Stanisław Marusarz

Kontekst ogólny
Stanisław Marusarz
Stanisława Marusarza.
Sport	Kombinacja norweska , narciarstwo biegowe i skoki narciarskie
Biografia
Narodowość sportowa	Polskie
Narodowość	Polska
Narodziny	18 czerwca 1913
Śmierć	29 października 1993
Miejsce śmierci	Zakopane
Skaleczenie	1,80 m²
Waga formularza	76 kg
Klub	SN PTT Zakopane (1926–1951) WKS Zakopane (1952–1957)

Stanisław Marusarz, ur18 czerwca 1913w Zakopanem i zmarł w tej samej miejscowości dnia29 października 1993, jest narciarzem biegowym , mistrzem kombinacji norweskiej i polskich skoków narciarskich .

Dwudziestojednokrotnie był mistrzem Polski w skokach, zjeździe, kombinacji norweskiej, kombinacji alpejskiej oraz w sztafecie narciarstwa biegowego 4 razy 10 km i 5 razy 10 km. Był członkiem polskiej kadry czterech kolejnych edycji Zimowych Igrzysk Olimpijskich , uznanym w 1938 roku za największego mistrza sportowego w Polsce i odpornego w czasie II wojny światowej .

Jest bratem Heleny Marusarz (pl) oraz kuzynem Andrzeja Marusarz i Józefa Marusarz (pl) .

Biografia

Stanisław Marusarz urodził się w 1913 roku w Zakopanem , stolicy sportów zimowych Polski, w polskiej górskiej rodzinie. Jest drugim po Janie synem Heleny i Jana Marusarzów, gajowego. Po nim urodziły się cztery siostry, z których najbardziej znana jest dziś Helena (pl) , siedmiokrotna mistrzyni narciarstwa w Polsce, rozstrzelana przez gestapo za akty oporu podczas II wojny światowej.

Wyjątkowy sportowiec

Stanisław wygrał swoje pierwsze zawody skokowe na małej skoczni w dolinie Jaworzynki w 1926 roku. Następnie rozpoczął szkolenie teoretyczne i praktyczne w sekcji narciarskiej Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego pod kierunkiem Ignacego Bujaka.

Rok po zwycięstwie w juniorach rywalizuje w seniorach na Wielkiej Krokwi . Uzyskał 3 th miejsce ze skokiem na odległość 44 metrów . Zwycięzca Bronisław Czech spisał się tylko o 4m lepiej od nowicjusza. Dwa lata później wygrał wszystkie konkurencje: bieg na 8 km, zjazd i skok w Starym Smokowcu . W 1930 roku, w wieku 17 lat, po raz pierwszy wygrał zawody w skokach narciarskich na Wielkiej Krokwi . Następnie kontynuuje sukcesy. Jest czterokrotnym mistrzem Polski w skokach narciarskich (1932, 1933, 1936, 1937), trzykrotnie w kombinacji norweskiej (1932, 1935, 1936), trzykrotnie w zjeździe (1931, 1933, 1939) oraz trzykrotnie w sztafecie (1932). , 1933, 1936), a także w Kombinacie Alpejskim w 1933 roku.

Przed wojną dwukrotnie reprezentował Polskę na igrzyskach olimpijskich: w 1932 w Lake Placid iw 1936 w Garmisch-Partenkirchen, gdzie skoczył 73 metry i ostatecznie zajął piąte miejsce. Srebrny medal mistrzostw świata w skokach narciarskich w Lahti w Finlandii, zdobyty w 1938 roku, przyniósł mu tytuł najlepszego polskiego sportowca roku w plebiscycie Przeglądu Sportowego (en) oraz Grand Prix d'honneur przyznane przez Urząd Krajowy Wychowanie fizyczne i szkolenie wojskowe.

Odporny

Po niemieckim najeździe na Polskę we wrześniu 1939 r., a następnie agresji na Związek Sowiecki , Zakopane i Tatry zaczęły roić się od polskich patriotów, którzy chcieli wyjechać na Węgry, a stamtąd do Francji, gdzie odtworzono rządy i Wojsko Polskie. . Powstała wówczas grupa przewodników montażowych, którzy mieli służyć polskiemu ruchowi oporu . Działają jako kurierzy i przekazują ludzi, pocztę i pieniądze. Jednym z nich zostaje Stanisław Marusarz, jego żona Irena, z którą się poślubiaListopad 1939, jego siostra Helena i rywal Bronisław Czech.

Wiosną 1940 roku Marusarz został dwukrotnie schwytany przez słowacką straż graniczną, która współpracowała z hitlerowskimi Niemcami . Za pierwszym razem ucieka skacząc przez okno posterunku żandarmerii w Szczyrbskim Plesie . Swoje obrażenia leczył w domu przyjaciela Słowaka i wrócił do Zakopanego. Za drugim razem Marusarz i jego żona zostają aresztowani na moście granicznym na rzece Hornad . Po ciężkim przesłuchaniu w siedzibie gestapo w Zakopanem, słynnym „Pałacu”, zostają przetransportowani do więzienia na ul. Montelupich w Krakowie .

W tym samym czasie Słowacy chwytają siostrę Stanisława, Helenę. Ona również została wysłana do więzienia przy rue Montelupich. Zostanie rozstrzelana później w Pogórskiej Woli koło Tarnowa dnia12 września 1940. Kolejna siostra Stanisława, Zofia, zostanie deportowana do obozu koncentracyjnego Ravensbrück .

Skazany na śmierć Stanisław i jego współwięźniowie postanawiają uciec. 2 lipca 1940 rodpychają kraty w oknie nogami stołka, by przeskoczyć z drugiego piętra, przejść wewnętrzny dziedziniec, wspiąć się na czterometrowy mur więzienny, biegnąc po jego plecach, by wreszcie wyskoczyć na ulicę . Marusarz utknął między kratami głową w dół. Więźniowie wypychają go, a on, spadając, udaje się odwrócić i wylądować na własnych nogach. Jego kolega z celi łamie mu nogę, co skazuje go na śmierć. Ostatecznie udało się z niej wydostać tylko Stanisław Marusarz i Aleksander Bugajski, podoficer Wojska Polskiego.

Żona sportowca Irena twierdzi, że jest w ciąży i po trzech miesiącach wychodzi z więzienia.

Marusarz dotarł pieszo do Zakopanego, następnie przeniósł się na Węgry, gdzie pozostał do końca wojny, z przerwą na misję kurierską do Polski. Pod fałszywym nazwiskiem Stanisław Przystalski szkoli tam węgierskich skoczków narciarskich i narciarzy. Wstyczeń 1944, bierze udział w zawodach skoków narciarskich w Niemczech. Tam poznaje niemieckiego sportowca Seppa Weilera, który rozpoznaje swojego byłego przeciwnika, ale nie zadenuncjuje go gestapo .

Stanisław Marusarz omal nie został ponownie zabity, gdy tuż przed zdobyciem Budapesztu przez Sowietów został schwytany przez SS i sprowadzony na rozstrzelanie. Nagła eksplozja pocisku artyleryjskiego powoduje zamieszanie, a Marusarz korzysta z okazji, by ukryć się w okolicznych ruinach.

Po wojnie

W 1945 wrócił do Zakopanego i swoich ukochanych sportów zimowych. Został pierwszym po wojnie mistrzem Polski w kombinacji norweskiej i skokach narciarskich. Swój sukces z 1946 powtórzył jeszcze cztery razy.

Reprezentował Polskę na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1948 w St. Moritz oraz Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1952 w Oslo nie tylko w skokach narciarskich, ale także nosząc polską flagę podczas ceremonii otwarcia.

W 1957 postanowił zakończyć swoją sportową karierę o wyjątkowym czasie trwania – trzydziestu lat. Nadzorował przygotowania Wielkiej Krokwi do Pucharu Świata 1962, który otworzył skokiem poza zawodami.

W 1966 został zaproszony do otwarcia konkursu na Turniej Czterech Skoczni w Garmisch . Marusarz postanawia skoczyć. Miał wtedy 53 lata. Jego decyzja wywołuje konsternację wśród sędziów. Marusarz pożycza narty i buty, ale z krawatem wskakuje do garnituru. W megafonach organizatorzy prezentują wiek i biografię polskiego sportowca. Reagują kibice niemieccy, mocno zachęcając Polaka. Ma 66 metrów. Po tym skoku pozostali zawodnicy wkraczają na tor, aby nosić go na rękach. Następnego dnia Marusarz otwiera konkurs skoków narciarskich na trampolinie olimpijskiej w Bergisel . Skacze tam prawie 70 metrów.

Ostatni skok wykonał w wieku 66 lat na potrzeby sesji filmowej.

Zmarł na atak serca w dniu 29 października 1993, wygłaszając przemówienie na pogrzebie Wacława Felczaka, jego byłego dowódcy Armii Krajowej w czasie okupacji niemieckiej .

Nagrody

Igrzyska Olimpijskie

Dowód / Edycja	Jezioro Placid 1932	Garmisch-Partenkirchen 1936	St. Moritz 1948	Oslo 1952
Skoki narciarskie	17 th	5 th	27 th	27 th
kombinacja norweska	27 th	7 th
Narciarstwo biegowe 18km	27 th

Mistrzostwa Świata

Dowód / Edycja	Innsbruck 1933	Wysokie Tatry 1935	Lahti 1938	Zakopane 1939
Skoki narciarskie		4 th	Srebro	5 th
kombinacja norweska	6 th

Publikacje

S. Marusarz , Na skoczniach Polski i świata , Warszawa 1974.
S. Marusarz , Skok, który uratował i życie , Warszawa 1974.

Bibliografia

Monique Berlioux, Games and Crimes: 1936 The Olympic White Trap , Paryż, Atlantica,2007, 842 s. ( ISBN 978-2-7588-0002-6 i 2-7588-0002-0 )
R Gawkowski, Sport w II Rzeczpospolitej , Warszawa 2012.
J. Łożański, Orzeł z Budapesztu. Wspomnienia kuriera KG AK , Warszawa 2012.
W. Szatkowski, Stanisław Marusarz król nart , Zakopane 1999.

Uwagi i referencje

Artur Koleda, „ https://historia.org.pl/2017/01/18/stanislaw-marusarz-narciarz-olimpijczyk-kurier/#identifier_2_63274 ” , na stronie historia.org.pl ,18 stycznia 2017
Monique Berlioux 2007 , s. 776.
Monique Berlioux 2007 , s. 541.
Monique Berlioux 2007 , s. 539.
Monique Berlioux 2007 , s . 543.
Michał Kawęcki, „ Stanisław Marusarz – olimpijczyk, kurier AK i przyjaciel Węgrów ”
Ewa Michałowska-Walkiewicz, “ Stanisław Marusarz ” , na polishnews.com , 18 czerwca 2013

Zobacz również

Linki zewnętrzne

Ewidencja organów :

Zasoby związane ze sportem :