Sonata K. 499

Sonata K. 499 Głównym -, Andante 96  MES.alla breve ⋅ K.498 ← K. 499 → K.500 ⋅ L.192 ← L. 193 → L.194 ⋅ P.476 ← P. 477 → P.478 ⋅ F.442 ← F. 443 → F.444 - ⋅ XII 15 ← Wenecja XII 16 → XII 17 ⋅ XIV 15 ← Parma XIV 16 → XIV 17 ⋅ I 33 ← Münster I 34 → I 35

Sonata K 499 ( M 443 / l 193) w ważnym jest praca na klawiaturę kompozytora włoskiego Scarlattiego .

Prezentacja

Sonatowa K 499, w tym większość zauważył Andante jest sprzężony z następnym , prostszy rachunku. Pieśń, intensywna, wspomagana jest akompaniamentem ostinato , a girlandy arpeggio podkreślają dramaturgię. W pierwszej części sekwencja harmoniczna rozwija się od toniki do dominanty  ; w drugim, niepowtarzalnym wśród Scarlattiego, dostaje wysoki kontrast poprzez regulację do C -dur, a następnie gleby moll, przed powrotem do toniku z major.


Nuty są tymczasowo wyłączone. Pierwsze pomiary Sonaty z głównych K. 499 Scarlattiego.

Rękopisy

Głównym rękopisem jest numer 16 tomu XII (Ms. 9783) Wenecji (1756), skopiowany dla Marii Barbary  ; pozostałe to Parma XIV 16 (Ms. AG 31419), Münster I 34 (Sant Hs 3964) i Wiedeń C 29 (VII 28011 C).

Tłumacze

Sonaty K. 499 na fortepianie bronią m.in. Carlo Grante (2016, Music & Arts, vol. 5) i Goran Filipec (2017, vol. 19 Naxos ); na klawesynie Scotta Rossa (1985, Erato ), Richarda Lestera (2003, Nimbus , vol. 3) i Pietera-Jana Beldera ( Brilliant Classics , vol. 11).

Uwagi i odniesienia

  1. Chambure 1985 , str.  229.
  2. Grante 2017 , s.  17.
  3. Kirkpatrick 1982 , str.  473.
  4. Victor Tribot Laspière , „  At the Château d'Assas, the foots of Scott Ross and Scarlatti  ” , France Musique ,17 lipca 2018 r(dostęp 18 września 2019 ) .

Źródła

Dokument użyty do napisania artykułu : dokument używany jako źródło tego artykułu.

Linki zewnętrzne