Hrabina |
---|
Narodziny |
1844 lub 22 sierpnia 1844 Pokrovskoye-Streshnevo ( d ) ( Imperium Rosyjskie ) |
---|---|
Śmierć |
1919 lub 4 listopada 1919 Jasnaja Polana |
Narodowość | Rosyjski |
Zajęcia | Pisarz , dziennikarz , biograf , fotograf |
Rodzina | Rodzina Tołstoja |
Tata | Andrey Bers ( d ) |
Matka | Lyubov Islavina ( d ) |
Małżonka | Lew Tołstoj |
Dzieci |
Alexandra Tolstoy Ilya Lvovich Tolstoy ( en ) Leon Lvovich Tolstoy Tatiana Sukhotina-Tolstoy Serge Tolstoy ( en ) Maria Lvovna Tolstaïa ( d ) |
Sophie Andréïevna Behrs , hrabina Lew Tołstoj (po rosyjsku Софья Андреевна Толстая, урожденная Берс, Sofia Andreïevna Tolstaïa, ourojdennaïa Bers ), ur.22 sierpnia 1844w Moskwie , zmarł w Jasnej Polanie w dniu 4 listopada 1919 roku jest fotograf , autor, a żona z rosyjskiego pisarza Lwa Tołstoja .
Ona jest znana we francuskim formularzu swojego imienia Sophie (lub Sonia zależności od tłumaczenia) Tołstoja, autora z Pamiętników .
Córka doktora André Evstafiévitcha Behrsa (1808-1868), lekarza przy pałacu cesarskim w Moskwie , dalekiego pochodzenia niemieckiego i Lioubova Aleksandrowny z domu Islavinaïa (1826-1886), otrzymała dobre wykształcenie u guwernantek i wychowawców w w domu i zdaje egzamin konkursowy dla nauczycieli-preceptorów na Uniwersytecie Moskiewskim . Jej pierwszą powieść przywitał starszy o szesnaście lat Lew Tołstoj , który poślubił ją kilka tygodni później, 23 września 1862 roku, gdy miała 18 lat. W Annie Kareninie Tołstoj przywołuje ten okres, integrując fabularyzowane elementy autobiograficzne: udaje mu się zdobyć jej serce, pisząc słowa na tabliczce, której się domyśla; a przyszłej hrabinie Tołstoj na dzień przed ślubem przekazuje swój dziennik, opowiadając o swoich przygodach ze swoimi sługami. Kiedy na początku małżeństwa Tołstoj czyta jej te fragmenty ze swojego dziennika, Sophia odczuwa odrzucenie.
Według dziennika Leona i wspomnień, które Sophie napisała po latach, pierwsze lata ich małżeństwa były szczęśliwe, ale przeplatane kryzysami, kłótniami i pojednaniem, o czym świadczy dziennik Sophie. Od pierwszych miesięcy Leon wzbudził wątpliwości swojej żony, wyrzucając jej, że nie kocha jej wystarczająco. Jego wizja roli matki sprawia, że jest nie do pomyślenia, że cierpiąca na pęknięcia , na chwilę przerywa karmienie piersią ich pierwszego dziecka, Serge'a, a on przesyła jej okrutne wyrzuty, zanim przeprosi, a następnie zmieni zdanie. Sophie jest niezadowolona z ciągłego niezadowolenia męża i zamyka się w sobie. Od 1881 r., Kiedy przenieśli się do Moskwy, ich stosunki uległy pogorszeniu.
Sophie Tolstoy prawie co roku rodziła swoją dużą rodzinę. Miała trzynaścioro dzieci (z których pięcioro zmarło w wieku niemowlęcym) i bardzo dotknęła ją śmierć jednego z nich, co zdaniem jej rodziny wywołało pierwsze oznaki emocjonalności jej charakteru. Ale bardzo szybko małżonkowie rozdzierają się, zachowując pozory więzów małżeńskich. Ich związek pozostanie burzliwy do końca pisarza.
Jedyną nagrodą Sophie jest jej dostęp do zawodu pisarza. Codziennie czyści swoje rękopisy. Zadanie, które ją zachwyca, nawet jeśli ta praca jest dla Danaidów tym, czym Rzym jest dla Koryntu : każdego ranka Tołstoj cofa swoją pracę poprzedniego dnia. War and Peace i Anna Karenine są również potomkami Sophie.
Pisząc La Sonate à Kreutzer w 1891 roku, Sophie Tolstoy była oburzona tym, co przeczytała. Chociaż uważa, że w swoim mężu spotkała jedynie poszukiwanie cielesnej przyjemności i że pisze w swoich wspomnieniach, że odkryła intymne związki z wielkim cierpieniem, nie przyznaje, że Tołstoj określa siebie jako poszukującego absolutnej abstynencji. Co więcej, uważa, że krytyka miłości i stosunków małżeńskich Tołstoja jest skierowana konkretnie przeciwko niej. W odpowiedzi napisała powieść Kto jest winny? .
Całe życie poświęciła mężowi, będąc jego sekretarką, maszynistką, a przede wszystkim kopistką. Na prośbę męża skopiowała wszystkie swoje prace i też je poprawiła. Później to zadanie spełniła jedna z jej córek ( Maria Tołstoya ), a hrabina poczuła się zaniedbana. W dojrzałości często była odkładana na bok przez męża, ponieważ miała bardziej materialną koncepcję życia. Dąży do uzyskania wyłącznego zarządzania rodzinną posiadłością Jasnaja Polana niedaleko Tuły i utrzymania domu w Moskwie , podczas gdy Lew Tołstoj coraz bardziej zajmował się kwestiami etycznymi i duchowymi. Podkreślono ich różnice w edukacji starszych, których ojciec chciał odciąć od wszelkich ziemskich trosk, których hrabina obawiała się widowiskowości i integracji z rosyjskim wyższym społeczeństwem.
To ona wstawiała się za mężem, kiedy był krytykowany przez sąd i kiedy został ekskomunikowany. Przez całe życie go kochała, poświęcając się dla niego, według niej, która miała dar jeszcze bardziej winnego męża, który nie mógł uciec przed instynktem opętania, którego uosobieniem była jego żona.
Odmówił wpuszczenia jej do pokoju, w którym zmarł, na stacji Astapovo po swoim locie, co głęboko wpłynęło na Sophie.
Szczególnie lubiła proste przyjemności związane z muzyką, ogrodnictwem, a zwłaszcza fotografią. Zostawiła tysiące zdjęć. Była także Memorialistką .
Po rewolucji październikowej , chora i żyjąca w niepewnej sytuacji, próbowała ocalić meble i książki z rodzinnego majątku, z którego od kilku lat próbowano stworzyć muzeum (czemu się udało), a także dobra pochodzące z tzw. Dom w Moskwie.