Ulica Petersburga
8 th ARR t
Ulica Petersburga
| |||
 Ulica Sankt-Petersburga widziana z Place de l'Europe . | |||
| Sytuacja | |||
|---|---|---|---|
| Miasto | 8 th | ||
| Dzielnica | Europa | ||
| Początek | Plac Europy | ||
| Koniec | 3, place de Clichy i 5, boulevard des Batignolles | ||
| Morfologia | |||
| Długość | 490 m² | ||
| Szerokość | 15 m² | ||
| Historyczny | |||
| kreacja | 1826 | ||
| Określenie | Dekret miejski z28 listopada 1991( Jacques Chirac jako burmistrz Paryża ) | ||
| Dawna nazwa | Rue de Saint-Petersbourg (- 1914 ) Rue de Piotrogrodzie ( 1914 - 1.945 ) rue de Leningrad ( 1.945 - 1.991 ) |
||
| Geokodowanie | |||
| Miasto Paryż | 8948 | ||
| DGI | 5515 | ||
Geolokalizacja na mapie: 8. dzielnica Paryża
| |||
 Obrazy na Wikimedia Commons
|
|||
Na ulicach Petersburga jest jedną z ulic w sąsiedztwie Europy w Paryżu w 8 th dzielnicy Paryża .
Lokalizacja i dojazd
Łączy Place de l'Europe z Place de Clichy .
Pochodzenie nazwy
Jego nazwa została zmieniona kilkakrotnie wynika, że miasta Rosji w odniesieniu do których został nazwany: to był sposób zwany „rue de Saint-Petersbourg ” ( 1828 - wzniesiony w 1914 roku ), a następnie „rue de Piotrogrodu ” ( wzniesiony w 1914 roku - 1.945 ), a następnie „rue de Leningrad ” ( 1945 - 1991 ), przed powrotem do swojej pierwotnej nazwy w 1991 roku .
Historyczny
Ulica została autoryzowana zarządzeniem królewskim 2 lutego 1826i natychmiast otwarto na gruntach należących do Jonasa-Philipa Hagermana i Sylvaina Mignona w ramach tworzenia Quartier de l'Europe .
Niezwykłe budynki i miejsca pamięci
- N o 1: stare kurierzy od dworca Saint-Lazare , budynek należący do francuskiej Krajowej Spółki Kolejowej (SNCF) i obudowy niektórych swoich usług; zajmuje część miejsca pierwszego na zachodzie lądowiska, wybudowanego w 1837 roku .
- N o 3: poczta na stacji Saint-Lazare , zbudowany przez Léon Azéma w 1939 roku .
- N o 4: malarz Édouard Manet mieszkał tam od 1872 do 1878 roku.
- N o 8: Reine Ferrier (1892-1952), a także Ferdinand Moncorgé (1888/39), siostra i brat aktora Jean Gabin , mieszkał tam w 1916 roku .
- N O 22: Bed Bylaart, optyka, utworzony w 1922 roku, jeszcze aktywności.
- N o 23: Millerand , Minister Handlu, Przemysłu i Poczty i Telegrafów pozostał w 1900 roku .
- N O 24 bis: Chapel ogólnej domu z oblatami Niepokalanej (OMI) (patrz n O 26), którego budowę, przeprowadzone w 1876 roku, został przerwany aż 1899 Inauguracja i Blessing odbyło się12 sierpnia 1900. Został zamknięty w dniu23 czerwca 1903po wydaleniu zborów . Odkupiony przez arcybiskupstwo Paryża, został zwrócony do kultu dnia19 października 1907, jako płaskorzeźba kaplicy kościoła Saint-Louis-d'Antin , pod nazwą "Saint-André-d'Antin". Ona jest, ponieważ6 marca 1967, kościół parafialny Saint-André-de-l'Europe .
- Nos . 26-26 bis: dawny klasztor Oblatów Maryi Niepokalanej (OMI), który przybył w regionie paryskim w 1859 roku i początkowo osiedlili się w domu w dzielnicy Batignolles, rue Darcet (wtedy rue du Boulevard), zanim osiadł w tej lokalizacji. Po ich odejściu w 1903 r. budynek stał się w 1907 r. Hôtel Canadien et Colonial, natomiast mała kaplica (pierwsza kaplica domu generalnego, konsekrowana16 listopada 1861pod nazwą „Kaplica Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny” stała się Halą Kanadyjską. Dziś mieści się tu Narodowy Instytut Własności Przemysłowej (INPI).
- N o 28: Lina Pacary , piosenkarka z Opéra de Paris, mieszkał tam w 1910 roku.
Uwagi, źródła i odniesienia
- Rochegude, op. cyt. , s. 45.
- „La Presse” z 6 stycznia 1912 na Gallicy .
- „Segregacja pocztowa na stacji Saint-Lazare”, Le Génie cywilne. Ogólny przegląd przemysłów francuskich i zagranicznych , 24.06.1939, t. 114 , n O 25 [ czytać online ] .
- Nie należy mylić z o n o 24 bis.
Bibliografia
- Félix et Louis Lazare, Słownik administracyjno-historyczny ulic Paryża i jego zabytków , Paryż, Imprimerie de Vinchon, 1844 - 1849 .
- Félix de Rochegude, Spacery po wszystkich ulicach Paryża. VIII th arrondissement , Paryż, Hachette, 1910 .