Sonata K. 133
C- dur - , Allegro , 153 mes. ⋅ K.132 ← K. 133 → K.134 ⋅ L.281 ← L. 282 → L.283 ⋅ str.217 ← str. 218 → str.219 ⋅ F.91 ← F. 92 → F.93 - ⋅ XV 35 ← Wenecja XV 36 → XV 37 ⋅ V 5 ← Parma V 6 → V 7 ⋅ IV 54 ← Münster IV 55 → IV 56 ⋅ 53 ← Cary 54 → 56 |
Sonata K 133 ( M 92 / l 282) C dur jest praca na klawiaturę kompozytora włoskiego Scarlattiego .
Sonata K. 133 C- dur, notowana na Allegro , we wszystkich źródłach oprócz Wiednia tworzy parę pełną świeżości i ożywienia z poprzednią sonatą .
Głównym rękopisem jest numer 36 tomu XV ( Ms. 9771 ) Wenecji (1749), kopia dla Marii Barbary ; inni Parma V6 i Münster IV 55 (Sant Hs 3967 ) i Wiedeń P 15116 ( N O 6/32). Kopia pojawia się w Cambridge, w rękopisie Fitzwilliam, 32 F 13 (1772); i biblioteka Morgan , Cary, 703 ( N O 54).
Parma V 6.
Wenecja XV 36.
Sonaty K. 133 na fortepianie bronią zwłaszcza John McCabe (1981, Divin Art), Carlo Grante (2013, Music & Arts, vol. 4 ), Duanduan Hao (2015, Naxos , vol. 16) i Alberto Urroz (2017 , ZJD); na klawesynie Scott Ross (1985, Erato ), Andreas Staier (1991, DHM), Colin Booth (1994, Olympia), Emilia Fadini (Stradivarius), Luc Beauséjour (2003, Analekta ), Richard Lester (2005, Nimbus , vol. 6 ) Pieter-sty Belder ( Brilliant Klasyczne , vol. 3 ) oraz Pierre Hantai (2015 Mirare, Vol. 4 ). Johannes Maria Bogner (2015, Fra Berbardo-Collophon) wykonuje go na klawikordzie Thomasa Vincenta Glücka według Cristoforiego i Aline Zylberajch (2003, Ambronay) na fortepianie Denzila Wraighta również po Cristoforim.
: dokument używany jako źródło tego artykułu.