trzecim tygodniu film wciąż jest na szczycie, z 241640 biletami, co daje łącznie 1248 528 biletów. Wrócił na drugie miejsce, które zajmował przez dwa tygodnie, mając od czasu odejścia 1 583 669 wpisów. W31 grudnia 1980film zgromadził 1 898 616 widzów. Film przechodzi kamień milowy w postaci dwóch milionów przyjęć w tygodniu14 stycznia 1981. Opuścił pierwszą trzydziestkę w tygodniu21 stycznia 1981, Gdzie zajmował 25 th miejsce i po wyniosła 2,035,502 pozycji od czasu jego wyjścia.
Pod koniec biegu film fabularny zakończył się 2 194 795 przyjęciami, w tym 70 6 336 w Paryżu, czyli progiem, którego Alain Delon nie osiągnął od Deux hommes dans la ville w 1973 roku, pomimo dobrych wyników Flic. Story (1975) i Mort d'un pourri (1977), który zbliżył się do 2 milionów przyjęć.