Druga okupacja Dominikany przez Stany Zjednoczone

Działanie zasilacza Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Mapa Republiki Dominikany . Ogólne informacje
Przestarzały 28 kwietnia 1965 - wrzesień 1966
Lokalizacja Santo Domingo , Dominikana
Wynik Amerykańskie zwycięstwo.
Podpisano zawieszenie broni.
Okupacja Dominikany.
Juan Bosch został usunięty z prezydentury.
Wybór Joaquína Balaguera Ricardo .
Wojujący
Stany Zjednoczone Dominikana (frakcja lojalistów)Inter American Peace Force(IAPF): Brazylia Honduras Paragwaj Nikaragua Kostaryka Salwador







Flaga Salwadoru.svg 		Dominikana (frakcja konstytucjonalistów)
Dowódcy
Lyndon B. Johnson
Robert York		 Flaga Dominikany.svg Francisco Caamaño
Zaangażowane siły
Stany Zjednoczone: 42 000 żołnierzy
Brazylia: 1130 żołnierzy
Honduras: 250 żołnierzy
Paragwaj: 184 żołnierzy
Nikaragua: 160 żołnierzy
Kostaryka: 21 oficerów
Salwador: 3 oficerów		 5000
Straty
Stany Zjednoczone: 44 zabitych, 283 rannych
IAPF  : 17 rannych		 Szacunki: 2500 zabitych
100 schwytanych
6000 rannych
Cywile: kilka tysięcy ofiar

Inwazja Dominikany przez Stanach Zjednoczonych miała miejsce w roku 1965. W wyniku wojny domowej Dominikańska, która rozpoczęła się24 kwietnia 1965, Że Marines wylądowali w Santo Domingo na28 kwietnia 1965, Obsługiwane przez elementy 82 th  Airborne .

Kończy się zwycięstwem Stanów Zjednoczonych we wrześniu 1966 roku , kończącą operację Power Pack , kryptonimem inwazji, z końcem wojny domowej i dojściem do władzy niekomunistycznego reżimu . Jest to druga okupacja tego kraju przez siły zbrojne Stanów Zjednoczonych po tej z lat 1916-1924 .

Historyczny

Kontekst

Dominikana przeprowadzono pierwsze wolne wybory wgrudzień 1962 po zamachu na 30 maja 1961byłego prezydenta Rafaela Leónidasa Trujillo Moliny , który był głową państwa przez 30 lat, oraz do zamachu stanu, który18 stycznia 1962, zdymisjonował Joaquína Balaguera Ricardo, którego Trujillo postawił na czele państwa. Pod koniec tych wyborów zostaje wybrany na prezydenta Juana Boscha z Dominikańskiej Partii Rewolucyjnej . Ten ostatni został obalony 7 miesięcy później przez zamach stanu kierowany przez generała lotnictwa Elíasa Wessana y Wessina  (w), który ustanowił cywilny triumwirat , ale pod kontrolą wojskową.

Ciągła walka o kontrolę polityczną między sympatykami komunizmu i grupami lewicowymi oraz konserwatywnymi kręgami i przywódcami wojskowymi – wielu z nich powiązanych z dominikańskim przemysłem cukrowniczym – trwała przez trzy lata.

Kryzys gospodarczy prowadzi do licznych strajków i porażki w walce z korupcją tego reżimu pogorszyły sytuację polityczną w tym kraju trzeciego świata następnie licząc 3,8 mln mieszkańców (3,2 mln w 1960 roku , 4, 2 mln w 1970 roku ).

24 kwietnia 1965, lewicowi oficerowie wojskowi niespodziewanie zbuntowali się przeciwko Zgromadzeniu, aby przywrócić rząd Boscha i przywrócić konstytucję z 1963 r. bez wyborów. Z dnia na dzień żołnierze armii i policji pro-Bosch zajęli pozycje w Santo Domingo, stolicy kraju i największym mieście z populacją szacowaną wówczas na 613 000, a na ulicach miasta buntowały się tłumy, domagając się powrotu Boscha na wygnaniu w Puerto Rico . W niedzielę rano, 25 , zdobywają pałac prezydencki i obalają dominikańskiego przywódcę, Donalda Reida Cabrala  (w), który zdołał się później ukryć, podczas gdy inspirowane komunistami grupy uzbrojonych cywilów, nazywane Los Tigres , zaatakowały ulice stolicy i szybko pokonała dominikańskie siły bezpieczeństwa i armię lojalistów, składającą się z sił powietrznych i marynarki wojennej.

Lider z liderów, który wziął nazwę od konstytucjonalistów , pułkownik Francisco Alberto Caamaño DENO  (en) jest prezesem rządu konstytucyjnego z4 maja 1965 w 30 sierpnia 1965. Między dwoma obozami toczą się bardzo gwałtowne walki; siły lojalistów dowodzone przez Wessin y Wessin z 23 czołgami, ośmioma P-51 Mustangami , kilkoma Douglas A-26 Invaders , 8 De Havilland Vampires i dwoma batalionami piechoty liczącymi 1700 ludzi przeciwko konstytucyjnej armii złożonej z żołnierzy z 2 baz osadzonych w stolicy i od 2 do 4000 uzbrojonych cywilów; bitwa o kontrolę nad mostem Duarte, wygrana przez konstytucjonalistów, jest uważana za najbardziej śmiertelną w historii tego kraju i podobno pozostawiła od 1000 do 1500 rannych i zabitych. Siedem dni walk oznaczałoby śmierć 2000 osób i prawdopodobnie 10 000 rannych. Co najmniej 110 lojalistów zostało straconych przez bunt, a rodziny pilotów zostały użyte jako ludzka tarcza .

Ambasador Stanów Zjednoczonych William Tapley Bennett Jr.  (w) opisał sytuację jako „zbiorowe szaleństwo” . Władzom w Waszyngtonie zadeklarował: „Polecam poważnie zastanowić się nad możliwością zbrojnej interwencji w celu przywrócenia porządku poza zwykłą ochroną życia (obywateli amerykańskich obecnych w tym kraju). Jeśli wysiłki lojalistów zawiodą, władza zostanie przekazana grupom, których cele są identyfikowane jako cele Partii Komunistycznej . Być może będziemy musieli interweniować, aby zapobiec kolejnej Kubie  ” . Prezydent Lyndon B. Johnson , wskazując na potrzebę ochrony życia i mienia Amerykanów, nakazał amerykańskim wojskom rozmieszczenie się na Dominikanie w celu ustabilizowania kraju i zapobieżenia wpadnięciu w ręce komunistów.

Misją poświęca się generał broni Bruce Palmer, Jr.  (w) , nowo mianowany dowódca 18 th  US Airborne Corps i generała-majora Roberta Jorku, dowódca 82 -go  Dywizji Powietrznodesantowej . Oni uruchomić operację Power Pack i kieruje grupę zadaniową złożoną z dwóch e  morskiego dywizji i 82 th  Airborne do wyzwolenia się od28 kwietnia. 75 członków E Spółki o 7 th  grupy Sił Specjalnych , psychologicznych jednostek operacyjnych i różnych elementów logistyki obsługują również udział.

Dla Sił Zbrojnych Stanów Zjednoczonych był to pierwszy test nowej koncepcji Reorganization Object Army Division  ( ROAD) mającej na celu rozwój elastycznych, szybko rozmieszczanych sił zdolnych do reagowania na różne sytuacje.

Proces

W 27 kwietnia, pierwsza grupa marines zostaje wysłana helikopterem w celu zapewnienia bezpieczeństwa ambasady USA i rozpoczęcia ewakuacji cudzoziemców z USS  Boxer , okrętu flagowego 10 dywizjonu amfibii , przewożącego łącznie 1 702  marines .

28 kwietnia 1965Pierwsza fala 400 marines Spośród 3 th  Batalionu 6 th  pułk piechoty morskiej tworzący 6 th Marine ekspedycyjny Jednostka przybył przez śmigłowiec Sikorsky H-34 i wylądował na ziemi polo w pobliżu hotelu Ambajador w zachodnim skraju Santo Domingo . Pierwsze elementy 3 th  Brygady 82 th  Division przybył drogą lotniczą na pokładzie C-124 Globemaster II i C-130 Hercules , który wylądował 29 od 2:30 rano w bazie lotniczej w San Isidro  (en) na wschód od stolicy Baza Sił Powietrznych Ramey  w Portoryko. Plan generała dywizji York polega na wysłaniu głównego elementu batalionu 82. pułku  na zachód i zabezpieczeniu mostu Duarte, łączącego wschodnią i zachodnią część miasta. Następnie miałby asystować mu elementy lojalistów w odzyskaniu kontroli nad Santo Domingo. Tego samego dnia, walka widzi 3 z 20 czołgów lekkich Dominikańska Strv L / 60  (w) pochodzenia szwedzkiego odpowiednio zniszczone przez karabin bezodrzutowe M40 zespół-tank z 82 th , zbiornik M50 Ontos i M48 Patton , drugi należące do 6 -tego MEU.

W 1 st maja, siły amerykańskie na ziemi to 4200 żołnierzy (1700 marines i 2500 żołnierzy armii), którzy przejęli kontrolę nad miastem w okolicy ambasady amerykańskiej i hotelu Embajador i zapewnili ewakuację obcokrajowców, łącznie 6500 zostanie załadowywany na pokład okrętów US Navy do Portoryko lub ewakuowany drogą powietrzną. 1 st  czołgów 508 e  piechoty z 82 -tego  podziału jest zaawansowany w celu zapewnienia mostka z1 st majaprzez 9  godzin  0 przy bliskim wsparciu lotniczym F-4 Phantom II USMC. Zabezpieczenie obszaru wokół mostu było niebezpiecznym przedsięwzięciem, wymagającym działań wojennych w miastach pod ostrzałem sił rebeliantów. Wysiłek komplikował jeszcze fakt, że rebelianci byli wspierani przez konstytucjonalistycznych uciekinierów wojskowych, którzy nosili takie same mundury jak siły lojalistyczne sprzymierzone ze Stanami Zjednoczonymi. Po południu30 kwietniaZarówno most podjęta do 13  h  15 a stacja miasta były bezpieczne. Następnego ranka 82. posunął się dalej na zachód i połączył siły Marines . Dodatkowe oddziały pracowały nad stałą ochroną szlaku transportowego na zachodzie, linia komunikacyjna o długości 25  km została nazwana przez 82. dywizję All-American Express . Aby wykazać, że wojsko USA trzymał mocno obszar, generał York the 82 th Dywizji Powietrznodesantowej maszerowali wzdłuż korytarza przekór snajperzy rebeliantów. Użycie siły w odpowiedzi na ataki rebeliantów ograniczało się do indywidualnego uzbrojenia, z konkretnym pozwoleniem wymaganym, zanim żołnierze mogli odpowiedzieć za pomocą dział lub artylerii. Rzeczywiście, po tym, jak amerykańska artyleria wystrzeliła osiem flar w pierwszym dniu interwencji, od tego czasu milczała z obawy przed spowodowaniem nadmiernych szkód i zaszkodzeniem międzyamerykańskiej misji pokojowej.

Za pięć dni, od 29 kwietnia w 4 majaWięcej niż 10.500 spadochroniarze z 82 th  Dywizji Powietrznodesantowej i jednostek wspierających wywieziono w czterech fal w Republice Dominikany.

5 maja 1965 rpodpisano porozumienie między lojalistami, konstytucjonalistami i Organizacją Państw Amerykańskich, ale sporadyczne walki trwały. Tak więc, 6 maja , 4 marines zginęło, inny został ranny, a dwóch na krótko schwytanych podczas zasadzki na konwój medyczny, a pilot UH-1E został ranny, ale zdołał wylądować bez uszkodzeń.

Pod koniec pierwszego tygodnia, 500 marines i dwa bataliony 82 th prowadzenia działalności w dziedzinie bezpieczeństwa, a pod koniec maja, cała dywizja była w kraju. W dniu 7 maja The General Imbert  (w) , bohaterem narodowym za rolę w zabójstwie Trujillo, został zaprzysiężony jako prezydent Rządu Narodowego Odbudowy. Według stanu na 8 maja amerykańskie siły lądowe liczyły 14.000.

Rozejm został nagle złamany przez pułkownika Caamano, ale generał Imbert 13 maja rozpoczął operację Limpieza (czyszczenie) . Siłom generała Imberta udało się zlikwidować konstytucyjne ogniska oporu poza Ciudad Nueva  (w) i uciszyć Radio Santo Domingo wpadło w ich ręce na początku wojny domowej, ale straciło w tej akcji samolot. Operacje zakończyły się 21 maja . Generał porucznik Palmer prosi swoich podwładnych o rozpoczęcie operacji stabilizacyjnych. Wkrótce wojska prowadziły działania organów ścigania i pomocy humanitarnej z dystrybucją żywności (łącznie osiem milionów ton), wody i środków medycznych oraz opieki nad członkami obu frakcji i ludnością cywilną. W połowie maja wzrost liczby pracowników w USA wyniósł 23 850 amerykańskich żołnierzy, w tym 8000  marines w Republice Dominikańskiej i około 38 okrętów wojennych na morzu.The Inter-American Peace Force  (en) (IAPF) / Organizacja Państw Amerykańskich ' Fôrça Interamericana de Paz (PAZ) formalnie utworzona 23 maja w celu zastąpienia oddziałów amerykańskich; z głównym kontyngentem batalion piechoty liczący 1130 żołnierzy brazylijskich sił zbrojnych pod dowództwem brazylijskiego generała Hugo Penasco Alvima, którego pierwsze oddziały przybyły 26 maja, pozwalając na zredukowanie kontyngentu Stanów Zjednoczonych do 6243 żołnierzy z początkiem wycofywania że Marines pomiędzy27 maja i 7 czerwca.

15 czerwca, Niepokorna wielkiej ofensywy prawie łamiąc linię komunikacyjną między siłami USA i te z IAPF The 505 th Parachute Regiment Piechoty  (w) i inne jednostki mają przed-zaatakowany. Po jego niepowodzeniu, po dwóch dniach ciężkich walk i przekonani o determinacji państw zaangażowanych w kryzys, przywódcy obu frakcji dominikańskich rozpoczęli poważne negocjacje w celu znalezienia akceptowalnego rządu tymczasowego do czasu wyborów powszechnych.

Ostatecznie w operacji Power Pack wzięło udział ponad 40 000 żołnierzy amerykańskich , w tym około 8 000  marines .

Koniec kryzysu

31 sierpnia 1965zostaje podpisana umowa pojednawcza. 3 września 1965Pod auspicjami Organizacji Państw Amerykańskich powołany zostaje dominikański rząd tymczasowy, którego prezydentem jest Héctor García-Godoy  (w) . To z kolei rozpoczęło przygotowania do wyborów, w których do władzy doszedł Joaquín Balaguer Ricardo z 57% głosów.1 st lipiec 1966, Bosch zebrał 40% z 1,3 miliona głosów. Większość operacji bezpieczeństwa została przeniesiona do IAPF złożonego z wojska latynoamerykańskiego dowodzonego przez Brazylię, którego misja zatrzymuje się na20 września 1966.

Podczas gdy Rząd Tymczasowy próbuje przywrócić kraj do normalności, siły amerykańskie wchodzą w trzecią i ostatnią fazę operacji. Tym razem generał Palmer aktywnie wspiera Rząd Tymczasowy. Zanim został rozwiązany po wyborach w 1966 roku , Garcia-Godoy kilkakrotnie prosił Palmera o pomoc w powstrzymaniu wybuchów przemocy w Santo Domingo, Santiago i Barahona . Piechota amerykańska została również wykorzystana do powstrzymania próby zamachu stanu dokonanej przez generała Wessina y Wessina zaledwie sześć dni po inauguracji Rządu Tymczasowego.

Pod koniec próby zamachu stanu generał Wessin y Wessin został wycofany z armii dominikańskiej, mianowany konsulem generalnym Stanów Zjednoczonych i przymusowo umieszczony w samolocie do Miami przez dwóch uzbrojonych amerykańskich oficerów. Mniej więcej w tym samym czasie konstytucjonalistyczny przywódca wojskowy, pułkownik Francisco Caamano, został mianowany attaché wojskowym w Wielkiej Brytanii i udał się do Londynu.

20 września 1966, misja IAFP zostaje wstrzymana, a wszystkie siły zagraniczne opuściły Dominikanę po 17 miesiącach obecności.

Francisco Alberto Caamaño DENO  (PL) potajemnie odwiedza wyspę z niewielkiej liczby konspiratorów z Kuby na3 lutego 1973 r.w celu wywołania wojny partyzanckiej, ale zostaje zabity dalej16 lutegoprzez wojsko. Obecnie uważany jest za jedną z wielkich postaci Dominikany .

Ofiary wypadku

Kultura popularna

Uwagi i referencje

  1. (w) Richard A. Haggerty, „Okupacja przez Stany Zjednoczone, 1916-1924” , Dominikana: studium kraju .
  2. [PDF] José Miguel Guzman, Jorge Rodriguez, Jorge Martinez, Juan Manuel Contrera i Daniela Gonzales, „  Demografia Ameryki Łacińskiej i Karaibów od 1950 roku  ” , National Institute of Demographic Studies (dostęp 14 stycznia 2011 ) , s.  76 .
  3. (w) „  Szacunkowa populacja Santo Domingo, Dominikana z 1965 r.  ” , Mongabay (dostęp 14 stycznia 2011 r . ) .
  4. (w) „Republika Dominikańska od 1945”, Inigo Guevara1 st Wrzesień +2.003, Grupa Informacyjna Walki Powietrznej.
  5. (w) "  Dominikana: przewrót, który stał się wojną  " , Czas ,7 maja 1965( przeczytaj online ).
  6. (w) „Bruce Palmer, Jr. General, Armia Stanów Zjednoczonych” , Cmentarz Narodowy w Arlington .
  7. „Pogląd marines na dominikańską interwencję” , generał brygady Edwin H. Simmons.
  8. (w) [PDF] "Chronologia Korpusu Morskiego Stanów Zjednoczonych 1965-1969 TOM IV PODZIAŁ HISTORYCZNY" .
  9. (w) „Korpus piechoty morskiej kontrwywiadu w Republice Dominikany w 1965 r . ” .
  10. „  StrvL/60 light tank  ” , w bazie danych Harpoon (dostęp 26 marca 2012 ) .
  11. (w) „Domican Republic Response 1965” , Centrum Historyczne Marynarki Wojennej, 10 kwietnia 2003 r.
  12. (w) Greenberg, „  Interwencja w harmonii trzech rąk: 1965 US Dominican Intervention  ” , http://www.history.navy.mil ,24 lutego 2003 r.(dostęp 15 lutego 2011 ) .
  13. (w) „w dominikańskim kryzysie transportu powietrznego” , Centrum Historii Wojskowości Armii USA.
  14. William R. Fails, Marines & Helicopters, 1962-1973 , lipiec 1995, ( ISBN  978-0788118180 ) s.  186 .
  15. (w) „Intervention Domican Republic, 1965: Online Documentation” , Centrum Historyczne Marynarki Wojennej, 13 października 1999.
  16. (w) "Stosunki cywilno-wojskowe w Brazylii, 1985-1994" , kwiecień 1997.
  17. „  307th Engineer Batalion (Combat) (Airborne)  ” , na Fort Bragg (Karolina Północna) (dostęp 30 marca 2012 ) .
  18. (w) „20 września 1966 – Operacje Międzyamerykańskich Sił Pokojowych w Republice Dominikańskiej zostały formalnie zakończone” , Archiwum Britannica.
  19. (w) „OPERATION POWER PACK — interwencja wojskowa USA na Dominikanie” , 25 kwietnia 2010 r., Instytut Operacji Utrzymywania Pokoju i Stabilności Armii USA.
  20. (w) „Dominikana: Wyjdź z sił pokojowych” , Czas , 30 września 1966.
  21. Palmer, historia ustna, s.  181  ; Notatka codziennych notatek, Anb. Ellsworth Bunker, 21 sierpnia 1965, w osobistych dokumentach Bunkera; Msg, AMEMBASSY z Londynu do Stanu, 5 kwietnia 1967, sub: płk. Caamano. w dokumentach osobistych Bennetta; Porucznik, Szef Dominikańskiej Policji Narodowej przy Przedstawicielach Międzyamerykańskiej Komisji Praw Człowieka, 15 lutego 1966, OAS Columbus Memorial Library, teczka OEA, ser. F/II.10, dok. 270-463; Bracey, Rozwiązanie kryzysu dominikańskiego, s.  33 .
  22. (w) Darrell G. McPherson, „Rola służby wojskowej w kryzysie na Dominikanie w 1965 r.” , Medical Service Corps, 30 maja 2001 r.
  23. Washington Center of Foreign Political Research, National Support of International Peacekeeping and Peace Observation operations, Waszyngton, DC, Johns Hopkins University, luty 1970, s.  289-313 .
  24. (w) „Interwencja USA na Dominikanie 1965” , 15 lipca 2004 r. Leatherneck.

Bibliografia

Załączniki

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne