Sonata K. 228

Sonata K. 228 jeśli mieszkanie główne -Music3.svg
Music8.svg, allegro , 125  os. ⋅ K.227 ← K. 228 → K.229 ⋅ L.398 ← L. 399 → L.400 ⋅ P.223 ← P. 224 → P.225 ⋅ str. 175 ← str. 176 → str. 177 - ⋅ III 22 ← Wenecja III 23 → III 24 ⋅ V 12 ← Parma V 13 → V 14 ⋅ III 21 ← Münster III 22 → III 23

Sonata K 228 ( M 176 / l 399) w jeśli dur jest praca na klawiaturę kompozytora włoskiego Scarlattiego .

Prezentacja

Sonatowa K. 228 w jeśli dur oznaczona Allegro tworzy parę z następującym Sonaty, chociaż na pierwszy rzut oka wydaje się para niespójne i niezadowalające, zarówno sonates są tak różne przedmiotów i ich sekwencji.


Nuty są tymczasowo wyłączone. Pierwsze pomiary Sonaty jeśli dur K. 228 Scarlattiego.

Rękopisy

Główny rękopis to nr 23 tomu III (Rs. 9774) z Wenecji (1753), skopiowany dla Marii Barbary  ; pozostałe to Parma V 13 (pani AG 31410), Münster III 22 (Sant Hs 3966) i Vienna E 20 (VII 28011 E).

Tłumacze ustni

Sonata K. 228 jest broniona na fortepianie, zwłaszcza przez Carlo Grante (2009, Music & Arts, vol. 2) i Eylam Keshet (2016, Naxos , vol. 22); na klawesynie grają Scott Ross (1985, Erato ), Richard Lester (2001, Nimbus , t. 2) i Pieter-Jan Belder ( Brilliant Classics , t. 5).

Uwagi i referencje

  1. Dotacja 2009 , s.  24.
  2. Kirkpatrick 1982 , s.  466.
  3. Victor Tribot Laspière , „  W Château d'Assas, śladami Scotta Rossa i Scarlattiego  ” , o France Musique ,17 lipca 2018 r.(dostęp 18 września 2019 r . ) .

Źródła

Dokument użyty do napisania artykułu : dokument używany jako źródło tego artykułu.

Linki zewnętrzne