Tamzoura

Miasto ma dwa bardzo kontrastujące obszary. W swojej północnej części znajduje się na wielkiej równinie Mleta, która rozciąga się na południe od Wielkiej Sabki Oranu. Wysokość tej równinie idzie z północy na południe, od 89 m npm na brzegu jeziora soli do 200 m , u podnóża pierwszych podnóża górskich. Obszar na południe od miasta jest górzysty, położony na północnym zboczu gór Tessalah, zwanych tutaj Jebel Bou Hanech, których kulminacja znajduje się na wysokości około 900 m npm . Stolica gminy położona jest na styku tych dwóch stref.

Miejscowości, wioski i dzielnice

Centrum Tamzoura, stolicy miasta
Wioski lub wioski Khedaïda, Arbal, Khemis, Rhaïlia, Meftah, Chaïba, Kedadra i Kouasmia.

Historia

antyk

Ruiny rzymskie znajdujące się w l'Arbal na bardzo niskim zboczu północnego zbocza Tessalah są ruinami ze stacji „Ad Regiae ” na trasie antonińskiej , o czym świadczą różne pozostałości inskrypcji, które tam znajdują się. Odkrycia wspominające o respublica regiensis . Znaleziono tam ruiny chrześcijańskiej bazyliki podzielonej na trzy nawy oraz epitafia. Miejscowy biskup, wezwany do Kartaginy w 484 r. Przez króla wandali Hunérica , przed wygnaniem, nosił imię Victor .

Era przedkolonialna

Miejsce Tamzougha wymienione w XVIII -tego wieku przez El Mecherfi: to zostało zajęte przez Beni-Amer Guiza i Ounazera , ułamek Beni Amer Abdallaha Ouled on mówi jest pochodzenie Zmelas .

Era kolonialna

Na terenie późniejszej gminy Tamzoura powstała jedna z nielicznych kolonialnych osad rolniczych na Oranie w czasach monarchii lipcowej (1830-1848). Jules du Pré de Saint Maur , pochodzący ze szlacheckiej rodziny, która wydała wielkich urzędników francuskiej monarchii, w 1844 roku prywatnie podążał za sztabem generała de Lamoricière . Uwiedziony miejscem, pomyślał o poproszeniu o koncesję w pobliżu Mansourah , od której go odradzono, i ostatecznie w 1845 roku zażądał koncesji na 1200 ha dla l'Arbal, na południe od wielkiej Sebkha, którą uzyskał w 1846 r. W 1853 r., gdy jego gospodarstwo otrzymało oficjalny tytuł gospodarstwa wzorcowego, oczyszczono 450 ha , posadzono 2500 drzew. Następnie w posiadłości Arbal przeprowadzona zostanie próba aklimatyzacji bawełny i koszenili . Jules du Pré de Saint Maur był pełen pomysłów na rozwój rolnictwa, ale jego projekty irygacyjne dla równiny Habra i eksploatacja równiny Macta doprowadziły go do konfliktu z administracją wojskową. Zmarł w Oranie w 1877 roku, został pochowany w kaplicy, którą zbudował na farmie Arbal.

Administracja

Tamzoura została ustanowiona jako gmina oferująca pełen zakres usług dekretem z dnia 27 stycznia 1869. Jego terytorium o powierzchni około 5447 ha składało się wówczas z centrum populacji Tamzoura (założonego dekretem z23 sierpnia 1858 : 16 pożarów na obszarze 632 ha ), domena Arbal i farmy El Khemis oraz terytorium Tafaraoui tworzące aneks .

Później amputowana z jego przybudówki Tafraoui , ale powiększona przez douara Meftaha (plemię Hamiane el Melah), następnie część douar-gminy Sidi Ghalem wycofana do mieszanej gminy Saint Lucien (plemię Ouled Ali-Ghoualem), na mocy dekretu z dnia25 marca 1895ku czci Jules du Pré de Saint-Maur ; jego powierzchnia wynosiła wówczas 22 703 ha .

Do tego czasu gmina Saint Maur należała do okręgu Oran , w 1957 r. Należała do dystryktu Aïn Témouchent (utworzonego w 1955 r.).

Po uzyskaniu niepodległości miasto zostało przemianowane na Tamzoura i od 1984 roku jest częścią wilaya Aïn Témouchent .

Bibliografia

Oficjalna strona wilaya z Aïn Témouchent
„ Dictionary-of-roots-berberes-communes-Mohand-Akli-Haddadou ” , na www.freemorocco.com (dostęp 25 grudnia 2018 )
Dziennik Urzędowy Republiki Algierskiej z 19 grudnia 1984 r. Dekret nr 84-365 ustalający skład, spójność i granice terytorialne gmin. Wilaya z Aïn Temouchent, strona 1578 .
M gr Toulotte, Geography of Christian Africa, Maurétanies , Montreuil sur Mer 1894, str. 124-125 Czytaj online
Si Abdelkader el Mecherfi, L'agrément du reader… , 1765, opublikowane i przetłumaczone w „Revue africaine 1924”, str. 252; Przeczytaj online ; (ar) (tekst w języku arabskim)
Gabriel Esquer, Historia Algierii na zdjęciach , Algier 1930, legenda widoku 724 płyta CCLXXXV oraz artykuł Arbal, Kościoły Oranii , op. cit.
Ménerville, Słownik ustawodawstwa algierskiego 1866-1872 , Algiers / Paryż 1872, str.88
Słownik, op. cit. , str.67 (rozgraniczenie)
Louis Rinn, Królestwo Algieru pod panowaniem ostatniego Dey , w Revue africaine , 1897, s.350 Czytaj online
L. Rinn, op. cit. , w Revue africaine , 1898, s. 18 Przeczytaj online
Jacques Gandini, Kościoły Oranii 1830-1962 , 1992, artykuł Arbal, str.144
Ogólna tabela gmin Algierii 1897, str.70-71 Przeczytaj online
Dekret 57-604 z 20 maja 1957 r., JORF tabela 24 s. 5054 Przeczytaj online