Rue de la Barillerie | ||||
Widok na rue de la Marne . | ||||
Sytuacja | ||||
---|---|---|---|---|
Informacje kontaktowe | 47 ° 12 ′ 55 ″ północ, 1 ° 33 ′ 20 ″ zachód | |||
Kraj | Francja | |||
Region | Kraj Loary | |||
Miasto | Nantes | |||
Początek | Aleja Jean-Bart | |||
Koniec | Place du Change | |||
Morfologia | ||||
Rodzaj | Ulica | |||
Historia | ||||
kreacja | antyk | |||
Stare nazwy | Rue des Pannereux Rue de la Barillette |
|||
Geolokalizacja na mapie: Loara Atlantycka
| ||||
Ulica Barillerie jest deptak w centrum miasta Nantes , w dzielnicy Bouffay .
Ulica łączy allées Jean-Bart i Penthièvre z Place du Change . Od strony północnej łączy ją rue Haute-Casserie i rue de la Bléterie , od południa. Jest prostoliniowy, brukowany i stanowi część strefy dla pieszych w Bouffay.
W 1777 r. Nazwano ją „rue des Pannereux”, czyli dosłownie „wytwórcami koszy”. W Koszykarstwo były również obecne na rue du Vieil-Hôpital i sprzedał swoje produkty na nabrzeżu Jean-Bart, który znajduje się w pobliżu. Ulica przyjęła następnie nazwę „rue de la Barillette”, a następnie „rue de la Barillerie”, gdyż tam założyli swoją działalność bednarzy .
Rue de la Barillerie następująco trasę na drodze galloromańskim od starożytności .
W 1742 r. Ulica miała nierówne odcinki o szerokości zaledwie 10, 14 i 18 stóp (mniej niż 1,6 m ). Poszerzono go dopiero w 1829 r. Przy okazji budowy „mostu Orleańskiego”, z którym stanowił przedłużenie rue d'Orléans , otwartej w 1825 r. I znajdującej się po drugiej stronie rzeki. L ' Erdre , obecny przebieg 50-zakładników . Rue de la Barillerie została ponownie poszerzona w 1878 roku .
Na rogu rue de la Paix znajdował się tzw. Dom „Nantes Children”, który został zburzony w 1859 roku, a część jego pozostałości przewieziono do muzeum Dobrée . Konstrukcja, która go zastąpiła, ma płaskorzeźbę przedstawiającą pierwszych chrześcijańskich męczenników miasta, św. Donatiena i jego brata Saint-Rogatien (znanego pod imieniem „Dzieci Nantes”). Płaskorzeźba ta służyła jako znak dla znajdującego się na parterze budynku sklepu obuwniczego, zwanego „Aux Enfants Nantais” (działalność handlowa obecna do dziś).