Sonata K. 86

Sonata K. 86 C- dur -, Andante moderato , 81  mes.4/4K.85 ← K. 86 → K.87L.402 ← L. 403 → L.404str.121 ← P. 122 → str.123F.46 ← F. 47 → F.48 - ⋅ XIV 50 ← Wenecja XIV 51 → XIV 52

Sonata K 86 ( F 47 / l 403) w C dur jest praca na klawiaturę kompozytora włoskiego Scarlattiego .

Prezentacja

Sonata K. 86 w C- dur, notowana Andante moderato , o rozbudowanej trzyczęściowej konstrukcji i ciekawym rytmie, tworzy parę z następną czteroczęściową sonatą . Te dwie prace pokazują nam, jak Scarlatti traktuje pismo polifoniczne  : pozostając w monotematycznych ramach, rozwija różne głosy krótkimi, naprzemiennymi ruchami. Wiele z tych elementów pojawia się w późniejszych sonatach, z „krótkimi, rozczłonkowanymi progresjami” .

Sonata ta kwestionuje Joela Sheveloffa o jego związki z estetyką sonaty tria koreliańskiego , nawet jeśli „kontrapunkt jest zbyt luźny i zbyt swobodny, aby to było rzeczywistością” oraz o dwuznaczność między jego dbałością o styl i dystansem technicznym. W następujących sonata pokazuje nam jeszcze lepiej „próbą prawdziwie eleganckim antico lub nostalgiczna blask” .


Nuty są tymczasowo wyłączone. Pierwsze takty Sonaty C- dur KV 86 Domenico Scarlattiego.

Rękopis

Głównym rękopis jest numer 51 z XIV głośności Wenecji (1754), skopiowany do Maria Barbara .

Wenecja XIV 51 (pierwsza i początek drugiej części).

Tłumacze ustni

Sonaty K. 86 bronią na klawesynie w szczególności Scott Ross (1985, Erato ), Colin Tilney (1987, Dorian), Richard Lester (2003, Nimbus , vol. 6 ), Pieter-Jan Belder ( Brilliant Classics ) i Francesco Cera (2012, Tactus, tom 3 ).

Uwagi i referencje

  1. Chambure 1985 , s.  181-182.
  2. Sutcliffe 2008 , s.  93.
  3. Kirkpatrick 1982 , s.  462.
  4. Victor Tribot Laspière , „  W Château d'Assas, śladami Scotta Rossa i Scarlattiego  ” , o France Musique ,17 lipca 2018 r.(dostęp 2 grudnia 2019 r . ) .

Źródła

Dokument użyty do napisania artykułu : dokument używany jako źródło tego artykułu.

Linki zewnętrzne