Symfonia koncertująca na skrzypce i altówkę (Mozart)
|
Symfonia koncertująca na skrzypce i altówkę K. 364/320 d | |
 Kompozytor (kopia zaginionego portretu z 1777 r. Namalowanego dla księdza Martiniego w Bolonii). | |
| Uprzejmy | Symfonia koncertująca |
|---|---|
| Nb. ruchów | 3 |
| Muzyka | Wolfgang Amadeusz Mozart |
| Efektywny | Orkiestra symfoniczna , skrzypce solo i altówka solo |
| Przybliżony czas trwania | około 30 minut |
| Daty składu | w kierunku 1779 |
| Wynik autografu | brak oryginalnego wyniku |
Koncertująca Symphony na skrzypce, Viola i orkiestrę -dur , K. 364/320 d jest Symphony koncertująca składa WA Mozarta w latach 1770 .
Grafika
Można to uznać za jego najbardziej udane osiągnięcie w tym gatunku, wahające się między symfonią , koncertem i concerto grosso , szczególnie popularne w Paryżu w latach 70. XVIII w. Mozart umiejętnie łączy barwę skrzypiec z brzmieniem altówki .
Orkiestrowe dynamiczne kompleksy kompozycji odzwierciedlają coraz większe mistrzostwo techniczne orkiestr europejskich w tym czasie i pozostają pod silnym wpływem wizyty kompozytora na dworze w Mannheim .
Zakłada się, że utwór był przeznaczony dla skrzypka Ignaza Fränzla i Mozart zarezerwował partię altówki dla siebie. Altówka była wtedy uważana za drugorzędną, ale Mozart docenił jej barwę. Jego kwartety nadają mu nowe miejsce. Jego Symphonie concertante K.364 wznosi go do poziomu skrzypiec. Kluczem pracy jest E-
dur. Oryginalna partytura na altówkę jest napisana w tonacji D- dur, półton niżej. Ponieważ altówka jest nastrojona o pół tonu wyżej ( Accorda un mezzo tono più alto ), umożliwia to częstsze używanie „otwartych strun”. To właśnie ten proces pozwolił Mozartowi na nadanie altówce jaśniejszego brzmienia, bliższego brzmieniu skrzypiec (a jednocześnie ułatwił wykonanie partii altówki), w celu uzyskania wyraźniejszego, mocniejszego brzmienia , bardziej energiczny dźwięk. Obecnie altowiolicy grają głównie w tonacji E- dur, co nadaje instrumentowi ciemniejszy, smutniejszy, bardziej romantyczny dźwięk.
Struktura
Napisany po jego tournée po Europie (1777-1779), zawiera trzy części :
-
Allegro maestoso , w Es-dur , na
357 barów -
Andante w C. minor , w
, 129 miar -
Presto Es-dur in
, 490 miar
Wykonanie pracy trwa około pół godziny.
Oprzyrządowanie
| Instrumentacja Symphonie concertante na skrzypce, altówkę i orkiestrę |
| Smyczki |
| skrzypce solo , altówka (Accorda a mezzo tono più alto) , |
|
pierwsze skrzypce , drugie skrzypce , altówki , wiolonczele , kontrabasy |
| Drewno |
| 2 oboje |
| Mosiądz |
| 2 rogi E-flat |
W kulturze
| Pliki audio | |
| Część pierwsza - Allegro Maestoso (17,3 Mn) | |
| Część druga - Andante (13,1 Mo) | |
| Część trzecia - Presto (8.3 Mo) | |
|
Symfonia koncertująca na skrzypce i altówkę Mozarta Rebekki Herrmann (skrzypce), Kristiny Rill (altówka) i Orkiestry Symfonicznej Fuldy pod dyrekcją Simona Schindlera. Nagrano 10 marca 2002 w Fuldzie . |
|
| Trudności w korzystaniu z tych mediów? | |
|---|---|
- Amerykański kompozytor i kontrabasista Edgar Meyer był tak zainteresowany tym dziełem, że w 1995 roku napisał koncert podwójny na wiolonczelę , kontrabas i orkiestrę, który choć stylistycznie jest inny, bardzo przypomina strukturę Symphonie concertante pour Mozart violin i altówka .
- Z pewnością najbardziej znana jest część druga. Odmiany Michaela Nymana na temat można usłyszeć w filmie Drowning by Numbers przez Petera Greenawaya . Oryginalny ruch jest również słyszalny po każdym utonięciu w fabule.
- Utwór wykonał skrzypek Dawid Ojstrach wraz z synem Igorem Ojstrachem . Ojciec grał na altówce. Obaj muzycy dokonali kilku nagrań tego utworu, z których jeden został wydany na płycie CD przez firmę Decca, a drugi na płycie DVD (wideo) przez EMI.
- Początek części drugiej przypomina temat kompozycji Michela Legranda do The Thomas Crown Affair : The Windmills of Your Mind .
Źródła
- Ethan Mordden , A Guide to Orchestral Music: A Handbook for Non-Musicians (Oxford, 1980).
- Erik Smith, Notes to Mozart Sinfonia Concertante K364 (LP DECCA 1964).
- Jean Massin i Brigitte Massin , Mozart , Paryż, Fayard , wyd. „Podstawy muzyki”,1 st wrzesień 1990, 1270 s. ( ISBN 2-213-00309-2 ) , str. 850
Uwagi i odniesienia
- Pliki multimedialne na licencji audio EFF .
Linki zewnętrzne
- Dokumentacja urzędowa :
- (de) Partytura, dyskografia i 4 nagrania i aparat krytyczny w Neue Mozart-Ausgabe .
- Zasoby związane z muzyką :