Strzelanina lub karny jest sankcja w hokeju na lodzie .
Jest przyznawane, gdy drużyna straci realną okazję do zdobycia bramki, ponieważ przeciwnik popełnił faul. Zawodnik ma możliwość strzelenia bramki bez żadnego przeciwnika w obronie poza bramkarzem przeciwnika. Hokeista może poruszać się z krążkiem (krążkiem) przed strzałem, ale zawsze musi iść w kierunku siatki.
Rzuty karne najczęściej są gwizdane, gdy zawodnik jest nieregularnie zatrzymywany od tyłu, gdy ma realną okazję do zdobycia bramki, podczas kontrataku . Inne błędy powodujące strzelaninę to:
Ponadto, jeśli rzut karny musi zostać orzeczony, gdy ukarana drużyna zastąpiła swojego bramkarza dodatkowym obrońcą, bramka jest przyznawana bezpośrednio zamiast rzutu.
Sędzia sygnalizuje gwizdkiem rzut karny, krzyżując nadgarstki nad głową.
Aby wykonać rzut karny, krążek należy umieścić na środku lodu, podczas gdy bramkarz musi pozostać na swojej linii bramkowej. Na gwizdek sędziego atakujący może przejąć kontrolę nad krążkiem i spróbować zdobyć bramkę. Gdy krążek trafi napastnika, bramkarz może opuścić swoją linię bramkową, aby uzyskać lepszą pozycję, w szczególności w celu ograniczenia kąta ostrzału do atakującego. Atakujący może wykonać tylko jeden strzał, a gdy krążek przekroczy linię bramkową, rzut karny uważa się za zakończony. Podczas rzutu karnego krążek musi zawsze zbliżyć się do klatki i nigdy nie może się wycofać. Po strzelaninie gra zostaje natychmiast zatrzymana. W przypadku gola, starcie ma miejsce na środku lodu, w przypadku niecelnego strzału, starcie następuje w miejscu oddania strzału.
W National Hockey League rzut karny uważa się również za wykonany, jeśli napastnik nie wykona rzutu w ciągu dziesięciu sekund od gwizdka sędziego.
Często gracze próbują „kozłować” bramkarza, aby zdobyć bramkę. Inni gracze po prostu strzelają szybko do bramkarza, opierając się na szybkości ich strzału.
Gdy po dogrywce dwie drużyny nadal mają remis , aby wyłonić zwycięzcę, są one rozdzielane rzutami karnymi, zwanymi „rzutami karnymi” w Quebecu, „strzałami na bramkę” w Europie.
Powstanie rzutów karnych sięga 1934 roku. W tym czasie procedura była nieco zróżnicowana, napastnik nie miał prawa przekraczać niebieskiej linii.