![]() ![]() ![]() ![]() ![]() | |||
Rue du Pélican widziana od strony rue Jean-Jacques-Rousseau . | |||
Sytuacja | |||
---|---|---|---|
Miasto | 1 ul | ||
Dzielnica | Halls | ||
Początek | 11, rue Jean-Jacques-Rousseau | ||
Koniec | 8, rue Croix-des-Petits-Champs | ||
Morfologia | |||
Długość | 62 m | ||
Szerokość | 10 m | ||
Historyczny | |||
kreacja | Przed 1305 | ||
Dawna nazwa | Rue du Poil-au-Con Rue Purgée Rue de la Barrière-des-Sergents |
||
Geokodowanie | |||
Miasto Paryż | 7173 | ||
DGI | 7226 | ||
Geolokalizacja na mapie: 1 st dzielnicy Paryża
| |||
![]() |
|||
Ulica Pelican jest ulica, stary, znajduje się na 1 st dzielnicy Paryża .
Rue du Pelican, o długości 62 metrów, znajduje się na 1 st dzielnicy , Les Halles i zaczyna na 11, Jean-Jacques Rousseau Ulica i kończy o godzinie 8 Croix des Petits Champs ulicy .
Ulica wzięła swoją nazwę od zniekształcenia nieprzyzwoitej nazwy, którą nadano jej z powodu populacji mieszkających tam prostytutek: „rue du Poil-au-Con”.
Ta ulica, która została w całości zbudowana w 1305 roku, znajdowała się poza murami klauzury Philippe Auguste . W 1313 r. Ta droga, która była częścią ulic, na których prostytucja była legalna pod rządami Saint-Louis , otrzymała nazwę „rue du Poil-au-Con”.
Na początku rewolucji , w 1792 r., Nazywano ją „rue Purgée”, kiedy z ulic wypędzano prostytutki. Jean de La Tynna wskazuje, że prawie nie zasługiwała na to imię, publiczne dziewczyny nadal ją zamieszkują!
W 1800 r. Przyjęło nazwę „rue de la Barrière-des-Sergents” ze względu na bliskość dawnej bariery o tej nazwie, która znajdowała się przy rue Saint-Honoré .
W 1806 r. Przyjęła nazwę „rue du Pélican”.
Decyzja ministerialna z 13 Fructidor Year VIII (31 sierpnia 1800), podpisany przez Louisa Bonaparte, ustala szerokość tej drogi publicznej na 7 metrów. Szerokość ta została zwiększona do 10 metrów na mocy zarządzenia królewskiego z22 listopada 1832.
W XIX th century, ulice Pelikana, o długości 62 metrów, znajdował się w dawnym 4 th okręg , część Banku i zaczął 13-15, rue de Grenelle-Saint-Honore , a zakończył z 10 -12, rue Croix-des-Petits-Champs .
Ostatni numer był dziwny n o 11, a ostatnia była liczba nawet n o 10. Numery na ulicy były czerwone.
W pierwszych stronach Guignol Kompania przez Louis-Ferdinand Céline , alfonsa, chcąc wskazać około 1914 lub 1915, które może zarządzać jedynie ograniczoną liczbę prostytutek, podkreśla, że „nie jest Pelikan”.