Najwyższa Rada Francji

Najwyższa Rada Francji pionowo = Artykuł ilustrujący organizację Historia
Fundacja 1804
Pochodzenie Najwyższa Rada Jurysdykcji Południowej
Rama
Obszar działalności Francja
Cel Jurysdykcja masońska
Siedzenie Komenda Glf - 8 rue Puteaux 75017 17 th  arrondissement , Paryż
Organizacja
Założyciel Grasse-Tilly
Wielki Dowódca Jacques Rozen ( d ) (od2018)
Kluczowi ludzie Prince Régis de Cambacérès , Louis-Philippe de Ségur , Élie Decazes
Stronie internetowej www.scdf.net

Rada Najwyższa Francji , założona w 1804 roku , jest jednym z francuskim masońskich organizacji odpowiedzialnych za zarządzanie wysokie stopnie z dawnego rytu szkockiego i zaakceptowanych w ramach Grand Orient de France, aż 1815. Po uniezależnienie się w 1821 roku, to jest za utworzenie drugiej Wielkiej Loży Francji w 1894 roku.

Historia

Początek XIX th  century, fundacja

Starożytny i zaakceptowany Scottish Rite pojawił się we Francji, dzięki Alexandre de Grasse-Tilly w 1804 roku, gdy wracał z „wysp Ameryki”. Założył tym samym roku Radę Najwyższą na 33 th  stopnia we Francji, trzecia na świecie, po które z południowej jurysdykcji Stanów Zjednoczonych (1801), który na Wyspach francuskich Ameryki ( Santo Domingo ) (1802).

Podpisano traktat unijny grudzień 1804pomiędzy Wielkiego Wschodu Francji i Rady Najwyższej 33 III  stopnia we Francji. Mówi się, że Wielki Wschód jednoczy ze sobą Radę Najwyższą. Umowa obowiązywała w rzeczywistości do 1814 roku. To dzięki temu traktatowi Wielki Wschód Francji przywłaszczył sobie stary i zaakceptowany ryt szkocki. Od 1805 do 1814 roku Wielki Wschód Francji podawać pierwsze 18 stopnie rytu, Rada Najwyższa Francji podawanie innego 15, od 19 th do 33 th . Stopniowo Rada Najwyższa traciła aktywność i zapadała w uśpienie. W 1815 roku większość przywódców Rady Najwyższej opuściła posłuszeństwo i założyła Radę Najwyższą Rytów Szkockich w Wielkim Wschodzie Francji , przenosząc w ten sposób wszystkie szkockie stopnie do Wielkiego Wschodu.

Przebudzenie i ponowne założenie

Pod kierownictwem Rady Najwyższej Isles of America (złożony przez Grasse-Tilly w 1802 obudziły Delahogue 1810), Rada Najwyższa z 33 -tego  stopnia we Francji został obudzony i zreorganizowana w 1821 roku jako Najwyższej Rady Francji. Ustanowił siebie jako niezależną i suwerenną moc masońską. Stworzył loże symboliczne (te, które składają się z pierwszych trzech stopni i które zwykle łączą się w ramach Wielkiej Loży lub Wielkiego Wschodu).

Wielka Loża Francji z 1894 r

W 1894 r. Najwyższa Rada Francji utworzyła Wielką Lożę Francji . Pełną autonomię administracyjną nadał jej w 1904 r., gdy zrezygnował z wydawania patentów tworzących nowe loże. Pozostaje jednak gwarantem spójności 33 stopni obrzędu i utrzymuje bardzo bliskie stosunki z Wielką Logią Francji, z którą co roku organizuje dwa wspólne stroje uroczyste z okazji dwóch Świętych Janów.

Middle of the XX th  century, podziały

W 1964 r. Suwerenny Wielki Dowódca Charles Riandey oraz 400 do 500 członków jurysdykcji Rady Najwyższej opuścili Radę Najwyższą Francji i wstąpili do Wielkiej Loży Francuskiej, uznając to za jego rezygnację i chociaż Rada Najwyższa Francji kontynuowała aby pracować bez niego, we Francji nie było już Rady Najwyższej. Następnie został ponownie inicjowany w Amsterdamie do 33 stopni rytu, a następnie założył przy wsparciu Rady Najwyższej Południowej Jurysdykcji Stanów Zjednoczonych nową Radę Najwyższą, zwaną „Najwyższą Radą dla Francji”; dopiero teraz do uznania przez najwyższe rady Stanów Zjednoczonych.

W XXI th  wieku

W 2004 r. Rada Najwyższa Francji zorganizowała z okazji dwustulecia wiele wydarzeń publicznych lub zarezerwowanych dla masonów, a także wystawę obiektów historycznych.

Lista głównych dowódców

Natomiast najwyższy dostojnik z Grand Lodge nazywa się „Wielki Mistrz”, w przypadku najwyższych rad, które regulują wysokie stopnie o starożytnym i zaakceptowany Scottish Rite , tradycyjna nazwa to „wielki wódz”. Lista wielkich dowódców Rady Najwyższej Francji jest ustanowiona w następujący sposób:

Termin „Radą Najwyższą na 33 -cim stopniu we Francji”, konkordat z Wielkiego Wschodu Francji

Po zerwaniu konkordatu i połączeniu z „Najwyższą Radą Francuskich Wysp Ameryki”.

Struktura sądu

W skład jurysdykcji wchodzą:

Uwagi i referencje

  1. ( Daniel Ligou i in. 2000b , s.  185-188)
  2. ( Riandey 1989 , s.  169)
  3. Katalog wystawy dwusetnej w 2004 roku
  4. Źródła: [1] i [2] Oficjalna strona SCdF (konsultacja 24 sierpnia 2008)
  5. „  Jurysdykcja  ” , na scdf.net (dostęp 31 maja 2020 r. )

Bibliografia

Załączniki

Powiązane artykuły

Link zewnętrzny