| Narodziny |
6 lipca 1905 Bruksela |
|---|---|
| Śmierć |
12 sierpnia 1944(w wieku 39 lat) Ośrodek Więzienia Fresnes |
| Narodowości |
francuski belgijski |
| Zajęcia | Pisarz , odporny , odporny, |
| Rodzina | Rodzina Spaaków |
| Różnica | Sprawiedliwi wśród narodów |
|---|
Suzanne Spaak , urodzony Suzanne Augustyn Lorge6 lipca 1905w Brukseli , pod adresem 75, rue de la Croix de Fer, i zmarł dnia12 sierpnia 1944w więzieniu Fresnes jest bojownikiem belgijskiego ruchu oporu .
Z belgijskiej wyższej klasy średniej Suzanne Spaak jest najstarszą córką belgijskiego maklera giełdowego Louisa Lorge (1864-1937) i Jeanne Bourson (1872-1971). Pierwsza żona Claude'a Spaaka, dramaturga, również Belga, urodzonego w Brukseli dnia22 października 1904, jest szwagierką belgijskiego ministra spraw zagranicznych Paula-Henri Spaaka (1899-1972), jednego z Ojców Europy .
Przed wojną została zwerbowana przez Czerwoną Orkiestrę , sieć informatorów pracujących dla sowieckiego wywiadu.
Uchodźczyni w Paryżu, w 1941 roku wstąpiła do Narodowego Ruchu Przeciwko Rasizmowi (MNCR), którego przejęła. Jego mieszkanie Paryż, znajduje się n o 9 rue de Beaujolais , staje się miejscem spotkań dla przedstawicieli różnych ruchów oporu .
Ale najbliższa jego sercu jest walka o dzieci. Gdy tylko dołączyła do MNCR, skontaktowała się z wyższymi rangą przedstawicielami Kościoła katolickiego, aby przekonać ich do publicznego potępienia dyskryminacji i prześladowań stosowanych przez reżim Vichy. Skontaktowała się z pisarzami, sędziami, intelektualistami, aby mogli wnieść swój wkład w walkę z rasizmem . Podróżuje po Paryżu i okolicach w poszukiwaniu rodzin goszczących dla dzieci żydowskich . W podziemnej prasie nieustannie powtarzane są przesłania do Francuzów, aby podnieść świadomość na temat ratowania dzieci .
Spektakularna akcja ratowania dzieci zgubionych w ośrodkach Generalnego Związku Izraelitów Francji (UGIF) prowadzona jest wspólnie przez MNCR i Dzieło Oratorium w Luwrze ( La Clairiere ) kierowane przez Marcelle Guillemot z pastorem Paulem Vergarą . Wluty 1943, Suzanne Spaak dowiaduje się, że naloty zagrażają dzieciom z ośrodków UGIF w regionie paryskim. Następnie skontaktowała się z pastorem Vergarą, który wysłał parafian z Oratorium Luwru do siedziby UGIF, aby zasponsorowali dzieci i pozwolili im wyjść na spacer. Dzieci zostają zabrane do La Clairiere.
Następnego dnia Suzanne Spaak wróciła do La Clairiere z listą osób pragnących zaopiekować się dzieckiem. To właśnie starsi harcerze z Oratorium, którzy zapewnią eskortę. Każdy z nich otrzymuje kartę zawierającą imię dziecka, jego tymczasowy adres zamieszkania oraz miejsce, w którym odtąd będzie ono ukryte. Od15 lutego 1943a w następnych dniach wszystkie dzieci zwolnione z ośrodków UGIF oraz inne żydowskie dzieci z sąsiedztwa trafiają do nowych rodzin. Suzanne Spaak przekazała pieniądze z wydań Minuit .
W połowie 1943 roku gestapo było na tropie udziału w paryskiej sieci Czerwonej Orkiestry , a jego nazwisko odkryto w dokumentach skonfiskowanych w Brukseli podczas demontażu elektrowni w tym mieście. sieć szpiegowska. Wiedząc, że jest zagrożona, chce chronić swoje dzieci, które zabrała ze sobą do Francji. Następnie przywozi je z powrotem do Brukseli, gdzie może liczyć na ukrycie ich przez rodzinę i przyjaciół. Lekkomyślna lub prowokacyjna, trochę za bardzo pokazuje się w społecznym świecie Brukseli. Jej syn Louis wyrazi później opinię, że Suzanne Spaak starała się zwrócić uwagę Niemców na odnalezienie jej ukrytych dzieci, a gestapo nie było w stanie uwierzyć, że zaryzykowałaby sprowadzenie ich z powrotem do Brukseli, gdzie W kręgach bliskich rodzinie Spaaków prowadzono ścisłą obserwację. Naziści mogli uwierzyć, że dzieci zostały w Paryżu i ten podstęp z początku wydaje się skuteczny. Ale członkowie rodziny zostają aresztowani, wtedy to Lucie, najstarsza córka Suzanne, zostaje wzięta do niewoli, a ona z kolei zostaje aresztowana. Z drugiej strony jego syn Louis unika aresztowania. Na potrzeby prowadzonego we Francji śledztwa przeciwko MNCR Suzanne została przywieziona z powrotem do Paryża, osadzona w więzieniu Fresnes . Została skazana na śmierć wstyczeń 1944i torturowana przez „praskiego kata” Heinza Pannwitza, który ją zastrzelił12 sierpnia 1944 r, trzynaście dni przed wyzwoleniem Paryża .