Stacja biologii morskiej Concarneau
Stacja biologii morskiej Concarneau
_(1).jpg)
Muzeum Concarneau i stacja biologiczna
| Rodzaj | Instytucja szkoleniowa ( w ) , instytut badawczy |
|---|---|
| Otwarcie | 1859 |
| Stronie internetowej | concarneau.mnhn.fr |
| Kraj | Francja |
|---|---|
| Gmina | Concarneau |
| Informacje kontaktowe | 47 ° 52 ′ 07 ″ N, 3 ° 55 ′ 01 ″ W. |
|
|
Concarneau stacja biologii morskiej w Concarneau , Francja , jest marynarka stacja biologia którego zarządzanie jest dzielone między Narodowym Muzeum Historii Naturalnej i College de France . Obejmuje zarówno ośrodek badawczo-dydaktyczny w zakresie biologii i oceanologii morza, jak i otwartą dla publiczności przestrzeń pokazującą żywe okazy w akwariach : „Marinarium”. La Station została założona w 1859 roku przez Victora Coste , profesora w Collège de Francei jest najstarszą nadal działającą stacją morską na świecie. Drugim tego typu był Neapol, a trzecim Roscoff . Najstarszą stacją morską na świecie, obecnie zamkniętą, była Ostend Zoological Station , która została założona i zarządzana przez Pierre-Josepha van Benedena w 1843 roku.
Prezentacja ogólna
Położona na południowym wybrzeżu Finistère stacja biologiczna cieszy się uprzywilejowaną lokalizacją w pobliżu Archipelagu Glénan i unikalnego zestawu ujść morskich o wysokiej produktywności. Port rybacki Concarneau sam w sobie stanowi wyjątkowe źródło badań ze względu na różnorodność eksploatowanych obszarów i stosowanych technik.
Stacja Biologiczna Concarneau rozwija dwa główne kierunki badań. Z jednej strony biologia eksperymentalna, biochemia i biologia molekularna organizmów morskich, z drugiej zaś środowisko , biotechnologie morskie i ekotoksykologia .
Stacja oferuje również miejsce przyjmowania kursów praktycznych ( biologia i biochemia morza), kursów terenowych (badanie i odkrywanie środowiska morskiego) oraz przestrzeń dla ogółu społeczeństwa (Marinarium) z akwariami i dużym basenem o pojemności 120000 litrów. .
-
Cztery zbiorniki wody morskiej w Marinarium w Concarneau.
-
Marinarium de Concarneau: szkielet kwitnącej płaszczki ( leucoroja nevus ).
-
Jedno z akwariów wystawowych w części otwartej dla zwiedzających Marinarium w Concarneau.
-
Życie morskie w jednym z akwariów Marinarium .
Historia
Frank Davies opisuje swoją wizytę w obserwatorium morskim Concarneau, prowadzonym wówczas przez pana Coste, około 1860 roku:
„Położenie tego budynku jest wspaniale dostosowane do jego użytkowania, ponieważ stale potrzebuje świeżej wody morskiej do utrzymania i dobrego samopoczucia jego mieszkańców. (...). budynek jest (...) kamienny, długi i prostokątny (...), posiada taras na parterze i duży górny zbiornik z widokiem na ciąg zbiorników, w których woda jest doprowadzana bezpośrednio i w sposób ciągły z morza (...). Mające długość około sześćdziesięciu metrów [zbiorniki te] są podzielone na co najmniej sto przedziałów za pomocą krat z drutu ocynkowanego, które umożliwiają oddzielne umieszczanie różnych gatunków ryb, mułów, cierników, turbotów, płastug, węgorzy morskich, skorupiaków, itp. "
- 1859 : stacja morska zajmuje się hodowlą zwierząt morskich. Szybko stał się bardzo aktywnym ośrodkiem naukowym i intelektualnym. Hodowli technik płastugi nie zostały opracowane pod koniec XIX -go wieku wzdłuż co przeprowadzono podstawowe eksperymenty embriologii eksperymentalnej ( Chabry , 1887).
- Lata pięćdziesiąte : Biochemia porównawcza rozwija się w Concarneau wraz z Forkinem i Roche.
- 1970 : w dziedzinie archeologii prehistorycznej systemy identyfikacji ryb z ich kręgów są oparte na pracach Desse i Du Buit.
- 1972 : z inicjatywy naukowców ze stacji morskiej powstaje Marinarium.
- 1996 : stacja jest zarządzana przez Narodowe Muzeum Historii Naturalnej w porozumieniu z Collège de France .
- Obecnie stacja morska Concarneau prowadzi badania nad podstawowymi badaniami enzymów i hormonów w organizmach morskich, które mają zastosowanie w różnych dziedzinach przemysłu spożywczego i zdrowia .
Uwagi i odniesienia
- Strona internetowa Marinarium. Dostęp 10 maja 2014.
- Frank Davies, w rzeczywistości wielebny EWL Davies, przybył do Bretanii na polowanie dwa lata z rzędu, prawdopodobnie w 1854 i 1855 roku, ale swoje wspomnienia opublikował dopiero dwadzieścia lat później.
- Frank Davies, „Polowanie na wilki i inne polowania w Bretanii”, Éditions des Montagnes Noires, 2012, ( ISBN 978-2-919305-22-3 )