Fundacja | 1804 |
---|---|
Pochodzenie | Najwyższa Rada Jurysdykcji Południowej |
Obszar działalności | Francja |
---|---|
Cel | Jurysdykcja masońska |
Siedzenie | Komenda Glf - 8 rue Puteaux 75017 17 th arrondissement , Paryż |
Założyciel | Grasse-Tilly |
---|---|
Wielki Dowódca | Jacques Rozen ( d ) (od2018) |
Kluczowi ludzie | Prince Régis de Cambacérès , Louis-Philippe de Ségur , Élie Decazes |
Stronie internetowej | www.scdf.net |
Rada Najwyższa Francji , założona w 1804 roku , jest jednym z francuskim masońskich organizacji odpowiedzialnych za zarządzanie wysokie stopnie z dawnego rytu szkockiego i zaakceptowanych w ramach Grand Orient de France, aż 1815. Po uniezależnienie się w 1821 roku, to jest za utworzenie drugiej Wielkiej Loży Francji w 1894 roku.
Starożytny i zaakceptowany Scottish Rite pojawił się we Francji, dzięki Alexandre de Grasse-Tilly w 1804 roku, gdy wracał z „wysp Ameryki”. Założył tym samym roku Radę Najwyższą na 33 th stopnia we Francji, trzecia na świecie, po które z południowej jurysdykcji Stanów Zjednoczonych (1801), który na Wyspach francuskich Ameryki ( Santo Domingo ) (1802).
Podpisano traktat unijny grudzień 1804pomiędzy Wielkiego Wschodu Francji i Rady Najwyższej 33 III stopnia we Francji. Mówi się, że Wielki Wschód jednoczy ze sobą Radę Najwyższą. Umowa obowiązywała w rzeczywistości do 1814 roku. To dzięki temu traktatowi Wielki Wschód Francji przywłaszczył sobie stary i zaakceptowany ryt szkocki. Od 1805 do 1814 roku Wielki Wschód Francji podawać pierwsze 18 stopnie rytu, Rada Najwyższa Francji podawanie innego 15, od 19 th do 33 th . Stopniowo Rada Najwyższa traciła aktywność i zapadała w uśpienie. W 1815 roku większość przywódców Rady Najwyższej opuściła posłuszeństwo i założyła Radę Najwyższą Rytów Szkockich w Wielkim Wschodzie Francji , przenosząc w ten sposób wszystkie szkockie stopnie do Wielkiego Wschodu.
Pod kierownictwem Rady Najwyższej Isles of America (złożony przez Grasse-Tilly w 1802 obudziły Delahogue 1810), Rada Najwyższa z 33 -tego stopnia we Francji został obudzony i zreorganizowana w 1821 roku jako Najwyższej Rady Francji. Ustanowił siebie jako niezależną i suwerenną moc masońską. Stworzył loże symboliczne (te, które składają się z pierwszych trzech stopni i które zwykle łączą się w ramach Wielkiej Loży lub Wielkiego Wschodu).
W 1894 r. Najwyższa Rada Francji utworzyła Wielką Lożę Francji . Pełną autonomię administracyjną nadał jej w 1904 r., gdy zrezygnował z wydawania patentów tworzących nowe loże. Pozostaje jednak gwarantem spójności 33 stopni obrzędu i utrzymuje bardzo bliskie stosunki z Wielką Logią Francji, z którą co roku organizuje dwa wspólne stroje uroczyste z okazji dwóch Świętych Janów.
W 1964 r. Suwerenny Wielki Dowódca Charles Riandey oraz 400 do 500 członków jurysdykcji Rady Najwyższej opuścili Radę Najwyższą Francji i wstąpili do Wielkiej Loży Francuskiej, uznając to za jego rezygnację i chociaż Rada Najwyższa Francji kontynuowała aby pracować bez niego, we Francji nie było już Rady Najwyższej. Następnie został ponownie inicjowany w Amsterdamie do 33 stopni rytu, a następnie założył przy wsparciu Rady Najwyższej Południowej Jurysdykcji Stanów Zjednoczonych nową Radę Najwyższą, zwaną „Najwyższą Radą dla Francji”; dopiero teraz do uznania przez najwyższe rady Stanów Zjednoczonych.
W 2004 r. Rada Najwyższa Francji zorganizowała z okazji dwustulecia wiele wydarzeń publicznych lub zarezerwowanych dla masonów, a także wystawę obiektów historycznych.
Natomiast najwyższy dostojnik z Grand Lodge nazywa się „Wielki Mistrz”, w przypadku najwyższych rad, które regulują wysokie stopnie o starożytnym i zaakceptowany Scottish Rite , tradycyjna nazwa to „wielki wódz”. Lista wielkich dowódców Rady Najwyższej Francji jest ustanowiona w następujący sposób:
Termin „Radą Najwyższą na 33 -cim stopniu we Francji”, konkordat z Wielkiego Wschodu Francji
Po zerwaniu konkordatu i połączeniu z „Najwyższą Radą Francuskich Wysp Ameryki”.
W skład jurysdykcji wchodzą: