| Umiarkowani republikanie | |
| Prezentacja | |
|---|---|
| Prezydent |
Alphonse de Lamartine François Arago Eugène Cavaignac |
| Fundacja | 1848 |
| Zanik | 1870 |
| Połączył się |
Oportunistyczna Republikańska Unia Republikańska |
| Siedzenie | Paryż , Francja |
| Pozycjonowanie | Lewo |
| Ideologia |
Republikanizm Francuski liberalizm Parlamentaryzm |
W umiarkowanych Republikanów , zwany także „liberalne republikańskie” lub „burżuazyjne” republikanie są główną siłą polityczną w początku II e Rzeczypospolitej , po rewolucji lutowej 1848 r .
Ich wpływ spadł po wyborze Ludwika Napoleona Bonaparte na Prezydenta Republiki w rGrudzień 1848a potem znaleźć się w opozycji u boku Socjalistycznych Demokratów .
Ci liberalni republikanie wywodzą się z umiarkowanej gałęzi Partii Republikańskiej pod rządami monarchii lipcowej , zjednoczonej wokół gazety Le National kierowanej przez Armanda Marrasta, który wystosował wezwanie do zademonstrowania22 lutego 1848 do paryżan.
W związku z tym aktywnie uczestniczyli w rewolucji lutowej 1848 r. I utworzyli większość rządu tymczasowego wokół, w szczególności Lamartine , Arago , Garnier-Pagès i Dupont de l'Eure , który został symbolicznie wybrany na szefa rządu.
W podziale stanowisk dominują również umiarkowani, o ile socjaliści nie uzyskali żadnych ministerstw. W tej sytuacji umiarkowani znaleźli się w pozycji siły, by przygotować się do wyborów parlamentarnych w 1848 roku . Odmawiając socjalistom zbyt zdecydowanego odroczenia wyborów, zapewniają również, poprzez komisarzy republiki, zapewnienie, że głosowanie na prowincji będzie republikańskie, w przeciwieństwie do monarchistów.
To właśnie w tym czasie pojawia się rozróżnienie między „republikanami z poprzedniego dnia” , którzy wyznawali republikańskie wierzenia jeszcze przed rewolucją, a „republikanami dnia następnego” , odpowiednio zebranymi do nowego reżimu. Wśród nich są legitymiści , szczęśliwi, że pozbyli się monarchii lipcowej , oraz katolicy, którzy ucierpieli z powodu restrykcji za rządów Ludwika-Filipa . Historyk Samuel Hayat zauważa, że „umiarkowani republikanie zrywają z logiką rządu reprezentatywnego [obowiązującego w monarchii lipcowej ] tylko poprzez rozszerzenie prawa wyborczego. Odnowione zostają główne cechy teorii rządu przedstawicielskiego - ścisłe oddzielenie państwa od społeczeństwa, a więc brak interwencji ekonomicznej państwa , rząd ze względu na kompetencje, wykluczenie obywateli z bezpośredniego udziału w sprawach publicznych ” .
Po wyborach Zgromadzenie Ustawodawcze obejmuje bardzo wyraźną większość tych umiarkowanych republikanów, wśród których jednak ukrywa się wielu czasowo zebranych orleanistów i legitymistów. W „Republikanie następnego dnia” w rzeczywistości są tam w dużych ilościach, a Unia jest tylko tymczasowe.
Utworzenie komisji wykonawczej odpowiada tej większości, dając umiarkowanym republikanom, pozornie zwycięskim, duże miejsce, czyniąc tylko kilka ustępstw na rzecz socjalistów. Następujące wybory uzupełniające wyznaczają jednak nową tendencję, ponieważ żaden z kandydatów tendencji narodowej nie został wybrany, ustępując miejsca ludziom związanym albo z tendencjami monarchistycznymi (w szczególności Adolphe Thiers ), ani z socjalizmem.
W szczególności wraz z czerwcowymi dniami polityka większości zaostrza się. Zamieszki powodują, że komitet wykonawczy musi zostać zastąpiony rządem generała Eugène Cavaignac , przekonanego republikanina, który jest również faworytem w nadchodzących wyborach prezydenckich. Jest szczególnie wspierany przez Demokratyczne Stowarzyszenie Przyjaciół Konstytucji .
Jednak podczas gdy większość pęka, prawica waha się przed kandydatem do poparcia między Cavaignacem a Ludwikiem Napoleonem Bonaparte . Ten ostatni kończy się uzyskaniem ich preferencji. Jego miażdżące zwycięstwo w wyborach prezydenckich (drugie miejsce zajął Eugène Cavaignac z 19,61% głosów) oznaczało wyparcie z rządu umiarkowanych Republikanów na rzecz Partii Zakonu .
Wybory parlamentarne w 1849 r. Przyniosły ostateczną marginalizację umiarkowanych republikanów: uzyskali oni tylko 70–75 mandatów, często dzięki koalicjom: wyparcie było masowe.