W chemii organicznej The Synteza Corey-Winter , eliminacji Corey-Winter i fragmentacji Corey-Winter jest reakcji stosowane do syntezy alkenów z 1,2- dioli, jest nazwany jego odkrywców Ameryki chemik Elias Corey ( 1990 Nagroda Nobla w dziedzinie chemii ) i amerykańsko-estoński chemik Roland Arthur Edwin Winter .
W reakcji do tej konwersji wykorzystuje się fosforyn trimetylu i tiofosgen , ale ten ostatni, ze względu na swoją toksyczność podobną do fosgenu , jest często zastępowany tiokarbonylodiimidazolem , znacznie bezpieczniejszą alternatywą.
Mechanizm reakcji ogólnie przyjęte obejmuje atak nukleofilowy dwa tleny funkcji alkoholu na węglu tiofosgenu , tworząc cykliczne tiowęglan z eliminacją dwóch chlorowodoru równoważników . Następnym krokiem jest nukleofilowy atak fosforynu trimetylu na siarkę tworząc karboanion . Reakcja ostatecznie wytwarza grupę opuszczającą S = P (OMe) 3 , pozostawiając cykliczny karben , siłą napędową jest tworzenie silnego wiązania podwójnego P = S . Ten bardzo niestabilny karben rozpada się z utratą dwutlenku węgla , dając pożądany alken.
Zaproponowano alternatywny mechanizm. W nim nie ma mowy o wolnym karbenowym związku pośrednim , ale raczej o ataku karboanionu przez drugą cząsteczkę fosforynu trimetylu z jednoczesnym rozerwaniem wiązania siarka-węgiel. Fosfor stabilizowane karboanion poddaje się następnie usunięcie z wytworzeniem alkenu oraz fosforynu acylu, która następnie ulega dekarboksylacji.
Synteza Corey-Winter jest synselektywna , co oznacza, że podczas pierwszego etapu reakcji, aby utworzyć pięcioczłonowy pierścień, musi nastąpić obrót wokół wiązania węgiel-węgiel w cząsteczce wyjściowej, aż dwie grupy OH znajdą się w w pozycji synchronicznej lub są zasłonięte względem siebie nawzajem. Charakter wytworzonego alkenu (Z lub E) będzie zatem zależeć od geometrii węgli wiązania przed reakcją: jeśli podstawniki R1 i R4 lub R2 i R3 mają pierwszeństwo, wytworzony alken będzie Z zostanie wytworzony . W pozostałych dwóch przypadkach (priorytet R1/R2 lub R3/R4) będzie alkenem E .