Tomás Garrido Canabal | |
Tomás Garrido Canabal | |
Funkcje | |
---|---|
Polityk | |
Biografia | |
Data urodzenia | 20 września 1891 r |
Miejsce urodzenia | Playas de Catazajá, Chiapas |
Narodowość | Meksykańska |
Partia polityczna | Radykalna Partia Socjalistyczna Tabasco (PRST) |
Tomás Garrido Canabal , ur20 września 1891 rw Playas de Catazajá, Chiapas i zmarł dnia8 kwietnia 1943w Los Angeles w Kalifornii był meksykańskim politykiem i działaczem rewolucyjnym oraz ateistą. Garrido Canabal była dyktatorem i gubernatorem stanu Tabasco w latach 1920-1924, a następnie 1931-1934, a szczególnie wyróżniała się antykatolicyzmem. Podczas swojej kadencji zaciekle prześladował Kościół w swoim stanie, zabijając wielu księży i świeckich, a innych zmuszając do podziemia.
Tomás Garrido Canabal urodził się w hacjendzie Catazajá, w najbardziej wysuniętej na północ części meksykańskiego stanu Chiapas . W czasie rewolucji meksykańskiej został wciągnięty w politykę. Został mianowany tymczasowym gubernatorem Tabasco na krótki okres w 1919 roku (następnie Jukatanu w maju iCzerwiec 1920) aż do grudzień 1920Garrido ponownie zostaje tymczasowym gubernatorem Tabasco. Stamtąd doSierpień 1935(poza krótką przerwą podczas buntu Huerta) kontrolował państwo. Rząd Garrido; co oznaczało szczyt meksykańskiego antyklerykalizmu, było wspierane przez Socjalistyczną Radykalną Partię Tabasco (PRST), której był liderem.
Postać z powieści Moc i chwała , która, jak się uważa, opiera się na Kanabalu, została nazwana przez Petera Godmana „ateistą i purytaninem”. Canabal był zagorzałym, antykatolickim antyklerykałem, który poparł wojnę prezydenta Plutarco Eliasa Callesa z Cristeros, powszechny bunt przeciwny egzekwowaniu praw antyklerykalnych. Założył kilka organizacji, „które terroryzowały katolików”, w szczególności „Camisas Rojas” lub „Czerwone Koszule”, w wyniku czego niektórzy nazywali go „faszystą”, ale jednego ze swoich synów nazwał imieniem Władimira Lenina, marksisty i antyfaszysta i uważał się za marksistowskiego bolszewika. Hymnem jego czerwonych koszul był The International, powszechnie uważany za hymn socjalistów. Niektórzy uczeni twierdzą, że jego autorytarna polityka była bliższa prawicowym europejskim dyktaturom, chociaż chciał przekształcić tradycyjnie konserwatywne państwo Tabasco w model socjalistyczny i walczył o sprawy socjalistyczne, a Martin C. Needler nazwał Tabasco „socjalistyczną tyranią”. , Dziekan Wydziału Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Pacyfiku w Kalifornii. Zaprosił też pierwszy zjazd studentów socjalistycznych na spotkanie w stanie Tabasco i stworzył formę edukacji socjalistycznej, którą nazwał „racjonalistyczną”.
Ekstremistyczny zapał Garrido Canabala znalazł odzwierciedlenie w imionach jego dzieci: Lenina i Zoili Libertad. Miał nawet farmę z bykiem o imieniu Bóg, wołem i świnią o imieniu Pope, krową o imieniu Mary i osiołkiem o imieniu Chrystus. W Tabasco organizowano także przedstawienia satyryczne, np. „paradę ogiera zwanego „biskupem” czy osła „ papieżem ”.
Roberto Hinojosa, boliwijski działacz, opisał Tabasco Garrido jako „Betlejem socjalistycznego świtu w Ameryce”, a Garrido jako „akademik i chłop, intelektualista i pasterz, przewodnik i żołnierz socjalizmu”.
Wśród osiągnięć administracyjnych Garrido Canabala można wymienić stymulowanie rozwoju społecznego państwa Tabasco poprzez politykę rolną i społeczną oraz wspieranie emancypacji kobiet. W 1934 roku wprowadził prawo wyborcze kobiet do Tabasco, czyniąc go drugim gubernatorem po Felipe Carrilo Puerto z Jukatanu dwanaście lat wcześniej. W Meksyku Tabasco Garrido Canabala było jednym z wielu „konkurujących ze sobą o tytuł „Laboratorium Rewolucji”. Jednak jako gubernator wydał również surowe dekrety przeciwko gorsetom oraz zakazał alkoholu i nagrobków.
Kiedy Lázaro Cárdenas został wybrany na prezydenta w 1934 roku, jego pierwszy gabinet został wybrany przez jego szefa, Plutarco Elíasa Callesa , „Jefe Máximo” i władzę stojącą za prezydenturą. Calles mianował antyklerykalnego Garrido Canabala sekretarzem rolnictwa w gabinecie Lázaro Cárdenasa. Garrido Canabal przywiózł czerwone koszule do Mexico City. Wkrótce po tym, jak Cárdenas doszedł do władzy, zwrócił się przeciwko Garrido Canabalowi. W 1935 r., po tym, jak Garrido Canabal nakazał swoim czerwonym koszulom zabić katolickich bojowników w Mexico City, chcących powrócić do Tabasco, Cárdenas zmusił Garrido Canabal do przejścia na emeryturę i udania się na wygnanie w Kostaryce . Dymisja Garrido Canabala była częścią politycznego manewru Cárdenasa przeciwko Callesowi, który spodziewał się pozostać u władzy za prezydenturą. Z politycznego punktu widzenia eliminacja Garrido Canabal i Calles pozwoliła Cárdenasowi uzyskać poparcie Kościoła rzymskokatolickiego w Meksyku. Grupy paramilitarne Garrido Canabala zostały następnie rozwiązane. Pozwolono mu wrócić do Meksyku w 1941 roku, a dwa lata później zmarł na raka w Los Angeles w Kalifornii.
Porucznik w mocy i chwale przez Graham Greene jest wyraźnie oparty na Garrido Canabal, choć jego nazwisko nie jest wymienione. Bohaterem powieści jest „kapłan whisky” (również nienazwany), motyw często używany w antyreligijnej propagandzie Garrido Canabala.