Sport | Związek Rugby |
---|---|
kreacja | 1971 |
Organizator (e) | Francuska federacja rugby |
Edycje | 48 th w 2018-2019 |
Okresowość | Roczny |
Uczestnicy | 16 klubów |
Próby | 119 gier |
Status uczestników | Amator |
Oficjalna strona internetowa | konkursy.ffr.fr |
Hierarchia | Pierwsza dywizja |
---|---|
Niższy poziom | Elita 2 |
Posiadacz tytułu | ASM Romagnat (2021) |
---|---|
Więcej tytułów | Toulouse Femina Sports (9) |
Mistrzostwa francuskich kobiet w rugby union , zwane Elite 1 od 2018 (znane również jako Top 8 od 2015 do 2018), to coroczne zawody pomiędzy najlepszymi kobiecymi drużynami rugby we Francji. Utworzony w 1972 roku pod egidą Francuskiego Stowarzyszenia Kobiet Rugby , zanim został przejęty przez FFRF (Francuska Federacja Kobiet Rugby). Od 1989 roku organizuje go Francuska Federacja Rugby . Wygrała ją w pierwszym sezonie kobieca sekcja klubu sportowego ASVEL .
Mistrzostwa odbywają się w dwóch fazach: tzw. fazie kwalifikacyjnej, w której biorą udział wszystkie drużyny, oraz fazie końcowej, w której rozgrywana jest bezpośrednia eliminacja. Od 2015 do 2018 roku mistrzostwa określane są jako Top 8 . W 2018 roku mistrzostwo przechodzi z jednej puli 8 klubów do dwóch puli po 16. Najlepszych 8 klubów kwalifikuje się do fazy finałowej. Od sezonu 2018-2019 dwa kluby spadły do Elite 2 pod koniec mistrzostw.
Podobnie jak w przypadku mężczyzn, najbardziej utytułowanym klubem we Francji jest Toulouse: Toulouse Fémina Sports , z 9 tytułami mistrzowskimi Francji, w 1975, 1976, 1977, 1978, 1979, 1980, 1982, 1984 i 1985. Montpellier RC jest osiem razy zdobywca tytułu (2007, 2010, 2013, 2014, 2015 , 2017 , 2018 i 2019).
Pojawiające się nieregularnie we Francji w latach 1908-1924, kobiece rugby na stałe zadomowiło się we Francji w 1965 roku dzięki młodym licealistom i studentkom.
Pierwszym prawdziwym francuskim kobiecym klubem rugby jest Violettes bressanes , założony w 1966 pod przewodnictwem Andrée Forestier, w następnym roku Coquelicots de Tournus i Toulouse Fémina Sports w następnym roku. Liderzy pionierskich klubów spotykają się i tworzą Francuski Związek Rugby Kobiet. Pierwsze mistrzostwa odbyły się w 1972 roku, a ASVEL Villeurbanne został pierwszym mistrzem, pokonując w finale RC Adour z wynikiem 10 do 8.
W 2014 roku FFR rozpoczęła we Francji poważną reformę kobiecego rugby, wywołując gniew wszystkich liderów i zawodniczek, z którymi nie skonsultowano się wcześniej. W nowych mistrzostwach zmniejszono również elitarne kluby z 10 do 8 klubów. W ten sposób mistrzostwa przyjmują nazwę Top 8. Na kilka dni przed finałem mistrzostw 2014-2015 FFR przedstawia pierwsze logo zawodów, stworzone w celu wzmocnienia tożsamości i widoczności zawodów. Ponadto po raz pierwszy jest transmitowany na żywo w telewizji, gdzie klub Hérault z klubu rugby Montpellier dominuje w Lille Métropole RC villeneuvois 17 do 3. Dzięki temu Montpellier może osiągnąć hat-tricka mniej niż 10 lat później. pozostawiając klub północny na głodzie, jak 2 lata wcześniej.
W 2018 roku FFR postanowiła ponownie zreformować rozgrywki kobiet. Pojawiają się cztery poziomy rywalizacji z nową formułą 1. Dywizji Kobiet, grupującą osiem drużyn grających w Top 8 w sezonie 2017-2018 i 8 drużyn zakwalifikowanych do ćwierćfinału - Elite 2 Armelle Auclair na sezon 2017- Sezon 2018. Mistrzostwa następnie zmieniają nazwę i stają się Elite 1 .
W 2020 roku mistrzostwa zostają przerwane w trakcie sezonu z powodu pandemii Covid-19, która szaleje w Europie. Po raz pierwszy od 1972 roku tytuł mistrza Francji nie jest przyznawany. Żaden klub nie spadł sportowo pod koniec sezonu, ale Caen Ovalie , ostatni w swojej grupie, prosi o spadek, aby móc odbudować się w drugiej lidze, pozostawiając w ten sposób swoje miejsce Rugby Club La Valette Le Revest La Garde Le Pradet , pierwszy Elite 2. Mistrzostwa 2020-2021 zmierzą się z szesnastoma drużynami w nowej formule składającej się z 4 pul po 4 drużyny z fazą play-off, play-down i finałową.
W 2021 roku FFR po raz kolejny zmienia format rozgrywek, zmniejszając liczbę drużyn z 16 do 14, podzielonych na dwie pule po 7. W 2022 liczba drużyn ponownie zmniejsza się z 14 do 12 uczestników.
Logo Top 8 kobietkwiecień 2015 w czerwiec 2018.
Logo elity kobiet wrzesień 2018 w lipiec 2020.
Logo Elite 1 wprowadzone w lipiec 2020.
Klub | Papiery wartościowe) | Pierwszy (e) - Ostatni (e) | Finał (y) przegrany | Pierwszy (e) - Ostatni (e) | Obecny podział |
---|---|---|---|---|---|
Toulouse Femina Sports | 9 | 1975-1995 | 1 | 1986-1986 | - |
Montpellier RC | 8 | 2007-2019 | 4 | 2008-2016 | Elita 1 |
USAT XV Tulouges | 6 | 2004-2011 | 1 | 2009-2009 | Elita 2 |
Herm Pachys | 5 | 1992-2003 | 3 | 1995-2000 | Federalna 1 |
La Teste Rugby | 4 | 1983-1988 | 0 | - | - |
Fiołki Bresse | 3 | 1974-1989 | 9 | 1976-1993 | Federalna 1 |
Caen RC następnie Caen Ovalie | 3 | 1999-2002 | 5 | 2001-2007 | Elita 1 |
ASM Romagnat | 3 | 1994-2021 | 3 | 1989-1998 | Elita 1 |
Rugby damskie Saint-Orens, a następnie damskie rugby Blagnac | 2 | 1990-1993 | 6 | 1991-2021 | Elita 1 |
Rugby Club of Chilly-Mazarin | 2 | 1991-1996 | 0 | - | Elita 2 |
Lille MRC villeneuvois | 1 | 2016 | 3 | 2013-2017 | Elita 1 |
FC Auch | 1 | 1973 | 2 | 1974-1978 | - |
ASVEL | 1 | 1972 | 0 | - | - |
Rugby damskie | 1 | 2012 | 0 | - | Elita 1 |
Maki z Tournus | 0 | - | 4 | 1979-1987 | - |
Stadion rugby w Rennes | 0 | - | 2 | 2006-2011 | Elita 1 |
Stadion w Tuluzie | 0 | - | 2 | 2018-2019 | Elita 1 |
RC Adour | 0 | - | 1 | 1972 | - |
Tarbes rugby | 0 | - | 1 | 1973 | Elita 1 |
O Valence Białe Smoki | 0 | - | 1 | 1975 | - |
AC Bobigny 93 rugby | 0 | - | 1 | 2014 | Elita 1 |
Podobnie jak w przypadku mistrzostw mężczyzn, kluby z Oksytanii zdobyły około połowy przyznanych tytułów, a drugi region w południowo-zachodniej Francji, Nouvelle-Aquitaine , zajmuje drugie miejsce w rankingu regionów. Jednak, jeśli chodzi o kobiety, niektóre kluby w północnej części poza Île-de-France zdobyły już mistrzostwo: Caen Rugby Club ( Normandia ) trzykrotnie i klub rugby Lille Métropole Villeneuvois ( Hauts-de-France ) w 2016.
Region | Papiery wartościowe | Kluby | Przegrane finały | Kluby |
---|---|---|---|---|
Oksytania | 26 | Toulouse Fémina Sports (9); Montpellier RC (8); USAT XV Tulouges (6); rugby Blagnac (2); FC Auch (1) | 17 | rugby Blagnac (6); Montpellier RC (4); FC Auch (2); Toulouse Fémina Sports (1); USAT XV Tulouges (1); Tarbes rugby (1); Stadion w Tuluzie (2) |
Nowa Akwitania | 10 | Herm Pachys (5); La Teste Rugby (4); Rugby damskie (1) | 4 | Herm Pachys (3); RC Adour (1) |
Owernia-Rodan-Alpy | 7 | Fiołki Bresse (3); ASM Romagnat (3); ASVEL (1) | 13 | Fiołki Bresse (9); AS Romagnat (3); O Valence Białe Smoki (1) |
Normandia | 3 | Klub rugby w Caen (3) | 5 | Caen Ovalie (3); Klub rugby w Caen (2) |
Ile-de-France | 2 | Rugby Club of Chilly-Mazarin (2) | 1 | AC Bobigny 93 rugby (1) |
Hauts-de-France | 1 | Lille MRC villeneuvois (1) | 3 | Lille MRC villeneuvois (3) |
Bourgogne-Franche-Comté | 0 | - | 4 | Maki z Tournus (4) |
Bretania | 0 | - | 2 | Stadion rugby w Rennes (2) |
W 2018 roku najlepszy zawodnik w mistrzostwach został nagrodzony podczas Rugby Night . Od następnego sezonu to trofeum jest zastępowane przez najlepszego reprezentanta Francji.
Pora roku | Najlepszy gracz | Klub |
---|---|---|
2017-2018 | Karolina Drouin | Stadion rugby w Rennes |
Klub | Miasto(a) | Region | Ostatnia wspinaczka |
---|---|---|---|
Związek sportowy Bayonnaise | Bajonna | Nowa Akwitania | 2017 |
Rugby damskie Blagnac | Blagnac | Oksytania | 2009 |
AC Bobigny 93 rugby | Bobigny | Ile-de-France | 2012 |
Stadion w Bordeaux ASPTT | bordeaux | Nowa Akwitania | 2018 |
Rugby Club Chilly-Mazarin | Chłodno-Mazarin | Ile-de-France | 2019 |
Rugby FC Grenoble | Grenoble | Owernia-Rodan-Alpy | 2018 |
Klub rugby Lille Métropole w villeneuvois | Lille | Hauts-de-France | 2011 |
Rugby damskie | Lons | Nowa Akwitania | 2018 |
Olimpijski rugby uniwersytetu w Lyonie | Lyon | Owernia-Rodan-Alpy | 2019 |
Klub rugby w Montpellier | Montpellier | Oksytania | 2005 |
Francuski stadion Paryż | Paryż | Ile-de-France | 2018 |
Stadion rugby w Rennes | Renifer | Bretania | 2005 |
Rugby damskie ASM Romagnat | Romagnat | Owernia-Rodan-Alpy | 2016 |
Stadion w Tuluzie | Tuluza | Oksytania | 2015 |
Pierwsza transmisja finału mistrzostw Francji w telewizji odbyła się w 2015 roku . Przeciwstawiał się Montpellier RC wobec Lille MRC villeneuvois w Bourg-en-Bresse . Nie był to jednak pierwszy raz, kiedy mecz rugby był transmitowany w telewizji, ponieważ w styczniu 2015 roku FFR zawarło porozumienie z Eurosportem na transmisję pierwszego meczu kobiet we Francji pomiędzy Montpellier RC a kobiecym USAP XV . W marcu 2016 roku kanał nabył prawa do mistrzostw z transmisją 4 meczów w ciągu roku, następnie półfinałów i finału.
Podczas 14 th i ostatnim dniu Top 8 od 2016 do 2017 roku, Eurosport 2 transmisje żyć i wyłącznym multipleks. W ten sposób zaplanowano cztery spotkania: Villeneuve d'Ascq - Bobigny, Romagnat - Caen, Montpellier - Rennes i Blagnac-Saint-Orens - Tuluza.
W 2016 roku France Télévisions i FFR podpisały umowę na transmisję meczów dla francuskich drużyn. Umowa obejmuje również transmisję na żywo z finału Elite 1, transmitowanego wspólnie z Eurosportem , do 2021 roku.
Mistrzostwa Francji kobiet są opisywane na łamach Midi Olympique , francuskiego dwutygodnika specjalizującego się w rugby oraz dziennika L'Équipe , a także na stronach sportowych regionalnych dzienników, zwłaszcza na południu Francji.