| Siméon-Jacques-Henri Bonnesœur-Bourginière | |
| Funkcje | |
|---|---|
| Zastępca La Manche | |
| 8 września 1792 - 26 października 1795 ( 3 lata, 1 miesiąc i 18 dni ) |
|
| Rząd | Konwencja krajowa |
| Członek Rady Starszych | |
| 16 października 1795 - 20 maja 1797 ( 1 rok, 7 miesięcy i 4 dni ) |
|
| Rząd | Rada Starszych |
| Członek Izby Stu Dni | |
| 11 maja 1815 - 13 lipca 1815 ( 2 miesiące i 2 dni ) |
|
| Rząd | Pokój Stu Dni |
| Biografia | |
| Data urodzenia | 27 kwietnia 1754 |
| Miejsce urodzenia | Saint-Georges-de-Rouelley ( Manche ) |
| Data śmierci | 30 października 1844 |
| Miejsce śmierci | Barenton ( Manche ) |
| Narodowość | Francuski |
| Partia polityczna | Góra |
| Zawód | Lawyer Magistrate |
| deputowani z kanału La Manche | |
Siméon-Jacques-Henri Bonnesœur, sieur de La Bourginière , ur27 kwietnia 1754w Loyaudière w Saint-Georges-de-Rouelley i zmarł dalej30 października 1844w Barenton jest francuskim politykiem.
Syn Jacquesa Bonnesoeur-Loyaudière i Thérèse Gobierre, urodził się w bogatej rodzinie wiejskiej burżuazji. Studiował w College of Domfront, a następnie na University of Caen , gdzie uzyskał licencjat z prawa i magistra sztuki. Został przyjęty w 1778 r. Jako prawnik w parlamencie Rouen , gdzie praktykował do 1785 r., Kiedy to wstąpił do adwokatury Coutances , osiadłszy na bailiwizie Mortain , aby osiedlić się w Barenton i Saint-Georges-de-Rouelley .
Bonnesœur był, przed rewolucją , godny uwagi z Saint-Georges i Barenton, gminy szybko nabyte dzięki nowym i republikańskim ideom. W 1789 r. Został mianowany przedstawicielem trzeciego stanu w okręgu Teilleul , członkiem zgromadzenia Mortain . Będzie animował tworzenie bailiwick skarg i zainspiruje Coutances . Wykazując się przychylnością zasadom rewolucji, która właśnie została ogłoszona, został mianowany20 czerwca 1790, członek organu odpowiedzialnego za administrowanie nowo utworzonym departamentem Manche .
Wybrany wąsko na Konwencie Krajowym ,8 września, z 311 głosami z 611 w departamencie Manche. Jego rola jako deputowanego na Konwent jest raczej zatarta. Szczególnie interesował się sprawami finansowymi i legislacyjnymi. Sporządził projekt umowy najmu. Podczas procesu Ludwika XVI odpowiedział na trzy pytania: „winny”, najpierw wypowiedział się za apelem do ludu, zanim zagłosował za zawieszoną śmiercią. Z powodu tego głosowania nie został zaliczony do 361 posłów królobójców. W odwecie Chouanie zamordowali jego szwagra Dupont de Loraille w jego zamku w Saint-Roch .
Po Konwencji został wybrany 24 Vendémiaire IV Roku do Rady Starszych . W 1796 r. Został wybrany na sekretarza, niewiele pokazał się na trybunie, ale wyróżniał się wśród szczerze patriotycznych ustawodawców, którzy starali się zaradzić niepokojowi kraju, zapewniając mu stabilne instytucje. Opuszczając sobór w 1797 r., Został komisarzem administracji centralnej Manche, a po zamachu stanu 18 Brumaire , mianowany przez komisarza dyrektorium w Manche, ówczesnego prezesa sądu cywilnego w Mortain, pełnił funkcję, którą pełnił. aż doLuty 1816. Następnie kupił rezydencję Bourglopina.
Po powrocie Napoleona Bonaparte z wyspy Elba został wybrany na członka Izby Deputowanych, a po klęsce Waterloo , uznany za królobójcę, uciekł na Jersey , a następnie do Anglii , gdzie rząd udał się go wydalić. Zaokrętował się w Portsmouth , na statku Le Betty do Belgii w Mechelen , gdzie mieszkał w towarzystwie dwóch swoich byłych kolegów z kanału La Manche, Havina i Huberta-Dumanoira . Wrócił z wygnania wLipiec 1818, były Montagnard ponownie zajmie swoje miejsce wśród 17 prawników Mortaina, zanim przejdzie na emeryturę do Barenton, gdzie mieszkał na emeryturze aż do śmierci, która miała miejsce w jego dziewięćdziesiątym roku życia. Jego ciało spoczywa pod płytą z czarnego marmuru kościoła Montéglise.
Bonnesœur jest wujem malarza Théodore Géricault , który regularnie przebywał w Saint-Georges and Mortain. To właśnie ze swoim wujem wykonał swój pierwszy znany esej w 1808 roku: autoportret. Około 1814 roku namalował portret konwencjonalności (w muzeum w Minneapolis w Stanach Zjednoczonych w 2009 roku) i swojego kuzyna Félixa Bonnesœur-Bourginière. Rodzina Géricault z Dolnej Normandii zachowa wiele dzieł malarza (obrazy i litografie), z których wiele zostało zniszczonych podczas bombardowań w 1944 roku.