Stefan Uroš III Dečanski | |
Waluta Stefana Uroša III | |
Tytuł | |
---|---|
Król Serbii | |
Poprzednik | Stefana Milutina |
Następca | Stefan Uroš IV Dušan |
Biografia | |
Dynastia | Nemanjić |
Tata | Stefana Milutina |
Małżonka | Théodora, córka Smilets , Marie Paléologue |
Dzieci |
Stefan Uroš IV Dušan Simeon |
Stefan Uroš III Dečanski Nemanjic w serbskiej cyrylicy Стефан Урош III Дечански Немањић francuskim : Stephen Decanski , król Serbii od 1321 do 1331 roku , serbski władca dynastii Nemanjić , syn króla Milutin i święty z Kościołem prawosławnym .
Stefan (Etienne) jest synem króla Stefana Milutina . Później otrzymał przydomek Dečanski , dzięki założeniu w 1327 roku klasztoru Visoki Dečani (wysoki dekani) . Jego data urodzenia jest nieznana; niektórzy historycy uważają, że urodził się około 1275 roku.
Być może już w 1299 r. Iz pewnością od 1309 r. Otrzymał rząd Zeta .
Jednak zbuntował się przeciwko swojemu ojcu w 1314 roku, z pomocą części serbskiej szlachty. Został jednak pokonany i schwytany.
Milutin związał syna kajdanami i zabrał go do Skopje . Tam, zgodnie z obrzędem odziedziczonym po Bizancjum , wyłupił oczy. Rzeczywiście, niewidomy nie ma prawa do tronu. Stefan wraz z żoną i synami został zesłany na dwór Andronika II do Konstantynopola . Jednym z dzieci Stefana był przyszły cesarz Dusan .
Przyszły król został zamknięty w klasztorze Pantokratorów w Konstantynopolu, gdzie jego łagodność i cierpliwość przyciągnęły do niego życzliwość mnichów, pomimo strasznych prób, jakie przeszedł. To w tym klasztorze pewnego dnia pojawi się mu święty Mikołaj i przywróci mu wzrok.
Po śmierci ojca Milutina w 1321 roku Stefan wrócił do Serbii. Władysław, syn Dragutina, przejął ziemię od swojego ojca. Jego przyrodni brat Stefan Konstantin był już w Serbii gotowy do walki o odzyskanie tronu Serbii. Ale bardzo szybko Stefanowi udało się sprzymierzyć się z Kościołem serbskim i co ważniejsze ze szlachtą. Po powrocie do normalnego wzroku Stefan został królem wszystkich ziem serbskich i wybrzeża6 stycznia 1322pod nazwiskiem Stefan (Stephen) Uros III.
Był więc królem Serbów , ale nie sprawował jeszcze władzy nad wszystkimi serbskimi ziemiami. Rzeczywiście, jego kuzyn Władysław nadal był głową królestwa swojego ojca. W 1323 roku Stefan skorzystał z okazji, by wypowiedzieć wojnę swojemu kuzynowi, gdy ten nie uszanował umowy między dwoma królami w sprawie kopalni srebra Rudnik . Do 1326 roku wojna między dwoma kuzynami trwała aż do zwycięstwa Stefana. Władysław uciekł na Węgry .
Republika Dubrownika postanowiła wesprzeć Władysława. Stefan sprowadza serbskich rycerzy na miasto kupieckie. Bardzo szybko, nie mogąc oprzeć się serbskim rycerzom na polach bitew, dalmatyńscy żołnierze schronili się za murami miasta. Serbowie nie mogą szturmować murów miejskich. Sytuacja pozostanie zablokowana do26 marca 1326 gdzie zostanie podpisany pokój.
W 1327 r. Stefan wstąpił do służby u cesarza bizantyjskiego Andronika II , który toczył konflikt o tron Konstantynopola ze swoim wnukiem Andronikiem III . Andronicus III miał wsparcie bułgarskiego cesarza Michała Sismanivicia . W 1330 roku Andronicus III i Sismanivic postanowili zaatakować Serbię . Stefan Decanski zebrał armię złożoną z doświadczonych serbskich żołnierzy, którzy kilkakrotnie walczyli z jego kuzynem, a także katalońskich i saksońskich najemników, a przede wszystkim elitarnego oddziału serbskiej kawalerii, przygotowanego i dowodzonego przez Dusana . Bitwa pod velbudem , niedaleko Kyoustendil The28 lipca 1330, to punkt zwrotny w historii Europy Południowo-Wschodniej, Bułgarzy i armia Andronika III zostali dotkliwie pokonani. Michel Sismanivic zginął podczas bitwy. Ta zwycięska bitwa oznaczała początek dominacji Serbów w Europie Południowo-Wschodniej, aż do bitwy o Kosowo w 1389 roku .
Aby bułgarskie „zagrożenie” zniknęło na zawsze, Stefan posadził na bułgarskim tronie syna swojej siostry Anny, Iwana Stefana . Następnie zebrał swoją armię, aby zająć bizantyjskie miasta Veles , Chtip , Prosek i Dobrun .
Stefan Decanski poświęcił się wówczas budowie swojego klasztoru, klasztoru Decanski. Jego budowę rozpoczęto w 1327 roku, ale Stefan nigdy nie doczeka się ukończenia klasztoru. Jego syn Dusan, którego miał ze swoją pierwszą żoną Teodorą i który mieszkał z nim na wygnaniu w Konstantynopolu, zorganizował zamieszki w Serbii i skorzystał z rozejmu z ojcem, aby odebrać mu koronę. Zamknął swojego ojca w Zvečanie, gdzie zmarł w więzieniu, prawdopodobnie otruty. Stefan, który zorganizował bunt przeciwko swojemu ojcu Milutinowi, podlegał temu samemu prawu od swojego potomstwa.
Mimo krótkiego panowania Stefan przekazał Serbii władzę militarną i ukończony cztery lata po jego śmierci w 1335 roku klasztor Dekański . Będzie miał również drugiego syna Symeona (po serbsku: Siniša) z księżniczką Marie Paléologue , która podobnie jak Dusan będzie cesarzem. Stefan został kanonizowany przez Kościół ze względu na swoje święte życie, a jego relikwie są do dziś nienaruszone.