Tamagusuku

Tamagusuku Biografia
Narodziny W kierunku 1296
Śmierć W kierunku 1336
Czynność Król

Tamagusuku (玉 子 , C. 1296-ok. 1336 ) jest królem wysp Ryūkyū .

Biografia

Tamgusuku jest „królem” z Okinawaiian królestwa z Chūzan od około 1314 do 1336. Jest trzeci syn króla Eiji (1309-1313 r.), A czwarta w linii eiso (r. 1260-1299).

Tamagusuku, który w wieku dziewiętnastu lat zastąpił swojego ojca Eijiego jako najwyższy przywódca lokalnych władców Okinawy, nie ma charyzmy ani zdolności przywódczych, by wzbudzić szacunek i lojalność lordów ( aji ). Wielu przywódców buntuje się, a wyspa Okinawa zostaje podzielona na trzy królestwa. Tamagusuku, który pozostaje w Urasoe , zostaje królem Chūzanu. Jego niezdolność do wprowadzenia reform lub innowacji w zarządzaniu jest powszechnie postrzegana jako jedna z przyczyn upadku jego linii (dynastii), który zakończył się wraz z Seii , synem i następcą Tamagusuku.

Władca Ōzato ucieka na południe ze stolicy Tamagusuku do Urasoe i wraz ze swoimi zwolennikami tworzy królestwo Nanzan (南山, „południowa góra”).

Pan Nakijin, znajdujący się w pewnej odległości na północ, ogłasza się królem Hokuzanu (北山, „góra północy”).

Źródło tłumaczenia

Uwagi i odniesienia

  1. George Kerr, 2000, Okinawa: The History of an Island People, s. 52 w Książkach Google  ; chociaż najwyżsi władcy Okinawy - począwszy od Shunten (ok. 1166-ok. 1237) - są powszechnie określani jako „królowie”, Kerr zwraca uwagę, że „błędem jest przypisywanie pełnego„ królestwa ”władcy Okinawy w tych wczesnych wieki […] wyraźny prymat jednostki wynikający z potęgi wybitnej osobowości lub wybitnych umiejętności posługiwania się bronią lub politycznego sprytu jest powoli zastępowany przez formalne instytucje rządów, prawa i ceremonie, wspierane i wzmacniane przez rosnącą szacunek dla urzędu królewskiego ”.
  2. Louis-Frédéric Nussbaum, 2002, Japan Encyclopedia, str.  172 w Książkach Google  ; ekstrakt, SORT [z Macron] jest „królem Riukiu do XIII th  wieku.
  3. George Kerr, str. 59-62. w Książkach Google .
  4. George Kerr, str.  60 . w Książkach Google .
  5. George Kerr, str.  61 . w Książkach Google .

Zobacz też

Bibliografia

Powiązane artykuły