Triboulet (dramaturg)
Istota tej
biograficznej artykule jest do sprawdzenia (sierpień 2017).
Popraw to lub przedyskutuj rzeczy do sprawdzenia .
Jeśli właśnie umieściłeś baner, wskaż tutaj punkty do sprawdzenia .
Triboulet
Medal Francesco Laurana (1461)
Triboulet jest błaznem króla René d'Anjou . Nie należy go mylić z szaleństwem Ludwika XII i François. I hm , byłoby co najmniej trzech Tribouletów: homonimia była powszechna wśród dworskich głupców. To imię, które w pewnym sensie jest równoznaczne z dzisiejszym cierpieniem , pochodzi od archaicznego czasownika tribouler . Triboulet króla René d'Anjou byłby pierwszy.
Biografia
Niewiele wiadomo o oryginalnym Triboulecie podsumował Maurice Lever . Mediewista Bruno Roy , potwierdzając intuicje Gustave'a Cohena i Eugénie Droza, w swoich artykułach i książce studiował głównie człowieka teatru.
Dwujęzyczne wydanie teatru Triboulet zostało wydane przez Thierry'ego Martina .
Bo jeśli błazen króla René był dowódcą oddziału i genialnym aktorem, był też najlepszym autorem żartów i głupstw . Skomponował dużą liczbę utworów komiksowych, z których pięć dotarło do nas: la sottie du Roi des Fots (~ 1454 ), prawdopodobnie słynna farsa Maître Pathelin (~ 1457 ), la sottie des Vigiles Triboulet (~ 1458 ) , głupota Copieurs et Lardeurs (~ 1461 ) i głupota głupców, którzy poprawiają magnificat (~ 1462 ). Pod koniec swojej kariery napisał Debatę o Triboulet et de la Mort (~ 1480 ).
Jego mikrocefaliczna fizjonomia karła przeznaczyła go na burleskę. René d'Anjou wynagrodził jego zasługi, ubierając go jak króla, poślubiając go z największą pompą i zdobiąc medal z jego podobizną. Co do Charlesa d'Orléansa , dał jej wspaniałą klacz.
Les Vigiles Triboulet mówią o żargonie skomponowanym przez Villona :
Mistrz Oncques Françoys Villon
Nie wymyślił tak dobrego żargonu.
To wskazywałoby na to, że obaj autorzy spotkaliby się na dworze René d'Anjou w 1457 r. , Ale data tej głupoty jest kontrowersyjna, a data Ballad en żargon rękopisu sztokholmskiego jest niepewna, podobnie jak przypisywanie im Villon.
Wydarzenia kulturalne inspirowane Tribouletem
Literatura
Kino
Opera
Uwagi i odniesienia
-
René d'Anjou i Triboulet.
-
Guillaume Berthon, „ «Triboulet Frères et soeurs»- Mad o sądzie i literaturze na przełomie 15 i 16 wieku, ” na openedition.org (dostęp 18 września 2019 )
-
Paul Lacroix, „ Rzymianie odnoszący się do historii Francji w XV i XVI wieku ” , na google.fr (dostęp 18 września 2019 )
-
Berło i głupiec: Historia Fous de cour , str. 115-6 . (Hachette-Pluriel, 1985).
-
Bruno Roy, „Triboulet, Josseaume i Pathelin na dworze René d'Anjou”, Le Moyen Français , t. VII, Montreal, 1980, s. 7-56 .)
Bruno Roy: To ung Guillaume, który ma na imię Joceaume. (The Middle Ages, t. 96, 1990.)
Bruno Roy: Prehistoria wydarzenia „Bee! ”. Maistre Pathelin: lektury i konteksty, s. 79-93 . (University Press of Rennes, 2000)
-
Bruno Roy: Pathelin: hipoteza Tribouleta. (Paradigme, Orlean, 2009.)
-
Triboulet: Farsa z Pathelin homoseksualistą i inne części , QuestionDeGenre / GKC 2011. Ten edytor jest dopiero od końca XV th Century, aby umieścić pod nazwą Triboulet Tytuł Farsa z Pathelin homoseksualnych i innych części .
-
Dla Haliny Lewickiej ( Studies on the old french fars , Klincksieck, 1974, s. 100 ) Pathelin sięga 1456 roku, a Guillaume Alécis miał to na myśli , rymując Les Feintes du monde , krótko po 1460 roku.
-
Śmierć i Triboulet.
-
Triboulet w modlitwie.
-
Triboulet i śmierć.
-
Zobacz Le Recueil des Repues Franches , wydanie krytyczne Jelle Koopmansa i Paula Verhuycka, Genewa, Droz, 1995, str. 37-39 .
-
T. Martin <Villon: Ballady w homoseksualnym slangu. Mille et une Nuits, 1998> jest jedynym autorem, który przypisuje trzy z pięciu Villon i datuje je przed 1456 rokiem.
Bibliografia
-
Guillaume Berthon „ ” Triboulet posiada sąsiadów „błazna sądowego i literatury na przełomie XV p i XVI p wieku ” Babel , n O 25 „obrazy obłęd przełomu wieków średnich i Renaissance '2012( czytaj online ).
-
Maurice Lever , Le scepter et la marotte: histoire des fous de cour , Paris, Fayard ,1983, 350 pkt. ( ISBN 2-213-01232-6 , prezentacja online ), [ prezentacja online ] .Przedruk: Maurice Lever , Le scepter et la marotte: histoire des fous de cour , Paris, Hachette , coll. "Liczba mnoga",1985, 306 str. kieszonkowe ( ISBN 2-01-011145-1 )Ponowne wydanie: Maurice Lever , Le scepter et la marotte: histoire des fous de cour , Paris, Fayard,2000, 355 str. ( ISBN 2-213-60640-4 ).
- Bruno Roy, „Triboulet, Josseaume i Pathelin na dworze René d'Anjou”, Le Moyen Français , t. VII, Montreal, 1980, s. 7-56 .
- Bruno Roy, Pathelin: the Triboulet hypothesis , Orléans, Paradigme, 2009.