Pokój Ventadour
Pokój Ventadour
Pokój Ventadour około 1830 roku.
| Lokalizacja | 2 th dzielnica Paryża |
|---|---|
| Informacje kontaktowe | 48 ° 52 ′ 04 ″ na północ, 2 ° 20 ′ 05 ″ na wschód |
| Architekt |
Jean-Jacques-Marie Huvé Navarre i Huvé (1838) Louis Charpentier (1841) |
| Inauguracja | 20 kwietnia 1829 |
| Zamknięcie | 11 stycznia 1879 |
| Stare nazwy | Teatr Morski Teatr Renesansowy Teatr Włoski |
Geolokalizacja na mapie: Paryż
|
La Salle Ventadour (lub Ventadour teatr) to dawna hala teatr, położony w 2 th dzielnica Paryża pomiędzy ulicami Mehul , Monsigny , Marsollier i Dalayrac , dziś budynek gospodarzem różnych usług społecznych Banku Francji .
To w tym pokoju Ruy Blas - Victor Hugo the8 listopada 1838przez Renaissance Theatre Company i Stabat Mater the Rossiniego 7 stycznia 1842.
Historia
Po poszerzeniu rue de Ventadour w 1826 r. I zburzeniu dawnego Hôtel de Lionne , siedziby finansów, administracja królewska Karola X zarządziła budowę nowego pomieszczenia przeznaczonego dla trupy Opéra-Comique wydalonej z Feydeau. teatr z powodu jego zniszczenia. Zaprojektowany przez architektów Jean-Jacques-Marie Huvé i Louisa de Guerchy, został zainaugurowany20 kwietnia 1829. Przywilej przyznany początkowo Paulowi-Auguste Ducisowi, dyrektorowi trupy, przechodzi na Jean-François Boursault , założyciela teatru Molière , po pierwszym bankructwie wCzerwiec 1830. Teraz właściciel murów, ten ostatni deleguje operację na kilku inwestorów, którzy z kolei bankrutują z powodu burzliwego okresu ( rewolucja lipcowa ). Opłaty okazały się zbyt wysokie, Boursault poddaje się i trupa Opéra-Comique wyjeżdża do Théâtre des Nouvelles wWrzesień 1832, nieobsadzone po rozwiązaniu rywalizującego oddziału.
Plik 10 czerwca 1834François Saint-Esteban inauguruje swoją Théâtre-Nautique, która przedstawia pokazy morskie w gigantycznym basenie centralnym, ale musi zostać zamknięta z powodów finansowych wStyczeń 1835. Po krótkim pobycie Włochów od stycznia doMarzec 1838W wyniku pożaru w Salle Favart , dziennikarz Antenor Joly , współzałożyciel od Porte-Saint-Antoine teatru, stworzył teatr renesansowy tam z inicjatywy Wiktora Hugo i Aleksandra Dumasa , który chciał mieć dostęp do trupy poświęconej ich romantyczne dramaty. Inauguruje swoje programowanie w dniu8 listopada 1838ze stworzeniem Ruy Blas , z Frédérickiem Lemaître w roli tytułowej, a następnieKwiecień 1839kreacje L'Alchimiste i Paula Jonesa autorstwa Alexandre'a Dumasa , wciąż z Frédérickiem Lemaître.
W 1839 roku odbył się tam słynny bal paryskiego karnawału . Z tej okazji belgijski kompozytor i dyrygent Jean-Baptiste-Joseph Tolbecque dyryguje wielkim sukcesem Galop des tambours . Orkiestra posiada 40 bębnów. Renesansowy bal teatralny z tej okazji staje się świątecznym nawiązaniem do paryskiego karnawału .
Wiele oper reprezentowane są również tam, takie jak Lucie de Lammermooru przez Gaetano Donizettiego czy La Wstydliwego Suzanne przez Hippolyte Monpou ale ofiarą intryg konkurencyjnych paryskich teatrów, firma jest zmuszona zamknąć swoje podwoje16 maja 1841 i oddział zostaje rozwiązany.
Włosi wracają 2 października 1841i nie opuści lokalu przez następne trzydzieści lat. Reprezentowane są m.in. w Théâtre-Italien po raz pierwszy we Francji Don Pasquale przez Gaetano Donizettiego , Nabucco , Luisa Miller , Trubadur i Rigoletto przez Giuseppe Verdiego , ale także Fidelio przez Beethovena , podawane przez renomowanych artystów, takich jak Giovanni Battista Rubini , Antonio Tamburini , Luigi Lablache , Enrico Tamberlick , Marietta Alboni , Pauline Viardot, a zwłaszcza Adelina Patti .
Marzec do Maj 1868, Léon Carvalho , dyrektor Théâtre-Lyrique następnie zainstalowane na Place du Châtelet , miał wykonywane prace francuskich trzy razy w tygodniu, na przemian z Włochami, pod nazwą renesansu, ale firma doprowadziła go do bankructwa.
Wojna francusko-pruska doprowadziła wLipiec 1871 (jak w większości paryskich teatrów), gdy zamykana jest sala widowiskowa, która otwiera się ponownie dopiero w dniu 9 marca 1872. Eugene Diaz „s opera , La Coupe du Roi de Thule (opera w 3 aktach, libretto Louis Gallet i Edouarda Blau , przeprowadzono tam w dniu 10 stycznia 1873. Jednak nowy zarząd nie udało się wznowienie sukces i spełnienie. Bankructwo zadeklarowane w dniu11 stycznia 1873.
Z 19 stycznia w 30 grudnia 1874, sala wita trupę Opery Paryskiej , oczekując na swoją nową salę po pożarze w sali Le Peletier na28 października 1873. W październiku tego samego roku Prosper Bagier próbował uruchomić swój trzeci francuski teatr Lyrique, ale zrezygnował trzy miesiące później.
W związku z tym pomieszczenie jest zajmowane sporadycznie. WKwiecień 1876, Léon Escudier , francuski dziennikarz i redaktor Verdiego, przejmuje kierunek pokoju mieć ostatnie prace kompozytora przedstawiciele: Aida , The Requiem i Moc przeznaczenia ze szczególnie Victor Capoul i Emma Albani . To doświadczenie się kończy21 czerwca 1878.
W kolejnym roku budynek został sprzedany Bankowi Dyskontowemu, który przekształcił go w biurowiec. W 1892 roku właścicielem miejsca został Banque de France . Budynek, po wielu zastosowaniach, jest dziś w szczególności restauracją firmową francuskiego banku centralnego i oferuje różne usługi towarzyszące, takie jak siłownia.
Bibliografia
- Philippe Chauveau, The Missing Parisian Theatres (1402-1986) , wyd. de l'Amandier, Paryż, 1999 ( ISBN 978-2-907649-30-8 )
- Nicole Dziki "Salle Ventadour" w Joel-Marie Fauquet (red.), Słownik Muzycznej we Francji w XIX th century , Fayard, Paris, 2003 ( ISBN 2-213-59316-7 )
Uwagi i odniesienia
- Philippe Chauveau, op. cit. , str. 564