Traceology lub analiza funkcjonalna jest metoda naukowa związana z archeologią - zwłaszcza archeologia prehistoryczna - który ma na celu określenie funkcji narzędzia w badaniu śladów wytwarzanych podczas użytkowania.
Został po raz pierwszy opracowany dla narzędzi z kamienia ciosanego przez Siergieja A. Semenowa (1898–1978), którego publikacja w 1964 r. Położyła podwaliny pod śledztwo w archeologii.
Polega na badaniu past i oznak zużycia, w szczególności w skali mikroskopowej. Każdy materiał roboczy (drewno, mięso, skóra, rośliny, minerały itp.) Pozostawia mniej lub bardziej specyficzną sygnaturę, którą można zidentyfikować dzięki korpusowi porównawczemu ustalonemu podczas eksperymentów . Można również określić czynności (cięcie, rowkowanie, skrobanie, perforowanie itp.), A także czas trwania czynności. Do tej pory był stosowany głównie do narzędzi wykonanych z krzemienia lub obsydianu, ale rzadkie testy rozstrzygające dotyczyły również materiałów takich jak kwarc , kwarcyt czy bazalty .
Niedawno, korzystając z postępu w trybologii , śledztwo zastosowano również do innych materiałów, takich jak twarde materiały zwierzęce ( kość , kość słoniowa , poroże ), metale i drewno .
Uzyskane dane pozwalają scharakteryzować metody zarządzania narzędziami i ustalić skwantyfikowane widma funkcjonalne, które można zinterpretować z perspektywy społeczno-ekonomicznej, tak jak zrobił to Bernard Gassin w serii Chasséen Provençal.