Rue Clément-Marot (Paryż)
8 th arr t
Rue Clément-Marot
| |||
 Ulica widziana w kierunku alei Montaigne . | |||
| Sytuacja | |||
|---|---|---|---|
| Miasto | 8 tys | ||
| Dzielnica | Pola Elizejskie | ||
| Początek | 29, aleja Montaigne | ||
| Koniec | 46 Pierre-Charron Street | ||
| Morfologia | |||
| Długość | 329 m | ||
| Szerokość | 13,54 m | ||
| Historyczny | |||
| kreacja | 1881 | ||
| Określenie | 1883 | ||
| Geokodowanie | |||
| Miasto Paryż | 2106 | ||
| DGI | 2104 | ||
Geolokalizacja na mapie: 8. dzielnica Paryża
| |||
Ulica Clement Marot jest ścieżka 8 th dzielnicy z Paryża .
Lokalizacja i dojazd
Położony w François-I dzielnicy St , zaczyna przy 29, avenue Montaigne i kończy o godzinie 46, rue Pierre-Charron .
Jest blisko stacji Alma-Marceau , gdzie kursują pociągi linii
. W pobliżu przejeżdżają autobusy linii RATP 42 80 .
Pochodzenie nazwy
Nosi imię poety Clément Marot ( 1496 - 1544 )
Historyczny
Ta ścieżka została otwarta dekretem z dnia 28 lipca 1881, przyjmuje swoją obecną nazwę przez kolejność 30 kwietnia 1883.
Przed II wojną światową nieruchomości ogólne Spółka posiadała 16 budynków na ulicy (The n kości 5, 7, 14, 16, 18, 19 i 20). Pod okupacją staną się własnością biznesmena Michela Szkolnikowa , który dorobił się fortuny na czarnym rynku z armią niemiecką i kupił SGI. Ustawione w sekwestracji w czasie wyzwolenia budynki zostały sprzedane pojedynczo w latach 1947–1948 na rzecz państwa.
Niezwykłe budowle i miejsca pamięci
- N O 1: patrz 29 Avenue Montagne .
- N O 3: hotel sopranu Christine Nilsson ( 1843 - 1921 ), hrabina Casa-Miranda (z 1910 roku ). Podniesiony.
- N o 19 bis: wąskie przejście prowadzące do kaplicy katechizmu Saint-Pierre-de-Chaillot, obecnie zniszczonej (patrz 28 bis, aleja George-V ).
Zniszczone budynki
- N O 1 bis: hotel M. de Bonnechose (z 1910 roku ).
Znani mieszkańcy
- Jean BERAUD ( 1848 - 1935 ), malarz ( n O 5). „Przed zamieszkaniem […] przy rue du Boccador 3 , Jean Béraud mieszkał przy sąsiedniej ulicy Clément-Marot pod numerem 5: kochał swoją okolicę i nie zgodziłby się zostawić go światu. "
Uwagi i odniesienia
- Pierre Abramovici , Szkolnikoff, największy przemytnik okupacji , Paryż, Nouveau Monde ,2014, 350 pkt. ( ISBN 978-2-36583-865-8 ) , str. 114.
- Tamże , s. 290 do 295.
- Rochegude, op. cit. , s. 105 .
- Becq de Fouquières, op. cit. , s. 92.
Źródła
- André Becq de Fouquières , My Paris and its Parisians , Paryż, Pierre Horay , 1953 , t. 1.
- Félix de Rochegude, Spacery po wszystkich ulicach Paryża. VIII th arrondissement , Paryż, Hachette, 1910 .