Teppe Hissar , Tappeh Hessar lub Tépeh Hissar to stanowisko archeologiczne położone w Iranie , niedaleko Damghan , w północno-wschodniej części kraju, 80 km na południe od Morza Kaspijskiego .
Zajmuje postaci dwóch mówi ( tepeh w perskim ), to znaczy dwa kopce datowane między 3900 a 2900 pne. AD , a także ruiny niedaleko pałacu i karawanseraju Sasanidów, które znajdują się 2200 metrów na południowy zachód od stanowiska archeologicznego Tépeh Hissar. Tépeh Hissar zajmuje obszar około 200 na 300 metrów (prawdopodobnie 600 metrów w przeszłości). Znaleziono tam szesnaście tysięcy grobów. Ciała chowano w prostych grobach i leżały na bokach. Znaleziono jednak kilka ceglanych pochówków , ale są one znacznie późniejsze.
Pierwsze wykopaliska rozpoczął w 1877 r. Schindler; a obiekty zostały skatalogowane przez Ernsta Herzfelda w 1925 roku. Systematyczne wykopaliska prowadzili w latach 1931-1932 amerykańscy archeolodzy z University of Pennsylvania , poszerzeni przez Ericha Schmidta . Odkryli tam ceramikę z III i IV wieku pne. AD, a także zastawy stołowe i ozdoby ze złota lub srebra z III i II wieku pne. W pobliżu obiektu znajdują się pozostałości pałacu Sasanidów i karawanseraju ze sztukaterią .
Fragmenty zrujnowanych ceglanych ścian są nadal widoczne. Znaleziono tam również pozostałości starożytnego ołtarza ognia (do kultu zoroastryjskiego ). Ceramikę Hissar można rozpoznać po gładkim i szarawym wyglądzie, ze srebrzystym wyglądem dzięki zastosowanemu popiołu . Najczęściej zdobią go przedstawienia zwierząt w czerwonawym kolorze.
University of Pennsylvania wrócił do wydobycia witrynę w 1976 roku wspólnie z Uniwersytetu w Turynie (którego zespół jest prowadzony przez Grazia Maria Bulgarelli) oraz Centrum Badań Iran Archeologicznego i Dysona (Howard). Prace konserwatorskie podjęła w 1995 r. Irańska Organizacja Ochrony Dziedzictwa.