Stół weselny
Stół ślub , lub stół wesele , jest obrazowym gatunek, którego celem jest, aby być oferowane do nowego lub przyszłej pary.
Historia
W okresie renesansu pozwolił swoim zamożnym sponsorom świętować nadchodzące zaślubiny i być przedstawianymi jako bohaterowie sceny, najczęściej malowanej przez uznanych artystów, nie będąc obrazowym przedstawieniem ślubu.
Z kasetonem , ozdobną florencką komodą ślubną i pomalowanym wezgłowiem, jest częścią przedmiotów codziennego życia w okresie renesansu florenckiego, który przekształca niektóre przedmioty w dzieła sztuki, a nawet je wymyśla.
Dla tych ostatnich, którzy stanowią całość porodu , o małżeństwie i jego celu, potomstwo:
- Desco da parto , taca dostawa w Tondo urządzone po obu stronach
- ozdobny zestaw naczyń z majoliki, który zawiera miskę bulionu ( scodella ), z płaską pokrywką ( tagliere ), która służy również jako naczynie na chleb, kubek do picia ( ongaresca ), solniczka ( saliera ) włożona do stopa [1] .
Na wszystkich tych obiektach przedstawione sceny są jednocześnie mitologiczne, symboliczne, religijne lub świeckie, a ich celem jest mieszanie współczesnego życia ze starożytnymi odniesieniami historycznymi.
Znakomite przykłady stołów weselnych
-
Wiosna z Botticellego i Pallas Atena i centaur , obrazy ślubne, które z Lorenzo di Pierfrancesco de Medici , kuzyna Laurent de Medici, z Semiramis Appriani , który można określić jako dwa znaki ubrani w kolorze czerwonym, kolor pasji (przechowywany w Uffizi we Florencji).
- freski Botticellego z Villa Tornabuoni Lemmi di Careggi , na ślub Lorenza Tornabuoniego z Matteo di Andrea Albizzi.
-
Laura de Giorgione lub Ritratto di giovane sposa , z obecnością liści laurowych (Laura), symbolu długowieczności małżeńskiej (przechowywane w Wiedniu, w Kunsthistorische Museum).
-
Venus and Cupid by Lorenzo Lotto , z aluzjami erotycznymi.
- Wenus z Urbino przez Tycjana , który zawiera zarówno oczu żony i jej pokojówka przed Cassone w komorze ślubnej (tutaj weneckim), a malowane zawartość pokrywy, nago, obrazowym wynalazek renesansu.
-
Alegoria małżeństwa Tycjana, pary przebranej za Marsa i Wenus w towarzystwie symbolicznych bóstw małżeństwa i miłości, takich jak Kupidyn, a której żona trzyma szklaną kulę lub sferyczne lustro (w którym widzą swoją przyszłość?)
-
Arnolfini Małżonkowie autorstwa Jana van Eycka
-
Dido and Eeneas (or Pâris and Helena ) by Karel Škréta (1610-1674), double portrait of Marie Diane de Gazoldo and Humprecht-Jean Czernin (~ 1652)
- Ginevra de „Benci przez Leonarda da Vinci , od dawna interpretowane jako takie.
- Doni Tondo przez Michelangelo z okazji małżeństwa Angelo Doni , bogatego tkacza z Maddalena Strozzi.
-
Batszeba w Bath z Veronese , mieszając tematy cudzołóstwo i Sprawiedliwości.
Uwagi i odniesienia
-
Analiza Daniela Arasse w Nie widzimy nic
Powiązane artykuły