Gramatyki francuskim mają pół-pomocniczy jest sprzężoną przechodni, co w połączeniu z nieskończonym, która nie jest uzupełnienie tego czasownika tworzy peryfraza . Na przykład, w Idę do jedzenia , półpomocniczy to idzie , sprzężona forma czasownika go .
Czasowniki iść i zrobić, a także czasowniki modalne (obowiązek, władza, ...) mogą być używane w szczególności jako pół-pomocnicze.
Pół-pomocniczy to przede wszystkim czasownik, który w takiej konstrukcji traci część znaczenia : w zjem , w znaczeniu „wkrótce zjem” (w niedalekiej przyszłości ), czasownik iść zatracił seme przesunięcia. Nie chodzi już o podróżowanie po jedzenie, ale o jedzenie w najbliższej przyszłości. Nawet jeśli „Idę do jedzenia” na granicy mogą być rozumiane w sensie przemieszczenia, usuniemy co jest dzisiaj dwuznaczność mówiąc „ja zamierzam jeść” albo „Ja jadę do jedzenia”.
Z drugiej strony, półpomocniczy, w przeciwieństwie do pomocniczego , nie stracił całego swojego znaczenia. Istotnie, jeśli ziarno przemieszczenia nie jest już wrażliwe, to ziarno bliskości jest rzeczywiście. Ta pół-pomocnicza jest wynikiem zmiany znaczenia, od bliskości geograficznej (dokądś) do bliskości czasowej (niedaleka przyszłość).
Dowolna kombinacja czasownika odmienionego, po którym następuje bezokolicznik, nie stanowi peryfrazy werbalnej. W tym celu nie należy używać bezokolicznika jako rzeczownika. Tak więc w zdaniach „Chcą się ruszyć” i „Oni zamierzają się przenieść” czasowniki odmienne nie mają tego samego statusu: w pierwszym czasownik „poruszać się” może być zaimkowy („Chcą tego”); „Czego chcą - oni? ”); bezokolicznik funkcjonuje zatem jako rzeczownik; w drugim ten sam czasownik nie może być zaimkowy („Idą tam”; „Dokąd idą?”: te zdania są z pewnością poprawne, ale „iść” nie ma już tego samego znaczenia: traci swoją wartość w bliskiej przyszłości do odzyskać swoje pierwsze znaczenie leksykalne). W drugim zdaniu „poruszać się” wykorzystuje półpomocniczy do przetłumaczenia pojęcia gramatycznego (peryfrastyczna przyszłość lub najbliższa przyszłość); w pierwszym dopełnia czasownik chcieć, który w związku z tym nie może być uważany za posiłkowy modalny w języku francuskim. Te podstawienia są sposobem rozróżniania czasowników półpomocniczych.
Rozróżnia się między środkami pomocniczymi czasowymi oraz semi-pomocnikami modalnymi i aspektowymi.
Półpomocnicy czasu:Czasowniki móc i obowiązek w języku francuskim [1]