Sonata K. 501
Sonata K.501
C głównym -, Allegretto 112 MES.
⋅ K.500 ← K. 501 → K.502
⋅ L.136 ← L 137 → L.138
⋅ P.384 ← P. 385 → P.386
⋅ F.444 ← F. 445 → F.446
-
⋅ XII 17 ← Wenecja XII 18 → XII 19
⋅ XIV 17 ← Parma XIV 18 → XIV 19
⋅ I 37 ← Münster I 38 → I 39
|
Sonata K 501 ( M 445 / l 137) C dur jest praca na klawiaturę kompozytora włoskiego Scarlattiego .
Prezentacja
Sonata K. 501 C- dur, notowana Allegretto , tworzy parę z sonatą K. 502 o tej samej tonacji. W przeciwieństwie do następnego, konstrukcja jest prosta i płynna, z mnóstwem tryli i triol oraz dużą różnorodnością tematów melodycznych. Tryle in ostinato poprzedzają półfrygijską kadencję .
Głównym rękopisem jest numer 18 tomu XII Wenecji (1756), skopiowany dla Marii Barbary ; pozostałe to Parma XIV 18, Münster I 38 i Wiedeń C 33.
-
Parma XIV 18.
-
Wenecja XII 18.
Tłumacze
Sonaty K. 501 broni na fortepianie, w szczególności Carlo Grante (2016, Music & Arts, vol. 5); na klawesyn Scott Ross (1985, Erato ), Andreas Staier (1991, DHM), Richard Lester (2004, Nimbus , vol. 5), Pieter-Jan Belder ( Brilliant Classics , vol. 11) i Pierre Hantaï (2018, Mirare , tom 6).
Uwagi i odniesienia
- Chambure 1985 , str. 230.
- Grante 2017 , s. 17.
- Kirkpatrick 1982 , str. 473.
- Victor Tribot Laspière , „ At the Château d'Assas, the foots of Scott Ross and Scarlatti ” , France Musique ,17 lipca 2018 r(dostęp 18 września 2019 )
Źródła
: dokument używany jako źródło tego artykułu.
-
Ralph Kirkpatrick ( przetłumaczone z angielskiego przez Dennisa Collinsa ), Domenico Scarlatti , Paris, Lattès , pot. "Muzyka i muzycy",1982( 1 st ed. 1953 (w) ), 493 , str. ( ISBN 978-2-7096-0118-4 , OCLC 954954205 , uwaga BnF n o FRBNF34689181 ).
-
Alain de Chambure , „ Domenico Scarlatti : Complete Sonatas - Scott Ross ”, Erato 2564-62092-2, 1985 ( OCLC 891183737 ) .
-
(en) Carlo Grante , „Domenico Scarlatti, kompletne sonaty klawiszowe (vol. 5)”, str. 17 , Music & Arts CD-1294, 2017 ( OCLC 1079366528 ) .