STG zdejmowany wieżyczka jest pancernik wykorzystywane do obrony przerwach między kazamatach terenowych Linii Maginota .
Znana jest również pod nazwą „wieżyczka z elementami” lub „wieżyczka Dufieux”.
Został on wyposażony w Hotchkiss Mle 1914 8mm kalibru maszynowego pistoletu .
Podczas Wielkiej Wojny armia francuska zdobyła z przodu lekkie i przenośne niemieckie wieże wyposażone w szybkostrzelną armatę Krupp 53 mm . Wieże te zostały opracowane przez Niemców do obrony attyki ich fortów ( Festen ), ale ponieważ nie były już przydatne w tych miejscach, które pozostały za linią walki, używali ich do obrony swoich pozycji w kampanii.
Kiedy CORF pomyślał o wyposażeniu interwałów CORF-u i stanowisk polowych w ruchome pancerze do karabinów maszynowych, zainspirował się niemieckimi wieżami do stworzenia nowego modelu. Przyjmie między innymi nazwisko generała Juliena Dufieux, który wówczas stał na czele Rady Doradczej ds. Uzbrojenia.
Zdejmowana wieżyczka STG (Sekcja Techniczno-Techniczna) składa się z dwóch elementów:
Wieżę wyposażono w karabin maszynowy Hotchkiss Mle 1914 kal. 8 mm , połączenie między dwoma elementami chronione było stalową obudową. Karabin maszynowy był chroniony otaczającą stalową obudową.
W 1938 roku planowano wyposażyć wieżę STG w działo przeciwpancerne kal. 25 mm i wyprodukować nową wieżę odporną na trafienia z działa 47 mm .
Wyprodukowana w ponad sześciuset egzemplarzach wieża STG była używana podczas wojny na wszystkich frontach.
Początkowo planowano pozostawienie wieżyczek w parkach artyleryjskich i zainstalowanie ich w otworach przygotowanych doraźnie w momencie mobilizacji. W rzeczywistości większość z nich została zainstalowana już w 1935 roku w znormalizowanych betonowych lokalizacjach.
Dziś prawie wszystkie wieże zniknęły, podczas gdy prawie wszystkie nadal były na swoim miejscu po wojnie, w szczególności w Delfinie, na północy i Alpach-Maritimes.