Premier Libanu | |
---|---|
6 grudnia 1998 -23 października 2000 | |
Rafiq Hariri Rafiq Hariri | |
Pełniący obowiązki Prezydenta ( w ) | |
22 -24 listopada 1989 | |
René Moawad Elias Hraoui | |
Pełniący obowiązki Prezydenta ( w ) | |
22 września 1988 -5 listopada 1989 | |
Amine Gemayel René Moawad | |
Premier Libanu | |
2 czerwca 1987 -24 grudnia 1990 | |
Rachid Karame Omar Karame | |
Premier Libanu | |
8 grudnia 1976 -20 lipca 1980 | |
Rachid Karame Takieddine Solh |
Narodziny |
20 grudnia 1929 Bejrut |
---|---|
Imię w języku ojczystym | سليم الحص |
Narodowość | libański |
Trening | Uniwersytet Amerykański w Bejrucie |
Zajęcia | Ekonomista , dyplomata , polityk |
Religia | Sunnizm |
---|---|
Partia polityczna | Bez etykiety |
Salim el-Hoss (po arabsku : سليم أحمد الحص ), urodzony dnia20 grudnia 1929w Bejrucie jest sunnickim politykiem libańskim . Pięć razy był premierem (1976-1980, 1987-1990, 1988-1989 (jednocześnie z Michelem Aounem ), 1989-1990, 1998-2000) i wieloletnim deputowanym do Bejrutu .
Został premierem po raz pierwszy w Grudzień 1976, mianowany przez Prezydenta Eliasa Sarkisa . Zrezygnował w 1980 roku.
W 1984 r. Został ministrem edukacji w rządzie Rachida Karamé pod przewodnictwem Amine Gemayel, aw 1987 r. Został tymczasowym premierem po zabójstwie Karamé.
W 1988 roku, pod koniec kadencji Gemayela, odmówił scedowania władzy na tymczasowego premiera Michela Aoun , którego nominację uznał za niekonstytucyjną (Aoun jest chrześcijaninem, chociaż funkcja ta jest zarezerwowana dla sunnity). Hoss pozostaje na czele rządu, którego władza rozciąga się na muzułmańskie regiony Libanu.
Ponownie został mianowany premierem w 1989 r. Po porozumieniu z Taëf przez prezydenta René Moawada, a następnie przez Eliasa Hraoui . Zrezygnował rok później.
Został wybrany na posła do Bejrutu w 1992 roku i zostanie ponownie wybrany w 1996 roku.
Został mianowany premierem w 1998 roku przez prezydenta Émile Lahouda . Zrezygnował w 2000 roku po porażce w wyborach parlamentarnych z listy Rafiqa Haririego .
Salim el-Hoss jest jednym z historycznych przeciwników Haririego i opowiada się za znacznie mniej liberalną i mniej prozachodnią polityką. Jest ekonomistą, który swoją karierę zawodową związał ze szkolnictwem wyższym i sektorem bankowym do lat 70. Jest autorem wielu książek z zakresu ekonomii i nauk politycznych.
Był prezesem małej partii politycznej Wieczernika Akcji Narodowej do 2006 roku. Od 2005 roku kieruje Forum Jedności Narodowej - Trzeciej Siły, które jest w równej odległości od sił pro i antysyryjskich.
Jest byłym przewodniczącym Libańskiej Komisji Kontroli Bankowej.
Brał udział w konferencji „antyimperialistycznej” Osi dla Pokoju , zorganizowanej w 2005 roku przez Sieć Voltaire .