Squid ( „ squid ”) jest bronią przeciw podwodny brytyjskiej II wojny światowej. To potrójny moździerz, który rzuca ładunki głębinowe. Ta broń zastąpi Jeża ( jeża ) i zostanie z kolei zastąpiona przez „ Limbo ”.
Rozpoczęty w 1942 roku pod auspicjami Dyrekcji Rozwoju Broni Różnych, broń ta została po raz pierwszy przetestowana wMaj 1943, na HMS Ambush .
HMS Adleigh Castle będzie pierwszą eskortą, która będzie miała taką eskortę. W czasie II wojny światowej będzie w nią wyposażonych 70 eskort.
Są to 3 tuby zaprawy 305 mm na tym samym wózku. Rozchodzą się nieznacznie tak, że wyrzucone ładunki tworzą trójkąt wokół zamierzonego celu.
Rurki można obracać o 90 °, aby ułatwić ładowanie pocisków 177 kg , przenoszących 94 kg materiału wybuchowego (Minol). Pociski opadają w wodzie z prędkością 13,5 m / s . Ich maksymalna efektywna głębokość wynosi 294 m . Ładunki mają wybuchnąć na tej samej głębokości.
Typowa konfiguracja to dwa wózki na statek, ciągnące dziób w tym samym czasie.
Utworzenie Squid wymagało wycofania działa artyleryjskiego, czego niektórzy dowódcy odmówili.
Squid jest połączony z ASDIC. Opóźnienie wybuchu jest dostosowywane do położenia wykrytego celu. Ładunki mają więc eksplodować 7,6 m powyżej lub poniżej kadłuba okrętu podwodnego, który zostaje zmiażdżony przez ciśnienie wywołane eksplozjami.
Testy przeprowadzone po wojnie oszacowały, że Squid miał śmiercionośną moc 9 razy większą niż ładunki głębinowe.
Pierwszy sukces jest datowany 31 lipca 1944, kiedy HMS Loch Killin zniszczył U-233.
Podczas konfliktu Squid przypisuje się zniszczenie 17 okrętów podwodnych w 50 atakach.
Do 1959 roku zostanie zainstalowanych 195 kałamarnic.
Ostatni ostrzał Squid'a dla Royal Navy miał miejsce w 1977 roku z HMS Salisbury (F32) .