Alzacka firma konstrukcji mechanicznych

Alzacka firma
konstrukcji mechanicznych
Logo Alzacji Mechanicznej Firmy Budowlanej
Ogólny widok witryny Mulhouse w 1900 roku.
kreacja 1872
Zanik 1999
Założyciele André Koechlin
Siedziba firmy Miluza Francja
 
Czynność Przemysł wytwórczy i budowa lokomotyw ( d )
Firmy siostrzane EMB Grafenstaden (1872-1918)
Poprzednia firma André Koechlin & Cie , Ateliers de Grafenstaden

Alzacki Mechanical Construction Company (SACM) jest byłym francuskiej firmy przemysłowej z siedzibą w Mulhouse . Produkowała lokomotywy . SACM wyprodukował również pierwsze ogniwo atomowe w Marcoule , maszyny tekstylne dla przędzalni bawełny i wełny, krosna, maszyny drukarskie do tkanin i papieru, silniki diesla , generatory, kotły, urządzenia dźwigowe, ważenie i sygnalizację, sprzęt górniczy, kable w Clichy, teledrukarki i broń .

Historia

Produkcja parowozów

W 1839 r. André Koechlin , po tym jak od 1826 r. produkował maszyny tekstylne , otworzył warsztat konstrukcji mechanicznej André Koechlin & Cie do produkcji lokomotyw w Mulhouse . Przemysł ten zasilają kopalnie węgla kamiennego Ronchamp , których głównymi udziałowcami są alzaccy przemysłowcy.

W 1871 aneksja Alzacji-Lotaryngii przez Niemcy doprowadziła do wycofania części produkcji w Belfort .

W 1872 r. firma Koechlin połączyła się z „Ateliers de Graffenstaden” należącym do Alfreda Renouarda de Bussierre , co doprowadziło do społecznego zniknięcia firmy André Koechlin, tworząc Société Alsacienne de Constructions Mécaniques (SACM). Spółka podzielona na dwie części, pod nazwą Elsässische Maschinenbau-Gesellschaft Grafenstaden (EMBG) zachowała swoje zakłady po stronie francuskiej, ale także po stronie niemieckiej .

Produkcja lokomotyw odbywa się w trzech zakładach:

To samo dotyczy modeli eksportowanych, w zależności od pochodzenia zamówienia.

W 1890 roku SACM została przekształcona w spółkę prawa niemieckiego pod nazwą Elsässische Maschinenbau Gesellschaft (ELMAG).

W 1912 r. podczas „afery Graffenstaden” pracownicy fabryki Grafenstaden, którzy śpiewali Marsyliankę zostali oskarżeni o antyniemieckie agitacje i zmuszeni do zaakceptowania zastąpienia ich szefa, uważanego za zbyt frankofilskiego, przez niemieckiego dyrektora pod karą nie dłuższe pozyskiwanie zamówień. WStyczeń 1913w następstwie tej afery firma została podzielona na dwa podmioty o różnej narodowości: ELMAG, który utrzymywał fabryki w Mulhouse i Graffenstaden oraz Société alsacienne de constructions Mécaniques de Belfort.

Po I wojnie światowej organizacja przedstawia się następująco:

W 1940 roku Alzacja i Lotaryngia zostały włączone do Rzeszy Niemieckiej. Rozpoczęcie produkcji lokomotyw dla Niemiec:

Produkcja lokomotyw elektrycznych

Od 1893 r. zaczęła wystartować elektryczna trakcja kolejowa, amerykański General Electric połączył siły z francuską firmą Thomson-Houston . Od 1923 r. SACM kierował Arthur Bommelaer , inżynier okrętowy

W 1928 Thomson-Houston połączył się z częścią SACM, tworząc nową firmę. Będzie to Als-Thom, wówczas zwany Alsthom , co odpowiada skróceniu ALSacienne-THOMsona.

Działania są następnie rozdzielane między firmy SACM i Alsthom.

Ewolucja zakładu

W 1936 r. w fabryce w Miluzie wybuchły strajki , następnie zmechanizowaną odlewnię przeniesiono do Masevaux, a budynek przekształcono na magazyny i warsztat szlifierski.

W 1940 roku fabryka Illkirch-Graffenstaden została przekazana pod kontrolę Magdeburger Werkzeugmaschinenfabrik. Produkuje wieże magdeburskie dla różnych fabryk zbrojeniowych, ale nadal produkuje lokomotywy. Deutsche Arbeitsfront (DAF), niemiecki front robotniczy, zostaje natychmiast założony w firmie przez kierownictwo Magdeburgera.

Praktykanci i pracownicy tworzą grupę oporu Lier Leaf . Spotkania odbywają się w firmie. Jest zdemontowany wlipiec 1941przez Niemców i jego członkowie są internowani w obozie bezpieczeństwa Schirmeck . Kiedy odeszli, zostali przymusowo wcieleni do Reicharbeitsdienst (RAD), a następnie do Wehrmachtu .

W 1942 roku, wraz z uruchomieniem programu Kriegslokomotive (lokomotywa wojenna) przez Alberta Speera , SACM wyprodukował 139 maszyn z 7500 wyprodukowanych przez piętnaście fabryk Rzeszy podczas II wojny światowej. W Illkirch-Graffenstaden pracuje 6000 osób , głównie więźniów rosyjskich lub ukraińskich, ale firma zatrudnia również dużą liczbę praktykantów.

W 1951 SACM rozpoczął produkcję silników MGO Diesel na licencji MAREP .

W 1962 roku Gilbert Bitsch, były student HEC, otworzył księgowość w dużych firmach na mechanografię SACM w Mulhouse za pomocą tabulatora IBM 421 i stworzył w ten sposób pierwszą w historii automatyki biurowej maszynę księgową.

W 1966 roku firma stała się spółką zależną Société Hispano-Alsacienne de Constructions Mécaniques (SHACM), a następnie Société Alsacienne de Participations Industrielles (ALSPI).

W 1966 r. Jean Rottner, były student École Polytechnique, otworzył zarządzanie dostawami i produkcją przy użyciu zasad planowania w dynamicznym programowaniu, co otworzyło zarządzanie zapasami na przepływy just-in-time.

W 1970 roku powstała firma Alcatel z połączenia:

W 1982 roku firma SACM wydzieliła się ze swojego działu budowy maszyn włókienniczych, oddzielając gałęzie budowy silników (SACM-M) i maszyn włókienniczych (SACM-T), SACM-T zamknął swoje podwoje w sierpniu 1986 roku .

W 1989 roku SACM-M przekształcił się w SACM-DIESEL, po przejęciu fuzji ze spółkami zależnymi:

SACM-DIESEL staje się również, zależnymi z parytetem udziałów w kapitale, spółkami:

W 1993 roku firma zmieniła nazwę na Wärtsilä SACM Diesel , fińska grupa „Wärtsilä Diesel” przejęła pełną kontrolę nad spółką Mulhouse.

Od 1995 do 2000 roku joint venture zgromadziła dwa wysokoprężne producenci silników Wärtsilä i Cummins , firma wtedy nosi nazwę „Cummins-Wärtsilä”. Po rozdzieleniu Cummins i Wärtsilä zakład w Mulhouse pozostaje w łonie fińskiej grupy. Ostatni sektor Diesla zamknął się na początku 2000 roku .

Od zakończenia działalności część nieużytków została zrekultywowana w przedłużenie Uniwersytetu Górnej Alzacji .

Silniki wysokoprężne MGO / AGO

Od 1951 roku, budowane w Mulhouse, te silniki wysokoprężne typu korbowodowego były sprzedawane na całym świecie, głównie do wyposażenia:

Najmocniejszy, z turbosprężarką, rozwijał moc kilku tysięcy koni mechanicznych.

Silniki były często robione na zamówienie, z wieloma specyfikami, w tym ich kolorem!

Oferowane były trzy zakresy:

Przeprowadzono badania z Uniwersytetem Górnej Alzacji w celu modernizacji tych silników, w szczególności sterowania zaworami za pomocą sterowania elektronicznego. Badano również turbinę zasilaną olejem napędowym i wyprodukowano prototyp.

Ramiona

Model 1935A automatyczny pistolet był regulacyjne w armii francuskiej od 1937 do 1962. Zaprojektowany przez inżyniera francusko-szwajcarski Karola Petter The 1935A został wyprodukowany przez Cholet zakładu w SACM w 85.000 egzemplarzy. Produkcja PA 35A rozpoczęła się w 1937 roku, ale pierwsza broń została dostarczona dopiero latem 1939 roku. Niemieccy okupanci przyjęli go również pod nazwą Pistole 625 (f). W latach 1946-1950 fabryka Cholet dostarczyła 50 400 nowych egzemplarzy.

Uwagi i referencje

  1. "  André Koechlin & Cie, SACM, Wärtsilä, historia odlewni (D'Giesserei) w Mulhouse (1826-2007), Nicolas Stoskopf  " ,200, Archiwum HAL
  2. Dollinger 1984 , s.  456.
  3. Baechler 1982 , s.  143-144
  4. „  Inżynieria morska  ” , na ecole.nav.traditions.free.fr (dostęp 9 września 2019 )
  6. „Mulhouse chce odzyskać swoje przemysłowe nieużytki”, Grégoire Allix, Le Monde , 17 listopada 2007

Bibliografia

Zobacz również

Powiązane artykuły