Shudo (衆道 ) To japońska tradycja homoseksualizmu typu homoseksualnych praktykowane wśród samurajów z czasów średniowiecza aż do końca XIX th wieku . Termin ten jest właściwie skrótem wakashudō (若 衆 道 ) , „Droga młodych mężczyzn” (młodzi (若, waka ) I tłum (衆, shû ) ). Termin dō (道 , Droga, ścieżka ) jest powiązany z chińskim słowem tao , ścieżką prowadzącą do przebudzenia.
Chociaż termin shudō pojawił się po raz pierwszy w 1485 roku , tradycja homoseksualna w Japonii wyraźnie ją poprzedza, z romantycznymi związkami między mnichami buddyjskimi i ich nowicjuszami ( chigo ). Legenda głosi, że jest to mnich Kūkai (znany również jako Kobo Daishi z), założyciel szkoły buddyjskiej z Shingon , która sprowadza z Chin miłość do mężczyzn i nauk. Nazwa Góra Kōya (gdzie do dziś stoi klasztor założony przez Kōbō Daishiego) była często używana w odniesieniu do związków pederastycznych aż do końca czasów przednowoczesnych.
Pomimo legendy poprzednie dowody na istnienie powiązań homoseksualnych w Japonii można znaleźć wśród niektóre z pierwszych japońskich tekstów, takich jak Kojiki datowany na VIII th wieku i Nihon Shoki .
Zasady shūdō są częścią tradycji literackiej Japonii; można je znaleźć na przykład w pracach takich jak Hagakure lub w różnych podręcznikach przeznaczonych dla samurajów . Poprzez swoje aspekty edukacyjne, militarne i arystokratyczne shudō jest silnie związane z grecką pederastią.
Praktyka cieszyła się dużym uznaniem i zachętą wśród grupy samurajów. Uznano to za korzystne dla chłopca, ponieważ nauczyło go cnoty, uczciwości i poczucia piękna. Sprzeciwiała się mu miłość do kobiet, oskarżana o feminizowanie mężczyzn.
Zarówno kroniki, jak i fikcyjne opowieści z tego okresu wychwalają piękno i wartość chłopców oddanych shūdō . Historyk Jun'ichi Iwata był w stanie ustalić listę czterystu pięćdziesięciu siedmiu odniesienia tylko do XVII th i XVIII -tego wieku , uważany za „erotyczne pedagogika corpus” (Watanabe i Iwata, 1987).
Wraz z rozwojem klasy kupieckiej, niektóre aspekty shūdō zostały przejęte przez klasę średnią, a homoseksualizm w Japonii zaczął być kojarzony bardziej z wędrownymi aktorami kabuki , tobi-ko , którzy często występowali również jako prostytutki.
Podczas ery Edo ( 1600 - 1868 ) w onnagata , dorosły kabuki aktorzy kobiecych ról, często pracował jako prostytutki. Kagema były męskie prostytutki pracujące w wyspecjalizowanych domach zwanych kagemajaya (陰間茶屋 , Dom herbaty z kagema ) . Zarówno kagema, jak i onnagata były wysoko cenione przez wyrafinowanych ludzi tamtych czasów, często wyznawców danshoku / nanshoku (男 色 ) Lub męskiej miłości.
Z początku Meiji i rosnącym wpływem kultury zachodniej, w shudo oraz wszelkich praktyk homoerotyczna zaczynają podlegać sankcjom karnym oraz w szybkim spadku pod koniec XIX th wieku .
W 1999 roku , japoński reżyser Nagisa Oshima wyreżyserował film Taboo , do czynienia z homoseksualizmu wśród samurajów w XIX th stulecia , a szczególnie odnosi się do tematu shudo przez charakteru Sozaburo (granej przez Ryuhei Matsuda ).