Francusko-syryjski traktat niepodległościowy

Francusko-syryjski traktat niepodległościowy Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Delegacja Syryjskiego Bloku Narodowego podpisująca umowy w 1936 r. Francusko-syryjski traktat niepodległościowy
Rodzaj traktatu Traktat o niepodległości
Języki Francuski , angielski
Kluczowe dane
Znak 9 września 1936
Paryż , Francja
Efekt Nie ratyfikowany
(brak ratyfikacji przez Francję ).
Części
Sygnatariusze Republika Francuska Flaga Syrii (1932–1958, 1961–1963). Svg Republika Syryjska

Francusko-syryjski traktat niezależność, zwany także Viénot akordów, to umowa zawarta pomiędzy dyplomatyczna Francji i Syrii, a następnie umieścił pod francuskim mandatem do Ligi Narodów , który przewidywał dostępu Syrii do niepodległości.

Kontekst

W 1934 roku Francja po raz pierwszy próbowała narzucić korzystny traktat niepodległościowy. Ten ostatni obiecał Syrii stopniowy dostęp do niepodległości, ale pozostawił Francji kontrolę nad syryjskimi górami, a prezydent Syrii Mohammed Ali Bey el-Abed był marionetkową głową państwa. Traktat ten spotyka się z zaciekłą opozycją, na czele której stoi nacjonalistyczny parlamentarzysta Haszem al-Atassi , który wzywa do trwającego sześćdziesiąt dni strajku w proteście. Koalicja, na której czele stał Atassi, blok narodowy , otrzymała masowe poparcie społeczne: wybuchły zamieszki i demonstracje, poważnie zaburzając gospodarkę kraju.

Dojście do władzy we Francji Frontu Ludowego przywraca kwestię niepodległości Syrii do porządku dziennego. W kontekście regionalnym sprzyjającym autonomii i niepodległości (Irak w 1932 r., Egipt w 1936 r.), W połączeniu z ostrym wzrostem napięć w Palestynie w tym samym roku, Francja nie może pozostać obojętna na żądania niepodległości Syryjczyków. w krótkim okresie zgodnie z mandatem Ligi Narodów.

Treść traktatu

Nowy francuski rząd Frontu Ludowego zgodził się wówczas uznać Blok Narodowy za jedynych prawowitych przedstawicieli narodu syryjskiego i zaprosił Hachema al-Atassiego do negocjacji, które odbywały się od marca do maja w Paryżu.

Podpisanie traktatu 9 września1936. Po stronie francuskiej jest Léon Blum , Przewodniczący Rady, Camille Chautemps Minister Spraw Zagranicznych, Pierre Viennot , pełniący obowiązki Podsekretarza Stanu ds. Zagranicznych, Maurice Violette, Ambasador Francji i Wysoki Komisarz Republiki w Syrii, Henri Ponsot, były Wysoki Komisarz Republiki w Syrii. W skład delegacji syryjskiej wchodzą Hachem al-Atassi na czele, którym towarzyszą Mustafa al-Shihabi , Fares al-Khouryi , Jamil Mardam Bey , Saadallah Bey , Dabri Naim Antaki , Emir Ali Abd-el-Khader . Następnie traktat ten zapewnia niepodległość Syrii w ciągu pięciu lat i jedność Syrii; co oznacza koniec autonomii Druzów i Alaouitów. Oczekuje się, że Syria również dołączy do Ligi Narodów . Francja jednak zachowuje obiekty wojskowe w Syrii przez 25 lat. Syria jest zaangażowana we wspieranie Francji w czasie wojny, w tym poprzez udzielanie dostępu do jej przestrzeni powietrznej. Upoważnia Francję do utrzymywania dwóch baz wojskowych na swoim terytorium. Traktat zawiera również postanowienia gospodarcze i kulturalne.

Francja natomiast odmawia, żądanej przez nacjonalistów, możliwości utworzenia naturalnej Syrii, w tym Libanu, i podpisuje 13 listopadadrugi traktat przyznający Libanowi niepodległość, a przede wszystkim jego suwerenność i integralność terytorialną. Decyzja ta jest zasadniczo oparta na fakcie, że Liban miał wówczas bardzo dużą populację chrześcijańską.

Plik 27 września 1936, Hachem al-Atassi triumfalnie powrócił do Syrii i został wybrany na Prezydenta Rzeczypospolitej w listopadzie tego samego roku.

Odmowa ratyfikacji

Rosnące zagrożenie z nazistowskich Niemiec w połączeniu z trwałymi imperialistycznych skłonności na pewnych szczeblach rządu francuskiego są wiodącym Francję do ponownego rozważenia swoich obietnic. W kręgach wojskowych, kolonialnych i religijnych pojawia się sprzeciw wobec ratyfikacji traktatów francusko-syryjskich i francusko-libańskich. W obliczu sprzeciwu ze strony Senatu , Parlamentu czy nie ratyfikować traktat. Ponadto Francja ceduje na prowincję Aleksandretty , którego traktat pod warunkiem, że będzie integrować Republika Syryjska, do Turcji . Ponownie wybuchły zamieszki, prezydent Hachem al-Atassi podał się do dymisji w 1939 r., A projekt niepodległości Syrii został odłożony na czas nieokreślony .

Uwagi i odniesienia

  1. „  L'Echo d'Alger: republikańska poranna gazeta  ” w Gallica ,10 września 1936(dostęp 28.07.2020 ) , s.  3
  2. Cyril Buffet , „  Traktat francusko-libański z 1936 r.  ”, Cahiers de la Méditerranée , t.  44, n o  1,1992, s.  55–63 ( DOI  10.3406 / camed.1992.1063 , czyt. Online , dostęp 28 lipca 2020 r. )

Zobacz też