Reagentu Benedicta (zwany także roztworem Benedicta lub testy Benedicta ) jest odczynnik chemiczny zdolny do wykrywania niektórych cukrów , z flawonoidy i kumaryny . Został odkryty w 1908 roku przez amerykańskiego chemika Stanleya Rossitera Benedicta .
Odczynnik Benedykta składa się z dwóch roztworów: pierwszego roztworu węglanu sodu i cytrynianu sodu rozpuszczonego w wodzie, do którego dodaje się drugi roztwór pentahydratu siarczanu miedzi (II) . Jeden litr roztworu zawiera:
Odczynnik ten jest swego rodzaju substytutem ługu Fehlinga, w którym wodorotlenek sodu jest zastąpiony węglanem sodu, co czyni go mniej mocnym, a cytrynian zastępuje winian , co czyni go bardziej stabilnym.
Odczynnik Benedicta służy do wykrywania obecności oses redukujących , w tym cukrów prostych , disacharydów , laktozy i maltozy . Jeszcze bardziej ogólnie, test Benedykta jest w stanie wykryć obecność aldehydów ( niearomatycznych ) i α-hydroksyketonów , w tym należących do ketoz . Chociaż fruktoza (ketoza) nie jest α-hydroksyketonem, daje wynik pozytywny w teście, ponieważ jest przekształcana przez zasadę obecną w odczynniku w aldozy, glukozę i mannozę .
Siarczan miedzi reaguje z osadami redukującymi: jony miedzi (II) (Cu 2+ ) są redukowane do jonów miedzi (I) (Cu + ). Tworzą one czerwony osad nierozpuszczalnego w wodzie wodorotlenku miedzi (I) :
R-CHO + 2 Cu 2+ + 4 OH - → R-COOH + 2 CuOH + H 2 O.