Entre-Sambre-et-Meuse Railway Company

Entre-Sambre-et-Meuse Railway Company
ilustracja przedsiębiorstwa kolejowego Entre-Sambre-et-Meuse
kreacja 12 kwietnia 1845
Kluczowe daty 30 marca 1864 : operacja została przekazana do Grand Central Belge
Forma prawna anonimowe społeczeństwo
Siedziba firmy Walcourt Belgium
 

Entre-Sambre-et-Meuse Railway Company jest belgijska spółka akcyjna , z angielskiej stolicy , stworzony w 1845 roku przejąć koncesję sieci linii kolejowych w Entre-Sambre- i-Meuse .

Historia

Pochodzenie

W 1834 roku De Puidt i inni przedstawili projekt kolei w Entre-Sambre-et-Meuse z podwójnym nachyleniem i odgałęzieniami konnymi do obsługi terenów górniczych. Główna linia zaczyna się w Châtelet, łączy się z Mariemburgiem i prowadzi do Francji w Virieux-sur-Meuse. Po pomyślnym dochodzeniu w 1835 r., Dekretem królewskim z r., Kolej ta została uznana za użyteczność publiczną16 kwietnia 1836. Koncesjonariusz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością,12 kwietnia 1837rozpoczął pracę, a następnie porzucił ją z powodu poważnego kryzysu przemysłowego. Firma ta została rozwiązana w 1839 roku.

Pod naciskiem lokalnym Państwowy Departament Robót Publicznych, im 12 stycznia 1842, powierzone inżynierowi Magisowi, badanie ostatecznej trasy. Na osi zbliżonej do poprzedniej przewiduje: jednotorową linię o długości 64  km między Marchienne i Vireux; piętnaście pośrednich stacji; i cztery krótkie gałęzie.

kreacja

Kapitaliści angielscy i belgijscy założyli firmę, aby zbudować tę linię kolejową Entre-Sambre-et-Meuse i negocjować „koncesję na opłaty drogowe” i „gwarancję minimalnego oprocentowania” . Firma upoważnia inżynierów Williama Cubitta i Sopwitha do odwiedzenia witryny w celu oceny techniki projektu i jego potencjału komercyjnego. Swoją wiedzę przekazują w dwóch wydrukowanych pamiętnikachKwiecień 1844. W tym samym miesiącu kwietnia do Belgii przyjechał w tej sprawie George Stephenson , spotkał się z inżynierami i odbył prywatną rozmowę z królem Leopoldem . W Brukseli wznawiają się dyskusje między przedstawicielami firmy, przedstawicielami rządu i inżynierami państwowymi.

Po długim okresie negocjacji koncesję otrzymali panowie Richards i Fearon. Obejmuje: największy odcinek, położony na terytorium Belgii, zgodnie z prawem z7 marca 1845oraz 2  km położone na terytorium francuskim nadane zarządzeniem królewskim z dnia8 marca 1845. Koncesjonariusze tworzą spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością przy linii kolejowej Entre-Sambre-et-Meuse3 kwietnia 1845, jest zatwierdzony dekretem królewskim z dnia 12 kwietnia 1845. Siedziba znajduje się w Walcourt (Jardinet-lez-Walcourt) w prowincji Namur .

Operacja

Podpisanie nowej umowy 31 stycznia 1852 zatwierdzone dekretem królewskim z dnia 4 lutego 1852 (Monitor z 8 lutego 1852), między rządem a spółką. Określa w szczególności, że rząd gwarantuje na okres pięćdziesięciu lat minimalne roczne odsetki w wysokości 4 procent od kapitału w wysokości pięciu milionów franków przeznaczonego na budowę odcinków od Walcourt do Saint-Lambert , od Saint-Lambert do Florennes , od Froidmont do Philippeville i od Mariemburga do Couvin , mając łącznie 24 kilometry i 395 metrów długości. Zgodnie z tą konwencją królewski dekret z dnia1 st marca 1846, który udzielił przedsiębiorstwu koncesji na linie pomocnicze.

Pełne funkcjonowanie tych kolei, liczących łącznie 105 250 kilometrów, rozpoczęło się pod koniec 1855 roku. Za rok 1856 państwo zapłaciło za poręczenie odsetek sumę 167 409 32 franków.

Delegacja operacji do Grand Central Belge

Plik 30 marca 1864, Société du Chemin de fer de L'Entre-Sambre-et-Meuse, z kapitałem angielskim, połączyło obsługę swojej linii z konsorcjum utworzonym w 1863 roku przez Koleje Wschodnio-Belgijskie i Société anonyme des railways z Antwerpii do Rotterdamu . Aby zarządzać działaniem tej sieci, firmy te tworzą „związek operacyjny” zwany Grand Central Belge .

Linie zarządzane przez Grand Central Belge zostały zakupione przez Belgijskie Koleje Państwowe w 1897 roku.

Sieć

W czasie firmy

Główny pień tej linii ma swój początek w Marchienne-au-Pont i Charleroi: przebiega przez Mariemburg i kończy się w Vireux, przekraczając granicę francusko-belgijską dwa kilometry od tego ostatniego miasta: rozciąga się na 63 kilometry. Odgałęzienie biegnie od Walcourt do Morialmé i łączy się z koleją z Morialmé do Châtelineau. Trzecia gałąź łączy się z drugą aż do Fairoul, kierując się do Froidmont, gdzie jest podzielona na dwie części, jedną biegnącą na północny wschód do Florennes , a drugą na południe do Philippeville . Czwarty zaczyna się w Mariemburgu i kończy w Couvin .

Numeracja Infrabel

Stacje

Plan standardowy

Pewna liczba stacji zbudowanych przez firmę Entre-Sambre-et-Meuse należała do modelu standardowego, w szczególności te:

Inne budynki

Stary budynek stacji Bomerée bardzo przypomina stacje zbudowane przez Belgian Eastern Railway między Louvain i Charleroi (linie 139 i 140).

Walcourt ma bardzo duży budynek, w którym niegdyś mieściła się siedziba firmy Entre-Sambre-et-Meuse; nadal jest obsługiwany przez SNCB, która planuje go sprzedać .

Ze względu na brak miejsca stacja Fraire , usytuowana na wąskim pasie pochyłego terenu, pomiędzy dwiema drogami, miała centralny korpus pod kątem oraz dolnopłat wychodzący na sąsiednią drogę; tylko ta dolna część uniknęła rozbiórki.

Stacja Mariembourg ma budynek większy niż standardowy plan, z kamienną fasadą. Jego układ jest zbliżony do standardowego planu z większym budynkiem głównym, pod poprzecznym szczytem.

Stacja Nismes ma prostokątny kamienny budynek bez skrzydeł.

Budynek stacji Vierves mógłby być znaczącym rozszerzeniem stacji o standardowym planie . Stacja ta rzeczywiście pełniła rolę stacji granicznej przed budową rozległej infrastruktury w Treignes. Budynek i jego hala towarowa zostały znacznie powiększone po ich odsprzedaży i mieszczą ekozytację doliny Viroin.

Brakujące stacje

Wiele budynków zostało wyburzonych, w wielu przypadkach wygląd pierwotnego budynku pozostaje nieznany. Na szczęście przetrwały dwa budynki, nieużywane w 1908 i 1910 roku (Philippeville i Florennes-Sud).

Z wyjątkiem Walcourt, wszystkie stacje na linii 132 między Charleroi i Mariemburgiem zostały zburzone na rzecz nowych budynków, albo w czasie belgijskiego Grand Central , albo po przejęciu przez państwo belgijskie (stacja Bomerée była zatrzymana przez kilka lat obok nowego budynku). Te z linii 111 również zostały wymienione.

Stacje Couvin (linia 134), Morialmé (linia 135), Thy-le-Château , Olloy-sur-Viroin i Treignes (linia 132) to (re) konstrukcje po przejęciu przez Grand Central, a następnie przez belgijską stan. Niektóre stacje pośrednie otrzymały budynek dopiero po zniknięciu firmy Entre-Sambre-et-Meuse.

Uwagi i odniesienia

  1. Ministerstwo Robót Publicznych 1844 , s.  1.
  2. Ministerstwo Robót Publicznych 1844 , s.  ij.
  3. Pastiels 1983 , § Trochę historii.
  4. Ministerstwo Robót Publicznych 1844 , s.  iv-v.
  5. Laveleye 1862 , str.  62.
  6. Ministerstwo Robót Publicznych 1844 , s.  v.
  7. Ministerstwo Robót Publicznych 1844 , s.  v-XX.
  8. Miasto 1857 , s.  156.
  9. Rezydencja 1857 , s.  157.
  10. Kurgan-Van Hentenryk 1980 , s.  83-84.
  11. Kurgan-Van Hentenryk 1980 , s.  88.
  12. „  Dawne belgijskie stacje. Stacja Florennes Sud. Guy Demeulder.  » , Na www.garesbelges.be (dostęp 20 czerwca 2019 )
  13. „  Dawne belgijskie stacje. Stacja Saint Lambert. Guy Demeulder.  » , Na www.garesbelges.be (dostęp 20 czerwca 2019 )
  14. „  Dawne belgijskie stacje. Stacja Philippeville I. Guy Demeulder.  » , Na www.garesbelges.be (dostęp 20 czerwca 2019 )
  15. „  Dawne belgijskie stacje. Stacja Couvin. Guy Demeulder.  » , Na www.garesbelges.be (dostęp 20 czerwca 2019 )
  16. „  Dawne belgijskie stacje. Stacja Walcourt. Guy Demeulder.  » , Na www.garesbelges.be (dostęp 20 czerwca 2019 )
  17. „  Dawne belgijskie stacje. Fraire, zatrzymaj się. Guy Demeulder.  » , Na www.garesbelges.be (dostęp 20 czerwca 2019 )
  18. „  Dawne belgijskie stacje. Stacja Mariembourg. Guy Demeulder.  » , Na www.garesbelges.be (dostęp 20 czerwca 2019 )
  19. „  Dawne belgijskie stacje. Stacja Nismes. Guy Demeulder.  » , Na www.garesbelges.be (dostęp 20 czerwca 2019 )
  20. „  Dawne belgijskie stacje. Stacja Vierves. Guy Demeulder.  » , Na www.garesbelges.be (dostęp 20 czerwca 2019 )
  21. „  Circles des Naturalistes de Belgique asbl: The training of Guide - (…) in Vierves sur Viroin  ” , na http://www.guide-nature.eu/ ,2015(dostęp 23 grudnia 2015 ) .

Zobacz też

Bibliografia

Powiązane artykuły