Tomografia komputerowa (lub CT-skany ) lub sztuki skaner lub fotografia skaner jest techniką przechwytywanie obrazów cyfrowych obiektów w celu stworzenia dzieła przy użyciu skanera , zwykle konwencjonalny skanera płaskiego. Skanowanie różni się od prostego skanowania dokumentów nietypowym wykorzystaniem trójwymiarowych obiektów. Na tle fotografii wyróżnia się także sposobem działania skanera.
Tworzenie obrazów CT może być tak proste, jak układanie obiektów na szybie skanera i skanowanie wyniku. W rzeczywistości już w latach 60. niektórzy artyści używali kopiarki do robienia i drukowania obrazów w jednym kroku. Sonia Landy Smith, artystka rezydująca w 3M i założycielka programu Generative Systems w Art Institute of Chicago , jest jedną z pierwszych osób, które wykorzystały te możliwości w 1968 roku , zmieniając ustawienia renderowania, aby tworzyć raczej sztukę niż obrazy.
Korzystając z komputera i oprogramowania do edycji obrazu po zeskanowaniu, a przed wydrukowaniem, artysta pozwala sobie na bardzo duży margines kontroli nad efektem, co pozwala mu co najmniej usunąć kurz i elementy niechcianego obrazu.
W 2008 roku wystawa Scanner as Camera na Washington and Lee University zgromadziła ośmiu amerykańskich artystów, których tematyka obejmowała stare zdjęcia ( ambrotypie ), zeskanowane i przetworzone cyfrowo, po martwe ptaki i owady znalezione przez artystów.
Skaner różni się od aparatu cyfrowego kilkoma elementami:
Po pierwsze, rozdzielczość optyczna płaskiego skanera może przekraczać 5000 pikseli na cal (200 pikseli / mm ). Nawet przy stosunkowo niskiej rozdzielczości 1200 pikseli na cal (47 pikseli / mm ) obraz formatu A4 będzie miał 134 megapiksele.
Głębia ostrości większości skanerów jest bardzo ograniczony, zwykle niewiele więcej niż jeden lub dwa centymetry, ale zintegrowane źródło światła zapewnia doskonałą definicję i gładkość, doskonałą równowagę kolorów i wyjątkową jednorodność cieni.
Czas potrzebny, aby głowica skanera przeszła przez całą powierzchnię poddawaną digitalizacji, zakłada, że możemy wziąć tylko stacjonarne obiekty, takie jak martwa natura. Jednak niektórzy artyści wykorzystują tę specyfikę do tworzenia zniekształconych obrazów (portretów) lub ruchów graniczących z abstrakcją.
Używanie skanera płaskiego do skanowania czegokolwiek innego niż dokumenty papierowe wiąże się z niekonwencjonalnym wykorzystaniem urządzenia. Dlatego konieczna jest szczególna uwaga. Powierzchnia skanowania to tafla szklana , dlatego jest wrażliwa na zarysowania i może pęknąć podczas umieszczania twardych lub ciężkich przedmiotów. Inne elementy pozostawiają cząsteczki kurzu, co będzie wymagało starannego oczyszczenia szyby. To szkło ma ograniczoną wagę i oczywiście nie zaleca się bezpośredniego nakładania na nie płynów. Przy każdym zastosowaniu tego typu zaleca się zabezpieczyć szkło folią z tworzywa sztucznego .
Im większy obszar skanowania, tym większy będzie przechwycony obraz. Większy skaner da zatem artyście więcej możliwości. Wiele marek skanerów informuje, że istnieją dwie możliwe rozdzielczości: rozdzielczość optyczna i wyższa rozdzielczość uzyskana przez interpolację . Lepiej wybrać wyższą rozdzielczość optyczną, ponieważ interpolacja często prowadzi do obniżenia jakości.
Skanery płaskie zwykle mają pokrywę, która odbija światło z powrotem do głowicy skanującej. Ta pokrywa jest zwykle podnoszona podczas skanowania obiektu w trzech wymiarach, aby uniknąć jego uszkodzenia lub kompresji (niektórzy artyści jednak preferują tę kompresję, aby uzyskać określone efekty). Zdjęcie osłony umożliwia również umieszczenie dodatkowych źródeł światła nad szkłem, co daje możliwość modyfikacji zarówno głębi ostrości, jak i balansu kolorymetrycznego.
Skaner można również zmodyfikować, aby zwiększyć jego możliwości przechwytywania. Na przykład skaner może stać się gigantycznym CCD , zastępując komórki przechwytujące z tyłu aparatu cyfrowego za ułamek ceny profesjonalnego aparatu wielkoformatowego.
Podczas gdy wynikiem digitalizacji jest obraz cyfrowy, tak jak w przypadku zdjęć cyfrowych, manipulacje na obrazie są tak samo możliwe. Może to być tak proste, jak spłaszczenie tła lub przycięcie niektórych elementów, aby ponownie je skomponować za pomocą oprogramowania do przetwarzania obrazu.