Sacramento Northern Railway

Sacramento Northern Railway
kreacja	1921
Następca	Western Pacific Railroad
Akronim	SN
Siedziba firmy	Marysville , Kalifornia Stany Zjednoczone
Rozstaw szyn	Normalna trasa

Sacramento Northern Railway (akronim od URS : SN ) był zelektryfikowanych intercity kolejowa łącząca Chico do Sacramento, a następnie osiągnięcie Oakland i San Francisco, dzięki przejęć dokonanych przez Zachodniej Pacific Railroad. Linia była zasilana energią elektryczną przez linię napowietrzną lub trzecią szynę, ale z różnymi napięciami. SN była część z kolei amerykański klasy I .

Początki

Sacramento Northern Railway powstał w wyniku połączenia następujących 2 sieci w 1928 roku:

• Northern Electric Railway, założona w dniu 27 grudnia 1904połączył Sacramento (stolicę stanu Kalifornia) z Chico na północy, obsługując miasta w rolniczej dolinie Sacramento Valley. W 1918 roku została przemianowana na Sacramento Northern Railway. W 1921 roku Western Pacific Railroad przejęła kontrolę nad tą firmą, której 150- kilometrowa zelektryfikowana linia  została zidentyfikowana jako Northern Division lub „North End”.
• Dalej na południe, Oakland & Antioch Railway, przemianowana na Oakland, Antioch & Eastern Railway, a wreszcie San Francisco-Sacramento Railroad, połączyła Oakland z Sacramento linią zelektryfikowaną. W 1928 roku SN (North End) połączyła linię kolejową San Francisco-Sacramento i nazwała tę linię Southern Division lub „South End”. Ale ze względu na różne standardy elektryczne (różne napięcia, trolley lub trzecia szyna ...), tylko kilka samochodów mogło poruszać się z jednego końca sieci na drugi.

Jego rozwój

Była to jedna z najdłuższych szybkich sieci międzymiastowych w Stanach Zjednoczonych, o długości 298  km między San Francisco i Chico. Ponadto jego produkcja i działanie spełniały najwyższe standardy. Na południowym krańcu SN dzieliło obiekty Key System; początkowo korzystał z doków Key Pier w Oakland, następnie w 1939 roku, po zakończeniu prac, pokonał mostem San Francisco Oakland Bay Bridge , aby dotrzeć bezpośrednio do San Francisco dzięki Transbay Terminal.

Ale na przychody firmy wpłynął wielki kryzys i rozwój motoryzacji. Pomimo mostu San Francisco Oakland Bay Bridge, ruch pasażerski spadł i został zatrzymany w 1941 roku. Usługi miejskie w Chico były utrzymywane do 1947 roku.

Wzrost przewozów towarowych na SN umożliwił zwiększenie zysków WP, która była również właścicielem Tidewater Southern, obsługującego południe Sacramento. Obsługa handlowa była szczególnie ważna w czasie II wojny światowej .

W 1944 r. SN otrzymał pierwsze lokomotywy spalinowe, co zapoczątkowało „deelektryfikację” sieci. Trakcja elektryczna została przerwana w 1965 roku. SN stał się pomniejszym przewoźnikiem towarowym w ramach Western Pacific Railroad (WP). Zrezygnowano ze ścieżek dublujących ślady innych firm należących do WP. SN przestał istnieć po przejęciu WP przez UP w 1983 r. Jednak UP zachowała staż pracy pracowników SN / WP.

Informacje techniczne

Elektryfikacja

Ze względu na połączenia z Key System, wagony SN musiały działać zgodnie z kilkoma różnymi standardami elektrycznymi. North End był zelektryfikowany wyłącznie napięciem 600  V DC, co było standardem dla wózków i pociągów międzymiastowych. Energię elektryczną dostarczały linie napowietrzne w miastach, a trzecia kolej na wsi. Pojazdy zbudowane dla North End nie mogły działać na południe od Sacramento. South End był zasilany głównie napięciem 1200  V do 1936 r., A następnie 1500  V ; obszary pod napięciem 600  V istniały w Oakland Sacramento.

Pojazdy musiały korzystać z pantografu zamiast wózka, gdy przybyły na tory Key System (ponieważ ten ostatni korzystał z zasilania 600  V ), a także na Bay Bridge (zelektryfikowany w 1200  V przez Southern Pacific Railroad ). Key System wykorzystywał trzecią szynę na Bay Bridge. Pojazdy, które chciały przejechać przez całą sieć, musiały podnosić swoje płozy, zanim weszły na określoną trzecią szynę systemu kluczy. Manewr miał miejsce w Sacramento. Wielozadaniowych pojazdów w stanie uruchomić w całej sieci, kołysała swoje zasilacze 600 lub 1200 w  V . Wymagana przez firmę elektryfikacja wysokiej jakości spowodowała zanik mocy wózka.

Przekraczanie zatoki Suisun

Projekt mostu .
Oakland, Antioch & Eastern musi przejść przez Zatokę San Francisco między West Pittsburg i Chipps Island, w odległości 790  m . Ze względu na duży ruch morski planowany most musi być szczególnie wysoki. Prace rozpoczęto w 1912 r., Ale w obliczu ich kosztów i czasu trwania firma wstrzymała budowę i zdecydowała się na utrzymanie promu , który miał być tylko tymczasowy.

Usługa promowa .
SN staje się jedną z zaledwie dwóch firm międzymiastowych obsługujących prom. Pierwszy prom, nazwany Bridgit ( skrót od „  Bridge It  ”), jest wykonany z drewna i mierzy 57  m . Jest uruchamiany wLipiec 1913w San Francisco. Bridgit została zniszczona przez pożar na17 maja 1914.

Firma zamawia nowy prom stalowy w stoczni Lanteri niedaleko Pittsburga (Kalifornia). Aby zaoszczędzić czas, Ramon jest zbudowany w całości ze stalowych płyt bez żadnych krzywizn kadłuba . Nadbudowa ma tylko jeden centralny most obejmujących trzy rzędy utworów dostarczonych przez wózek. Każdy tor może pomieścić trzy samochody osobowe lub pięć wagonów towarowych. Wsiadanie i wysiadanie samochodów i wagonów odbywa się na rufie lub na dziobie . Jedyny 600-konny silnik z trudem nadąża za silnymi wiatrami i prądami w zatoce. Ramon został wycofany w 1954 roku, po Coast Guard kontroli ustalono, że kadłub nie jest już zgodne z przepisami bezpieczeństwa. Jest lokalnie zniszczony.

Sieć dzisiaj

Niektóre z oryginalnych torów Sacramento Northern są nadal używane przez Union Pacific Railroad lub inne firmy. BART korzysta z pierwszeństwa przejazdu w Oakland i okolicy Walnut Creek-Concord. Western Railway Museum posiada i obsługuje 35- kilometrowy odcinek  łączący miasta Montezuma, Dozier i Canon. Wiele lokomotyw i wagonów SN znajduje się w zbiorach muzealnych Western Railway Museum lub Orange Empire Railway Museum (Perris, Kalifornia). Nieutwardzone mosty Northern Electric Railway można zobaczyć w Yuba City nad Feather River oraz w Sacramento na American River.

Shafter's Oakland Yard został zniszczony w latach 60.

Odcinek toru znajduje się w wiejskim hrabstwie Solano, na południe od Dixon, gdzie przecina się z autostradą 113. Ta linia łączy Collinsville z Robbin Road.

Uwagi

1. „Solano: Tak było”. Reporter. 13 stycznia 2002 r. Zarchiwizowane od oryginału w dniu 23 grudnia 2005 r. Źródło: 24 grudnia 2008 r.

Bibliografia

• Demoro, Harre (2008). Sacramento Northern. Wilton, Kalifornia.: Signature Press.
• Harrison, James H (2002). Sacramento Northern Gallery. Bellflower, Kalifornia.: Shade Tree Books.
• Trimble, Paul C. (2005). Sacramento Northern Railway. Charleston, Karolina Południowa: Arcadia Publishing. ( ISBN  0-7385-3052-2 ) .
• Groff, Garth G. (2006). „Sacramento Northern On-Line”.
• Middleton, Wm. D. (1964, przedruk 1975.). Era międzymiastowa. Milwaukee, WI.: Kalmbach Publishing.
• Middleton, Wm. D. (1964, przedruk 1975.). Czas wózka. Milwaukee, WI.: Kalmbach Publishing.
• Bay Area Electric Railroad Association (2006). „Historia kolei północnej Sacramento”. Muzeum Kolejnictwa Zachodniego.
• Swett, Ira. (Nieżyjący już autor i wydawca Swett spędził całe życie tworząc publikacje na temat kolei międzymiastowych w całym kraju. Niektóre z nich są dostępne w Bibliotece Kongresu). Sacramento Northern Ry, Interurbans Press Special # 9 (1949 & 51) i Special # 26 (1971); Cars of Sacramento Northern, Interurbans Press Special nr 32 (1963); Sacramento Northern Album, Interurbans Special # 34 (1963). (Są to prawdopodobnie najbardziej kompletne i szczegółowe materiały referencyjne dostępne na temat Sacramento Northern Railroad.). Glendale, Kalifornia: Interurban Press.
• Demoro, Harre. (1972). Sacramento Northern Railway .. Filadelfia, PA.: National Railway Historical Society, tom 37, nr 6 ..
• Demoro, Harre (1986). California's Electric Railways, Interurbans Special # 100. Glendale, Kalifornia.: Interurban Press.
• Stanley, David, Moreau, Jefferey (2002). Środkowa Kalifornia Traction. Lompoc, CA.: Western Star Distributors .. ( ISBN  1-930013-06-X ) .
• Duke, David (2007). West Coast Interurbans.
• Hilton, George W. & Due, John F. (1960, 2000). Elektryczne koleje międzymiastowe w Ameryce. Stanford, Kalifornia: Stanford University Press. ( ISBN  0-8047-4014-3 ) .

Linki zewnętrzne

• „Interaktywna mapa kolei północnej Sacramento”
• „Mapa Sacramento Northern. "
• „Lista książek Sacramento Northern w Yahoo”
• „Artykuł w gazecie z października 1994 r.”
• „Mapy i zdjęcia OA&E, Oakland Antioch i Eastern Railroad”
• „Witryna Bay Area Rails zawiera wiele zdjęć z Sacramento Northern”
• „Strona internetowa Electric Railway Historical Association of Southern California zawiera 97 publikacji Interurban Press / Ira Swett, w tym z Sacramento Northern. "
• „Witryna Sacramento Northern Online zawiera obszerne informacje o Sacramento Northern, zawierające historię i zdjęcia. "
• „Strona internetowa Western Railway Museum. Muzeum wózków w Rio Vista Junction, w hrabstwie Solano. Historia i zdjęcia SN »
• „Wyszukiwanie na mapie według miasta w Google. Mapy (stan na 2009 r.) Dla regionu Pittsburg do Rio Vista oraz Yuba City / Marysville pokazują tory kolejowe nadal oznaczone jako Sacramento Northern. "
• „Fundacja California State Railroad Museum. Artykuł dotyczący historii Sacramento Depots. "

• (fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu z angielskiej Wikipedii zatytułowanego „  Sacramento Northern Railway  ” ( patrz lista autorów ) .