Symulacja dziecko jest wykroczeniem charakteryzowania fakt zakazanego pożyczać kobiety porodzie, które nie wystąpiło. Jego represje, uważane za przestępstwo , stanowią jeden z konstytutywnych elementów zakazu macierzyństwa zastępczego we Francji.
W Belgii i Luksemburgu termin „domniemanie dziecka” jest nadal używany i oznacza to samo przestępstwo.
Przestępstwo przypuszczenia dziecka nazywano wcześniej przypuszczeniem części . Już w VI -tego wieku, Repertorium Justyniana (the Corpus Iuris Civilis ) stanowi:
Accusatio supositi partus nulla temporis præscriptione depellitur; nec interest, decesserit nec ne ea, quæ partum subdidisse contenditur
„Zarzut przejęcia udziału nie jest wykluczony żadną przedawnieniem . I nie ma znaczenia, czy ten, o którym mówi się, że umieścił dziecko innego dziecka, umarł. "
Przestępstwo to było już stłumione w Starym Prawie , o czym świadczy ten list Madame de Sévigné z23 stycznia 1682 :
„Mówi o niej straszne rzeczy, próbuje ją zastraszyć, grozi, że powiedzą na rozprawie […], że przyjęła dziecko. "
- Marie de Sévigné, List do hrabiego Guitaut
Prawnik Daniel Jousse napisał w 1771 roku:
„Przestępstwo przejęcia udziału jest rodzajem fałszerstwa, które popełnia się na kilka sposobów. Odbywa się:
- Jousse 1771 , s. 142
Stary Kodeks karny z 1810 r. Karał to przestępstwo pod groźbą przypuszczenia dziecka w artykule 345 :
„Winni uprowadzenia , ukrycia lub stłumienia dziecka, zastąpienia jednego dziecka innym lub przypuszczenia, że dziecko jest kobietą, która nie urodziła, będą podlegać karze pozbawienia wolności. Okres od pięciu do dziesięciu lat. "
- Artykuł 345 starego kodeksu karnego
„Domniemanie i substytucja dziecka, które możemy zebrać, zostanie zrealizowana w rozumieniu art. 345, gdy dziecko zostało materialnie przedstawione jako urodzone przez kobietę, która nie jest jego matką. Ten manewr nieuchronnie naruszy dowód jego prawdziwej tożsamości, ponieważ będzie miał konieczną konsekwencję przypisania mu osobowości, która nie jest tą, którą bierze z natury, i przedstawiania go jako innego, niż jest. "
„Środki zastosowane albo do stłumienia stanu dziecka, albo do spełnienia jego przypuszczenia, często przedstawiając na piśmie postacie fałszerstwa. "
- Chauveau i Hélie 1863 , s. 163
| Symulacja dziecka | |
| Terytorium stosowania | Francja |
|---|---|
| Obwinienie | 227-13 |
| Klasyfikacja | Wykroczenie |
| W porządku | 45 000 euro |
| Uwięzienie | 3 lata |
| Recepta | 6 lat |
| Umiejętność | Sąd karny |
We Francji przestępstwo jest obecnie karane na podstawie artykułu 227-13 nowego kodeksu karnego :
„Dobrowolne zastępowanie, symulowanie lub ukrywanie, które doprowadziło do zamachu na stan cywilny dziecka, podlega karze trzech lat pozbawienia wolności i grzywnie w wysokości 45 000 euro . "
- Art. 227-13 Kodeksu karnego
Termin przypuszczenie dziecka jest nadal używany, biorąc pod uwagę, że symulacja dziecka jest tylko częścią przestępstwa:
„To rzeczywiście przestępstwa symulowania i ukrywania dziecka, o których mowa w art. 227-13 Kodeksu karnego, który wszedł w życie w dniu1 st marca 1994, stanowią dwa aspekty domniemania dziecka, określone przez stary artykuł 345 tego Kodeksu; że przypuszczenie polegające na przypisaniu macierzyństwa kobiecie, która nie rodziła, obejmowało zarówno symulację porodu przez fikcyjną matkę, jak i ukrycie macierzyństwa prawdziwej matki ”
- Cass . crim .,12 stycznia 2000, Odwołanie n O 99-82905, Buli. crim. 2000 n o 21 s. 45
Jednak obecnie odróżnia się go od przestępstw substytucji dziecka (polegającej na wymianie małego dziecka) lub usunięcia dziecka (polegającego na ukryciu pierwotnego szpitala położniczego).
W latach 1804 i 1972, artykuł 322 z kodeksu cywilnego chroniony synostwa , gdy akt urodzenia i posiadania statusu dopasowane dla małżeństw (posiadanie statusu nie mógł udowodnić, że przed 1972 synostwo było uzasadnione ):
„Nikt nie może rościć sobie prawa do stanu przeciwnego temu, który został mu nadany tytułem urodzenia i posiadaniem zgodnym z tym tytułem.
I odwrotnie, nikt nie może kwestionować stanu tego, kto posiada własność zgodną z tytułem urodzenia. "
- Stary artykuł 322 kodeksu cywilnego
Do tego dochodziło pytanie (procedura stresowa, która warunkowała ściganie w postępowaniu cywilnym ) w artykułach 326 i 327:
„Sądy cywilne będą miały wyłączną jurysdykcję w sprawach roszczeń państwowych. "
- Stary artykuł 326 kodeksu cywilnego
„Akcja karna przeciwko przestępstwu ucisku państwa może rozpocząć się dopiero po prawomocnym orzeczeniu w kwestii stanu. "
- Dawny artykuł 327 Kodeksu Cywilnego
W związku z tym pochodzenie było niepodważalne: na mocy art. 322 zaskarżono powództwa mające na celu ustalenie domniemania dziecka do końca niedopuszczalności . Prawnik Marcela Iacub przedstawia to „niedopuszczalne” pochodzenie jako substytut używany przez pary małżeńskie w celu „uzyskania potomków” wobec prawa19 czerwca 1923zezwolenie na adopcję małoletnich dzieci. To było rzeczywiście tylko dodatek przyjęcie i wiele ograniczeń aż do dekretu z mocą ustawy z dnia29 lipca 1939 r, potocznie zwany Kodeksem Rodzinnym , redefiniuje warunki i dodaje legitymację adopcyjną - co łamie pierwotne pochodzenie. Ona dodaje :
„W przeszłości założenie dziecka przez małżeństwa było, jak wiemy, chronione przed postępowaniem karnym. Podwójna gra pytania wstępnego i koniec niedopuszczalności sprawiły, że raz dokonane prywatne ustalenia nie były podatne na wycofanie lub szantaż. "
- Iacub 2004 , s. 174
Po roku 1972 przez prawo n O 72-3 z3 stycznia 1972w sprawie rodzicielstwa dodaje się artykuł 322-1 (uchylony dnia1 st lipca 2006) co pozwoliło na obejście tego zakazu:
„Jeśli jednak zarzuca się, że dziecko zostało przejęte lub zastąpione, nawet nieumyślne, przed lub po sporządzeniu aktu urodzenia, dowód będzie dopuszczalny i można go dokonać za wszelką cenę. "
- Dawny art. 322-1 kodeksu cywilnego
Zarządzenie o4 lipca 2005, obowiązująca od dnia 1 st lipca 2006, całkowicie zreformował te przepisy, nie zmieniając ich treści. Przewidziano pięcioletni okres przedawnienia:
„Gdy posiadanie statusu jest zgodne z tytułem, tylko dziecko, jego ojciec i matka lub ten, kto twierdzi, że jest prawdziwym rodzicem, może działać. Powództwo przedawnia się na pięć lat od dnia, w którym ustało posiadanie państwa.
Nikt nie może kwestionować rodzicielstwa, jeżeli posiadanie statusu zgodnie z tytułem trwało co najmniej pięć lat od urodzenia lub uznania, jeżeli zostało dokonane później. "
- Artykuł 333 Kodeksu Cywilnego
Prawo 16 stycznia 2009uzupełnił artykuł dodając wyjątek dla oskarżenia :
„Gdy posiadanie statusu jest zgodne z tytułem, tylko dziecko, jego ojciec i matka lub ten, kto twierdzi, że jest prawdziwym rodzicem, może działać. Powództwo przedawnia się na pięć lat od dnia ustania posiadania statusu lub śmierci rodzica, którego rodzicielstwo zostało zakwestionowane.
Nikt, z wyjątkiem prokuratora, nie może kwestionować rodzicielstwa, jeżeli posiadanie statusu zgodnie z tytułem trwało co najmniej pięć lat od urodzenia lub uznania, jeżeli zostało dokonane później. "
- Artykuł 333 Kodeksu Cywilnego
Belgijski kodeks karny tłumi założenie dziecka w swoim artykule 363 , artykuł zmieniony przez prawo28 listopada 2000 :
„Każdy, kto zastępuje jedno dziecko innym lub przypisuje kobiecie dziecko, którego nie urodziła, podlega karze pozbawienia wolności od pięciu do dziesięciu lat.
Każdy, kto zniszczy dowód stanu cywilnego dziecka lub uniemożliwi jego ustalenie, podlega karze pozbawienia wolności od sześciu miesięcy do pięciu lat.
Tej samej karze podlegają ci, którzy powierzyli misję popełnienie czynów wymienionych w poprzednich ustępach, jeśli misja ta została wypełniona. "
- belgijski kodeks cywilny, art. 363
Luksemburski kodeks karny odrzuca założenie dziecka w artykule 363, ponieważ ustawa z18 czerwca 1879nowelizacja kodeksu karnego (wprowadzenie przez Wilhelma III kodeksu karnego specyficznego dla Luksemburga , zastępującego kodeks karny z 1810 r. ):
„Grozi kara pozbawienia wolności od 5 do 10 lat, winni zabrania dziecka, zastąpienia jednego dziecka innym lub przejęcia dziecka przez kobietę, która nie urodziła.
Tej samej karze podlegają ci, którzy powierzyli misję popełnienie czynów wymienionych w poprzednim akapicie, jeśli misja ta została wypełniona. "
- Luksemburski kodeks karny, art. 363